Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Kościół Środowisk Twórczych w Łodzi

Rektoralny Kościół Środowisk Twórczych pw. Niepokalanego Poczęcia NMP
Zabytek: nr rej. A/23 z dnia 25.10.2005[1]
Kościół rektoralny
Ilustracja
Fasada kościoła
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

Matki Boskiej Zwycięskiej

Wspomnienie liturgiczne

8 grudnia

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Środowisk Twórczych”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Środowisk Twórczych”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Środowisk Twórczych”
Ziemia51°45′43,82″N 19°26′39,15″E/51,762172 19,444208
Strona internetowa

Rektoralny Kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP zwany Kościołem Środowisk Twórczych (dawniej Mariawicki Kościół parafialny pw. Najświętszego Sakramentu) – rzymskokatolicki kościół Archidiecezjalnego Duszpasterstwa Środowisk Twórczych przy ulicy Marii Skłodowskiej-Curie 22.

Historia

Kościół został zaprojektowany przez architekta, przybyłego do Łodzi na zaproszenie Juliusza Heinzla, Alwilla Jankaua. Budowę rozpoczęto w 1907 roku, a zakończono rok później, jednak prace wykończeniowe potrwały do 1909 roku. Kościół powstał jako jedna z trzech świątyni mariawitów (obok kościoła pw. św. Franciszka i kościoła pw. MB Nieustającej Pomocy)[2]. W 1930 roku świątynia została przekazana Kościołowi rzymskokatolickiemu przez jego właściciela, exmariawitę – ks. Edwarda Marksa w atmosferze skandalu[3], na bazie walki Kościoła katolickiego z mariawitami, przejęli go jezuici, którzy przeprowadzili remont świątyni, przysposabiając ją do potrzeb katolickich. W prezbiterium zostały stworzone freski przysłaniające wcześniejsze, geometryczne malowidła. W 1932 roku ufundowano ołtarze. W 1993 roku został przekazany Duszpasterstwu Środowisk Twórczych. W 1996 roku dokonano prac konserwatorskich malowideł w prezbiterium, a w 2008 renowacji ołtarzy.

Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod numerem A/23 z 25.10.2005[1].

Przy kościele od 1987 roku działa katolicki Teatr Logos[4].

Opis

Ołtarze

  • Ołtarz główny pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. Ołtarz został wykonany z drewna dębowego i lipowego przez Wincentego Bogaczyka. Ma ok. 11 metrów wysokości i przedstawia Immaculatę – rzeźbę NMP (jako niewiastę z Apokalipsy św. Jana) z koroną na głowie, w białej sukni i niebieskim płaszczu. Stoi na kuli ziemskiej, prawą stopą zgniatając głowę węża.
  • Ołtarz boczny pw. Jezusa Miłosiernego. Ołtarz ma wysokość prawie 9 metrów. W głównej części przedstawia kopię obrazu Jezusa Miłosiernego. Powyżej znajduje się portret św. Ignacego – założyciela Towarzystwa Jezusowego. Najniższy obraz przedstawia portret św. Faustyny na tle Jezusa Miłosiernego.
  • Ołtarz pw. św. Józefa. Ołtarz znajduje się w prawej nawie kościoła. W głównej części przedstawia obraz świętego z dzieciątkiem. Nad nim widnieje portret św. Teresy. Pod obrazem św. Józefa znajduje się obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej udekorowany 35 płomieniami i 12 gwiazdkami.

Malowidła

Na ścianach prezbiterium znajdują się dwa freski nieznanego autorstwa. Są one usytuowane ok. 1,85 metra od poziomu posadzki. Przedstawiają one Wygnanie z raju i Zwiastowanie.

Rektorzy

  1. ks. prałat Waldemar Sondka (od 1994)

Msze Święte

Msze św. odprawiane są w dni powszednie o godz. 8.00, a w niedziele o godz. 9.00 i 11.00.

Przypisy

  1. a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2020-02-07].
  2. Anna Gronczewska, Mocno skomplikowana historia kościołów należących do łódzkich mariawitów, „Dziennik Łódzki”, 25.09.2018.
  3. Opaliński Mateusz, Sprawa ks. Edwarda Marksa, [w:] „Niedziela łódzka”, nr 12/2021, s. VIII.
  4. Ewelina Wejbert-Wąsiewicz, Publiczne i niepubliczne teatry łódzkie, Violetta Krawczyk-Wasilewska, Kucner Monika, Zimnica-Kuzioła Emilia (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2012, s. 137–153, DOI10.18778/7525-750-2.08, ISBN 978-83-7525-750-2 [dostęp 2024-10-27].

Bibliografia

Linki zewnętrzne