Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Kerner

Kerner
‘Kerner’
Ilustracja
Dojrzałe winogrona odmiany kerner w Weinsberg
Gatunek

winorośl właściwa
(Vitis vinifera)

Inne nazwy

herold weiß, weinsberg S 25-30

Hodowca

August Herold

Rok wyhodowania

1929

Pochodzenie

Niemcy

Ważne regiony uprawy

Niemcy

Identyfikator VIVC

6123

Przeznaczenie owoców

wino

Kolor skórki

słomkowożółty

Multimedia w Wikimedia Commons

Kerner - biała odmiana winogron, wyhodowana w 1929 przez Augusta Herolda w instytucie w Weinsberg przez skrzyżowanie odmiany trollinger (schiava grossa) o ciemnej skórce i białego rieslinga[1][2][3]. Nazwę nadano na cześć XIX-wiecznego lekarza, poety i miłośnika wina, Justinusa Kernera[3]. Pochodzenie od odmian rodzicielskich zostało potwierdzone w 1998 przez badania DNA[4].

Charakterystyka

W porównaniu z rieslingiem kerner jest nieco mniej wymagający i bardziej plenny[4]. Późno wypuszcza pąki, przez co uprawa w chłodniejszym klimacie jest mniej ryzykowna[4][5]. Dojrzewa średniopóźno albo późno[4]. Grona osiągają wysoki poziom cukru i lepszą kwasowość niż inny popularny mieszaniec, müller-thurgau[4][6].

Wina

Wina są porównywane do rieslingów i często są oferowane jako jednoodmianowe[4]. Ustępuje ze względu na możliwe posmaki szlachetnością rieslingowi za cenę niższych wymagań[4]. Wyróżnia się delikatnym smakiem[6]. Jest jedną z dopuszczonych do produkcji popularnego wina liebfrauenmilch[7].

Rozpowszechnienie

W 2012 kerner był szóstą pod względem rozpowszechnienia odmianą winorośli w Niemczech[8]. Były nią obsadzone wtedy winnice na obszarze 3131 ha (3,1%)[8]. Szczep traci na popularności: w 1995 był uprawiany na 4145 ha więcej[8][9]. Do 1969 roku kerner nie był oficjalnie zatwierdzoną odmianą[4].

Kerner w innych krajach jest uprawiany na znacznie mniejszą skalę: w północnych Włoszech - apelacja Alto Adige DOC obejmuje jednoszczepową podapelację dla wina z odmiany kerner, jednak uprawy w kraju zamykają się w 25 ha[4][10]. W Szwajcarii i Wielkiej Brytanii odmiana wykształca bardziej wyrazisty aromat niż w ojczyźnie[11]. Uprawy w tych krajach nie przekraczają kilkunastu hektarów[4]. W Czechach (okolice Pragi) szczepem są obsadzone trudniejsze klimatycznie winnice[12]. Kerner jest wymieniany wśród odmian lepiej radzących sobie z klimatem Belgii[13]. Inne państwa, w których uprawia się szczep to Kanada (Kolumbia Brytyjska)[4][14], Południowa Afryka, Stany Zjednoczone (Kalifornia) i Japonia[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Furmint w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2014-04-28]. (ang.).
  2. ↑ Karen MacNeil: The Wine Bible. Nowy Jork: Workman Publishing, 2001, s. 64. ISBN 978-1-56305-434-1. (ang.).
  3. ↑ a b Stevenson 2005 ↓, s. 379.
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 502-503. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
  5. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 403.
  6. ↑ a b Stevenson 2005 ↓, s. 37.
  7. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 350.
  8. ↑ a b c Deutscher Wein Statistik 2012/2013. Mainz: Deutscher Weininstitut, 2013. [dostęp 2014-06-02]. (niem. • ang.).
  9. ↑ Karen MacNeil: The Wine Bible. Nowy Jork: Workman Publishing, 2001, s. 524. ISBN 978-1-56305-434-1. (ang.).
  10. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 276-277.
  11. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 398.
  12. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 425.
  13. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 409.
  14. ↑ Stevenson 2005 ↓, s. 533.

Bibliografia

  • Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kerner