Kevin Skinner (rugbysta)
| |||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Kevin Lawrence Skinner | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||
| Wzrost |
183 cm | ||||||||||||
| Masa ciała |
97 kg | ||||||||||||
| Rugby union | |||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Reprezentacja narodowa | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kevin Skinner (ur. 24 listopada 1927 w Dunedin, zm. 20 lipca 2014 w Auckland) – nowozelandzki rugbysta występujący na pozycji filara młyna, reprezentant kraju oraz bokser, mistrz Nowej Zelandii w wadze ciężkiej, działacz sportowy.
Podczas nauki w St Kevin's College w Oamaru grał w szkolnej drużynie rugby, także jako kapitan[1]. W seniorskiej drużynie Pirates Football Club zadebiutował w wieku siedemnastu lat i grał w niej na pozycji wspieracza[1][2]. Został powołany do regionalnego zespołu Otago, z którym zdobył i bronił Ranfurly Shield, a ze względu na konkurencję ze strony Charlesa Willocksa i Lestera Harveya przeszedł do pierwszej linii młyna[3].
Znalazł się wówczas w orbicie zainteresowania selekcjonerów kadry – uczestniczył w spotkaniach reprezentacji Wyspy Południowej oraz sprawdzianach nowozelandzkiej reprezentacji, debiut w barwach All Blacks zaliczając podczas tournée do RPA w 1949 roku. W kolejnych latach stał się ostoją pierwszej linii młyna, w 1952 roku został także kapitanem zespołu, a karierę reprezentacyjną postanowił zakończyć w 1954 roku, by zająć się prowadzeniem sklepu spożywczego[1][4].
W 1956 roku przeprowadził się do Waiuku, gdzie grał dla lokalnego klubu Waiuku District RFC[5] oraz regionu Counties Manukau[1][6]. Gdy w meczach ze Springboks kontuzjowani zostali Mark Irwin i Francis McAtamney, został ściągnięty do kadry na dwa kończące serię testmecze, a jego postawa w tych spotkaniach dała Nowozelandczykom wygrane[1][7][8].
W reprezentacji kraju rozegrał łącznie sześćdziesiąt trzy spotkania, w tym dwadzieścia testmeczów[1][9], pobił tym samym długoletni rekord Maurice’a Brownlie w liczbie występów dla All Blacks[10].
W ramach utrzymywania formy uprawiał także boks, a pomimo sukcesów nie zdecydował się na przejście na zawodowstwo[11]. W 1946 roku został mistrzem regionu w wadze ciężkiej, rok później zdobył zaś mistrzostwo Nowej Zelandii[1]. Kolejnym rugbystą, który dokonał tego wyczynu, był Sonny Bill Williams sześćdziesiąt pięć lat później[12].
Zajmował się także pracą trenerską, był również działaczem – prezydentem New Zealand Barbarian Rugby Club[1][13].
Był jednym z inauguracyjnej dziesiątki przyjętej do Otago Rugby Hall of Fame[14].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Kevin Skinner. stats.allblacks.com. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-12)]. (ang.).
- ↑ All Blacks & Others. piratesrugby.co.nz @ web.archive.org. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
- ↑ All Blacks. orfu.co.nz. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-13)]. (ang.).
- ↑ All Black legend Kevin Skinner dies. espnscrum.com. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-21)]. (ang.).
- ↑ About Us. waiukurugby.co.nz. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-12)]. (ang.).
- ↑ About CMRFU. steelers.co.nz. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-17)]. (ang.).
- ↑ All Black legend Kevin Skinner dies. tvnz.co.nz. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-27)]. (ang.).
- ↑ Kevin Skinner played key role in scrum development. allblacks.com. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-19)]. (ang.).
- ↑ Kevin Skinner. espnscrum.com. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-12)]. (ang.).
- ↑ The All Blacks' record breaker. espn.co.uk. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-18)]. (ang.).
- ↑ Boxing clever. espnscrum.com. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-11)]. (ang.).
- ↑ Sonny Bill Williams meets his match in Skinner. stuff.co.nz. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-13)]. (ang.).
- ↑ Past presidents. barbarianrugby.co.nz. [dostęp 2014-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-29)]. (ang.).
- ↑ Cavanagh leads inaugural inductees. odt.co.nz. [dostęp 2017-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-03)]. (ang.).