Kazimierz Iwanowski

Data i miejsce urodzenia	16 września 1915 Sarny
Data śmierci	24 października 1979
Zawód, zajęcie	polityk, leśnik
Alma Mater	Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Stanowisko	p.o. dyrektora Lasów Państwowych (1944–1945), poseł do KRN (1945–1947), wiceminister lasów (1945–1947), wiceminister leśnictwa (1947–1949)
Partia	SL (lubelskie), PSL (mikołajczykowskie), PSL „Nowe Wyzwolenie”, SL, ZSL
Odznaczenia

Kazimierz Iwanowski (ur. 16 września 1915 w Sarnach, zm. 24 października 1979^[1]) – polski polityk i leśnik, żołnierz Batalionów Chłopskich, p.o. dyrektora naczelnego Lasów Państwowych (1944–1945) podsekretarz stanu w Ministerstwie Lasów (1945–1947) i Ministerstwie Leśnictwa (1947–1949), poseł do Krajowej Rady Narodowej.

Syn kowala^[2] Stanisława i Stanisławy. Ukończył studia pierwszego (1945) i drugiego (1948) stopnia na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Od 1937 do 1939 działał w Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”, w 1945 wszedł w skład odrodzonych władz krajowych tej organizacji. Równocześnie od 1937 do 1939 pracował w nadleśnictwie w Hurbach na Wołyniu. Pomiędzy 1939 a 1944 kierownik tartaku, praktykant i leśniczy w nadleśnictwie Żyrzyn. W okresie II wojny światowej związany z Batalionami Chłopskimi jako szef Ochrony Lasów w ramach Okręgu IV Lublin BCh oraz członek komendy Obwodu 1 Puławy w ramach tego okręgu^[1].

W sierpniu 1944 został Głównym Inspektorem Lasów Państwowych, następnie od października 1944 do lipca 1945 pełnił obowiązki dyrektora naczelnego Lasów Państwowych, następnie zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Lasów (sierpień 1945 – wrzesień 1947) i Ministerstwie Leśnictwa (wrzesień 1947 – styczeń 1949)^[3]. Współtwórca dekretu o upaństwowieniu lasów i Straży Leśnej^[4]. 31 grudnia został posłem do Krajowej Rady Narodowej na wniosek Stronnictwa Ludowego, zasiadał w niej do końca kadencji 1947^[2]. Działał kolejno w Stronnictwie Ludowym (lubelskim) (1944–1945), Polskim Stronnictwie Ludowym (mikołajczykowskim) (1945–1946), Polskim Stronnictwie Ludowym „Nowe Wyzwolenie” (1946–1947), ponownie SL (1947–1949) i Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym (od 1949)^[1]. W 1944 został zastępcą skarbnika w Tymczasowym Zarządzie Głównym SL^[5] i zastępcą przewodniczącego Głównego Sądu Partyjnego^[6]. Do 1946 zasiadał w radzie naczelnej PSL (mikołajczykowskiego)^[7]. W 1946 został skarbnikiem PSL „Nowe Wyzwolenie” i zajmował to stanowisko do rozwiązania partii ^[8]. W ramach ZSL był m.in. członkiem prezydium Głównej Komisji Rewizyjnej^[9] i wiceprzewodniczącym Głównego Sądu Partyjnego^[10].

W kolejnych latach zajmował stanowiska dyrektora Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych w Siedlcach (1949–1950), dyrektora naczelnego Państwowych Centrali Leśnych Produktów Niedrzewnych „Las” (1950), wicedyrektora Zjednoczenia w Ministerstwie Budownictwa Miast i Osiedli budującego Marszałkowską Dzielnicę Mieszkaniową (1951–1955), wiceprezesa Wojewódzkiego Związku Spółdzielczości Pracy w Opolu (1955–1956), dyrektor Zarządu Gospodarki Opakowaniami (1956–1957) i Departamentu Lasów Nadzorowanych, Zadrzewień i Łowiectwa (1957–1979) w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego^[1]. Działał w Polskim Towarzystwie Leśnym oraz Związku Bojowników o Wolność i Demokrację^[11].

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[12].

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1946)^[13], Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1946), Krzyżem Partyzanckim (1948), Złotą Odznaką Odbudowy Warszawy (1952), Złotym Krzyżem Zasługi (1959), Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy (1959) oraz Złotą Odznaką Honorową PTL (1959)^[11].

• Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2024-11-29].