Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Klemens (Kapalin)

Klemens
Климент
German Kapalin
Герман Капалин
Metropolita kałuski i borowski
Ilustracja
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1949
Udielnaja

Metropolita kałuski i borowski
Okres sprawowania

od 2004

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia kałuska i borowska

Śluby zakonne

1978

Diakonat

24 grudnia 1978

Prezbiterat

7 kwietnia 1979

Chirotonia biskupia

8 sierpnia 1982

Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Honoru Order Przyjaźni Narodów
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 sierpnia 1982

Miejscowość

Sobór Świętego Ducha

Miejsce

Mińsk

Konsekrator

Filaret (Wachromiejew)

Współkonsekratorzy

Nikodem (Rusnak), German (Timofiejew), Atanazy (Kudiuk)

Klemens, imię świeckie German Michajłowicz Kapalin[1] (ur. 7 sierpnia 1949 w Udielnej) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie robotniczej. Jego młodszy o trzy lata brat Aleksy również wstąpił do zakonu (przyjmując tam imię Dymitr). Naukę w seminarium duchownym w Moskwie podjął po przerwaniu edukacji w technikum maszynowym. Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej i ukończeniu seminarium studiował w Akademii Duchownej w Moskwie. Po uzyskaniu dyplomu kandydata teologii podjął na tej uczelni pracę dydaktyczną.

Działał w ruchu ekumenicznym; w 1977 był członkiem Wszechświatowej Prawosławnej Organizacji Młodzieżowej „Syndesmos” i uczestniczył w ekumenicznej Radzie Młodzieży Europy. W roku następnym złożył śluby zakonne. Święcenia diakońskie i kapłańskie przyjmował odpowiednio 24 grudnia 1978 i 7 kwietnia 1979. 14 października 1981 otrzymał godność igumena, zaś 8 czerwca 1982 – archimandryty. Dwa miesiące później został biskupem pomocniczym eparchii moskiewskiej z tytułem biskupa sierpuchowskiego. Do marca 1987 zarządzał parafiami rosyjskimi w jurysdykcji patriarchy Moskwy w Kanadzie i USA.

Od 20 czerwca 1990 arcybiskup kałuski i borowski. Godność tę łączył ze stanowiskiem zastępcy przewodniczącego Wydziału Wewnętrznych Stosunków Kościelnych Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, zaś od 2003 do 31 marca 2009 także z tymczasowym zarządem eparchii moskiewskiej. 25 lutego 2004 otrzymał godność metropolity.

Był wymieniany jako jeden z głównych kandydatów do objęcia tronu patriarchy Moskwy i całej Rusi po śmierci Aleksego II. Wyłoniony we wstępnym głosowaniu jako jeden z trzech kandydatów na patriarchę, był popierany przez konserwatywne kręgi cerkiewne. Uzyskał wówczas poparcie 32 biskupów z łącznej liczby 202 uprawnionych do głosowania[2]. W drugiej turze głosowania zebrał 169 głosów i zajął drugie miejsce za metropolitą smoleńskim i kaliningradzkim Cyrylem, który objął tron patriarszy[3].

Od 31 marca 2009 jest przewodniczącym Rady Wydawniczej Patriarchatu Moskiewskiego[4].

W 2014 na Rosyjskiej Akademii Gospodarki Narodowej i Administracji Publicznej przy Prezydencie Federacji Rosyjskiej uzyskał stopień doktora nauk historycznych na podstawie pracy poświęconej rosyjskiej kolonizacji Dalekiego Wschodu (ziem nad Oceanem Spokojnym)[5].

Został odznaczony m.in. Orderem „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy (2009), Orderem Honoru (2000) i Orderem Przyjaźni Narodów (1988).

Przypisy

Bibliografia