Kościół Świętego Franciszka z Asyżu

nr rej. 62/54 z dnia 11.03.1954[1]
kościół filialny
widok od strony prezbiterium
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Miejscowość	Malnia
Adres	Polna
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Franciszka w Malni
Wezwanie	św. Franciszka z Asyżu
Wspomnienie liturgiczne	4 października
Historia Data rozpoczęcia budowy 1801 Data zakończenia budowy 1804 (w Kostowie) 1977 (przeniesiony do Malni) Aktualne przeznaczenie kościół filialny Poprzednie wyznanie protestantyzm Fundator Antoni von Strachwitz
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Gogolin Kościół świętego Franciszka z Asyżu
Położenie na mapie Polski Kościół świętego Franciszka z Asyżu
Położenie na mapie województwa opolskiego Kościół świętego Franciszka z Asyżu
Położenie na mapie powiatu krapkowickiego Kościół świętego Franciszka z Asyżu
50°30′55,4″N 17°57′46,0″E/50,515389 17,962778
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół świętego Franciszka z Asyżu – rzymskokatolicki kościół filialny należący do Parafii Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Franciszka w Malni, w dekanacie Kamień Śląski diecezji opolskiej.

Jest to budowla poewangelicka wzniesiona w latach 1801–1804 we wsi Kostów koło Kluczborka i ufundowana przez barona Antoniego von Strachwitz. W 1943 roku świątynia była remontowana. Do Malni została przeniesiona w 1977 roku.

Świątynia jest drewniana, jednonawowa, posiadająca konstrukcję zrębową. Dolna część świątyni jest murowana. Budowla posiada prezbiterium mniejsze w stosunku do nawy, zamknięte trójbocznie z zakrystią z boku. Z przodu nawy znajduje się kruchta. Wieża jest nadbudowana nad nawą i posiada konstrukcję słupową. Zwieńcza ją baniasty dach hełmowy z latarnią wykonany z blachy. Budowla nakryta jest dachem dwukalenicowym, pokryty m gontem. Wnętrze jest wyłożone boazerią i nakryte jest stropem płaskim obejmującym nawę i prezbiterium. We wnętrzu zachowały się empory boczne i chór muzyczny z falistą linią parapetu, podparte słupami. Podłoga jest wykonana z desek. Belka tęczowa jest ozdobiona Grupą Pasyjną. Wyposażenie pierwotne nie zachowało się do dnia dzisiejszego^[2].