Kluczewska Sopka

Ключевская сопка

Kluczewska Sopka
Państwo	Rosja
Kraj	Kamczacki
Położenie	rejon Ust´-Kamczatskij↗, Kraj Kamczacki
Pasmo	Kluczewska grupa wulkanów
Wysokość	4750 m n.p.m.
Wybitność	4649 m
Pierwsze wejście	Daniel Gauss i dwie inne osoby
Położenie na mapie Kraju Kamczackiego Kluczewska Sopka
Położenie na mapie Rosji Kluczewska Sopka
56°04′N 160°38′E/56,066667 160,633333
Multimedia w Wikimedia Commons

Kluczewska Sopka (ros. Ключевская сопка) – wulkan na Kamczatce, wznosi się na wysokość 4750 m n.p.m. Jest to najbardziej aktywny wulkan w Eurazji i jednocześnie najwyższy szczyt Kamczatki.

Stożek wulkanu, którego objętość szacowana jest na 290 km³, zbudowany jest głównie z andezytów. Z krateru na wierzchołku, zwykle spowitym chmurami, o średnicy ok. 500 m, nieustannie unosi się dym. Poza większymi wybuchami charakterystyczne są boczne wylewy z pasożytniczych kraterów na obwodzie, których liczba stale się zmienia (ok. 2000 r. było ich ok. 80). Wyciekają z nich strumienie lawy o kilkukilometrowej długości i znacznej miąższości. Po stężeniu erozja tworzy z nich grzbiety o kilkudziesięciometrowej wysokości^[1].

Po raz pierwszy erupcję tego wulkanu zanotowano w 1697 roku i od tego czasu jest ciągle aktywny, podobnie jak inne sąsiadujące z nim wulkany. Według niektórych źródeł pierwszego wejścia na szczyt mieli dokonać potomkowie polskiego zesłańca Piotr i Jan Kozyrewscy pomiędzy 1701 a 1703 rokiem. Po raz pierwszy na pewno został zdobyty w 1788 roku przez Daniela Gausa i dwóch innych członków ekspedycji Billingsa. Następną próbę wejścia podjęto w 1931 roku, przy schodzeniu z wulkanu kilku ze wspinaczy zostało zalanych płynącą lawą.

• Wulkany Kamczatki
• Kluczewska grupa wulkanów

• Antoni Kuczyński, 1998. Syberia. 400 lat polskiej diaspory. Wyd. Atla 2, Wrocław.