Kościół św. Mikołaja w Nydku
 nr rej. 27716/8-690 z dnia 3 maja 1958[1]
| |||||||||||
| kościół filialny | |||||||||||
 Kościół św. Mikołaja | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego  | |||||||||||
Położenie na mapie Czech  | |||||||||||
 49°39′25,3″N 18°45′35,8″E/49,657028 18,759944
| |||||||||||
Kościół pod wezwaniem św. Mikołaja w Nydku – zabytkowy, drewniany kościół w Nydku, w kraju morawsko-śląskim w Czechach (w historycznym regionie Śląska Cieszyńskiego). Jest kościołem filialnym parafii św. Katarzyny w Wędryni. Jak pisał ks. Józef Londzin "Kościółek w Nydku jest, zdaje się, najskromniejszym kościółkiem drewnianym na naszym Śląsku. Został wybudowany w r. 1576 dla wygody mieszkańców Nydku, którzy mieli za daleką drogę do kościoła parafjalnego w Wędryni".[2]
Wybudowany został przez miejscowych ewangelików, do czego najbardziej przyczynili się wójt nydecki Walenty Rykała z bratem Tomaszem. W 1580 pastor Marcin Waligóra ze Skoczowa wymalował na drewnie następujący napis w języku czeskim, zawieszony następnie w zakrystii[3]:
Letha panie tisicziho pietisteho Sedmdesateho ssesteho poczytagic Tento chram swaty gest zbudowan a wystawen ku czti a chwale gmena pna Boha wssemohuczyho nakladem sauseduw a lidi tegto diediny za czasu ffojta gmenem Walka Rykaly, ktery negprzednegszy puwod byl k staweni tohoto chramu Swateho s Tomassem bratrem swym, kterzy na ten czas spolu toto ffogtstwi držely
21 marca 1654 został odebrany luteranom przez specjalną komisję[4]. Jeszcze w 1688 stwierdzono jednak, że potajemnie zbierają się w nim ewangelicy, którzy stanowili również przez następne stulecia większą część mieszkańców wsi. W 1757 w ołtarzu głównym zamonontowano nowy obraz przedstawiający św. Mikołaja. W 1798 z powodu złego stanu budynku wykonano generalny remont, podczas którego został przebudowany, zrobiono podmurówkę, nowy dach a wieżę obniżono, zachowano w niej stary dzwon z 1581 z łacińskim napisem Jezus Nazarenus rex Judaeorum. Następny remont nastąpił w 1894, na zlecenie proboszcza Antoniego Olszaka wykonał go cieszyński budowniczy L. Kametz. Zamiast gontami, obito wówczas ściany kościoła i wieży deskami. W roku 1898 na zlecenia proboszcza Fr. Herrmanna kamienną posadzkę w kościele wymieniono na betonową.[5] Następne remonty odbyły się w 1910 (kiedy pokryto dach eternitem) i 1934, w połowie lat 90. XX wieku i w 2005, kiedy wymieniono gontowe pokrycie dachu. Wyposażenie kościoła jest skromne, posiada 14 ław dla wiernych, na czterech kolumnach oparty jest drewniany chór, ozdobiony snycerką dekoracyjną.
Przypisy
- ↑ Národní památkový ústav: Ústřední seznam kulturních památek České republiky. Nemovité památky. [dostęp 2015-04-04]. (cz.).
- ↑ Londzin Józef: Kościoły drewniane na Śląsku Cieszyńskim (z pośmiertnych zapisków Autora przejrzał, uzupełnił I do druku przygotował ks. R. Tomanek), Nakładem i drukiem „Dziedzictwa błog. Jana Sarkandra”, Cieszyn 1932, s. 213
- ↑ J. Londzin, 1932, s. 213
- ↑ Z historii Kościoła Ewangelickiego na Śląsku Cieszyńskim. Tadeusz J. Zieliński (redakcja). Katowice: Dom Wydawniczy i Księgarski „Didache”, 1992, s. 259-260. ISBN 83-85572-00-7.
- ↑ J. Londzin, 1932, s. 216
Bibliografia
- Irena Adamczyk, Ewa Janoszek, Mariusz Makowski, Jaromír Polášek, Janusz Spyra, Henryk Wawreczka: Dřevěné kostely a kaple v Beskydech a okolí. Drewniane kościoły i kaplice w Beskidach i okolicy.. Český Těšín: Wart, 2009, s. 169. ISBN 978-80-254-5500-5. (pol. • cz.).
- Józef Londzin: Kościoły drewniane na Śląsku Cieszyńskim. Cieszyn: Dziedzictwo błog. Jana Sarkandra, 1932, s. 213-216. OCLC 297540848.