Kobylepole
| Jednostka pomocnicza Poznania | |
 Dawna stacja wąskotorowa Poznań Kobylepole | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Dzielnica |
Osiedle Antoninek-Zieliniec-Kobylepole |
| W granicach Poznania |
od 1950 |
| SIMC |
0969907 |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 61 |
| Tablice rejestracyjne |
PO |
Położenie na mapie Poznania  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°23′31″N 17°01′12″E/52,391944 17,020000
| |
Kobylepole (Kobyle Pole[1][2]) – wschodnia część Poznania położona na terenie osiedla administracyjnego Antoninek-Zieliniec-Kobylepole.
Historia
W 1562 wieś Kobylepole przeszła na własność Mycielskich, i stanowiła część ich majątków do 1945. Częstym gościem Mycielskich była Kazimiera Iłłakowiczówna. W 1872 na terenie przyległym do wsi zbudowano z inicjatywy Władysława hrabiego Mycielskiego browar Kobylepole. Piwo znane było nie tylko w Poznaniu, gdzie można je było wypić w prawie każdej piwiarni. Sprowadzano je także do Gdańska, Drezna, Lipska i Turynu. Prawie wszystkie gatunki tutejszych piw (np. Bawarskie, Karamel, Kozieł Kobylepolski, Zdrój Kobylepolski, Gutenbrunn) powstawały w oparciu o lokalny jęczmień.
Kobylepole od 1934 należało do gminy Krzesiny[3]. W 1936 odbył się tutaj, zakończony niepowodzeniem, strajk robotników folwarcznych i marsz głodowy na dwór z żądaniem wypłaty zaległych poborów[4]. We wrześniu 1939 koło wsi funkcjonowało polowe lądowisko 3. poznańskiego dywizjonu myśliwskiego (wchodzącego w skład Armii Poznań), z którego startowały samoloty PZL P.11c. Pilotował je m.in. ppor. Włodzimierz Gedymin[5].
W granice Poznania zostało włączone w 1950[6]. Od 1988 w sąsiedztwie wybudowano Osiedle Przemysława. Przy ul. Żbikowej znajduje się Kościół Wniebowzięcia NMP (lata 60. XX w.). Do 1972 działała stacja wąskotorowa Poznań Kobylepole Wąskotorowy, na linii do Środy Wielkopolskiej i Zaniemyśla.
Kobylepole w latach 1954–1990 należało do dzielnicy Nowe Miasto.
Przyroda
W połowie lat 60. XX wieku stwierdzono na terenie Kobylepola występowanie następujących, rzadkich roślin: komonica skrzydlatostrąkowa, pępawa różyczkolistna, widłak goździsty i wawrzynek wilczełyko (dwie ostatnie w lesie i w pobliżu torowisk kolejowych)[7]. W 1986 na kwiatach tawuły znaleziono osobniki orszoła paskowanego[8].
Komunikacja
Kobylepole obsługują autobusy MPK Poznań[9].
Plany
W przyszłości przez dzielnicę ma przebiegać III rama komunikacyjna.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Osiedle Antoninek-Zieliniec-Kobylepole - Bip.Poznan.Pl [online], poznan.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 lipca 1934 r. (Dz.U. Nr 68, poz. 617)
- ↑ Tadeusz Becela, Lata górne i chmurne, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1965, s.290
- ↑ Marcin Braszak, Naloty Luftwaffe na Środę i Poznań we wrześniu 1939 r. Kolejne dni dramatu, w: Śremski Kwartalnik Kulturalny, s.29-30, ISSN 1505-1099
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z 14 października 1950 r. w sprawie zmiany granic miast: Poznania, Gniezna, Torunia i Zawiercia (Dz.U. Nr 48, poz. 436)
- ↑ praca zbiorowa, Przegląd wielkopolskich zabytków przyrody, PiWRL, Poznań, 1966, ss.301-302
- ↑ Marek Bunalski, Marek Przewoźny, Rafał Ruta, Beata Borowiak-Sobkowiak, Paweł Sienkiewicz, Paweł Trzciński. Materiały do poznania rozmieszczenia chrząszczy (Coleoptera) Zachodniej Polski. Część 6. Kruszczyce (Scarabaeidae: Cetoniinae), s. 24
- ↑ https://www.ztm.poznan.pl/assets/Uploads/2023.10.10MapaBUSTRAM.pdf
Bibliografia
- Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
- Włodzimierz Łęcki, Piotr Maluśkiewicz, Poznań od A do Z, Poznań: KAW, 1986, s. 60-61, ISBN 83-03-01260-6, OCLC 835895412.
- - strona o browarze (oba dostępy 13.3.2010)
- Kobylepole, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 214.
| Części miasta |
|
|---|---|
| Osiedla mieszkaniowe |
