Kleonaj (stgr. Κλεωναί, łac. Cleonae) – starożytne miasto greckie położone na południowy zachód od Koryntu i kilka kilometrów na wschód od Nemei.

W starożytności położone na wzgórzu przy drodze prowadzącej z Argos do Koryntu. Terytorium miasta liczącego ok. 8000 mieszkańców obejmowało również w Nemeę wraz z kierownictwem tamtejszych igrzysk, aż do utraty samodzielności w IV wieku p.n.e. na rzecz Argos.

Jeszcze w III wieku n.e. emitowało własne monety. Zasiedlenie trwało do średniowiecza, opuszczenie miejscowości nastąpiło w nieznanym czasie^{[potrzebny przypis]}.

Do miejscowych pozostałości należą resztki świątyni, która jest prawdopodobne wspomnianą przez Diodora Sycylijskiego (Biblioteka historyczna IV 33,3) świątynią Heraklesa. Antyczny opis Pauzaniasza (Wędrówki po Helladzie II 15,1) zawiera też m.in. wzmiankę o istniejącej w Kleonaj świątyni Ateny. Także starożytny kamieniołom, z którego pochodziły materiały budowlane dla świątyń w pobliskiej Nemei.

• Marcel Piérart: Kleonai. Oxford: Oxford University Press, 2004
• Rudolf Scheer: Griechenland – Lexikon der historischen Stätten. München: Verlag C.H. Beck, 1989
• T. Mattern: Kleonai 2000–2001 w: „Archäologischer Anzeiger” nr 2, 2002