Kocz (węg. kocsi – dosł. pochodzący z Kocs) – czterokołowy, dwuosiowy pojazd resorowany pochodzenia węgierskiego.

Pierwotnie wyrabiany w miejscowości Kocs nad Rabą. Jako konstrukcja znany od XVI wieku, po kolejnych przekształceniach popularny do XIX stulecia. Od XVII w. używany i wytwarzany także w Polsce. Charakteryzował się lżejszym pudłem zawieszonym na rzemiennych pasach lub łańcuchach. Jako lekki półkryty lub kryty powóz wyparł wcześniejsze karety.

W XIX wieku nazwę tę niekiedy odnoszono ogólnie do powozów konnych.

• Słownik terminologiczny sztuk pięknych (pod red. Stefana Kozakiewicza). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969
• Słownik terminologiczny sztuk pięknych (pod red. Krystyny Kubalskiej-Sulkiewicz). Wyd. 4. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 190, ISBN 83-01-12365-6