Kazimierz Baraniecki

porucznik rezerwy
Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1900 Opalenica
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1918–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	61 Pułk Piechoty, 57 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka powstanie wielkopolskie II wojna światowa: kampania wrześniowa
Odznaczenia

Kazimierz Baraniecki (ur. 16 lutego 1900 w Opalenicy, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – polski nauczyciel, porucznik rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Kazimierz Baraniecki był synem Piotra i Franciszki z domu Burdajewicz^[1]. Uczył się najpierw w Szkole Powszechnej w Opalenicy, a dalszą edukację przerwało powołanie go do armii niemieckiej w 1918. Po zakończeniu wojny wrócił do rodzinnej Opalenicy, wstąpił do kompanii opalenickiej i brał udział w powstaniu wielkopolskim. Walczył na froncie zachodnim w okolicach Zbąszynia i Międzychodu^[2]. Po włączeniu Armii Wielkopolskiej do Wojska Polskiego brał udział jako żołnierz 61 pułku piechoty w wojnie polsko-bolszewickiej. 2 listopada 1920 został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari^[3] nr 314^[4] za bohaterstwo w czasie walk pod Wołkowyskiem. Po zakończeniu działań wojennych pracował jako nauczyciel w Podrzewiu koło Szamotuł. W 1928 ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Rogoźnie i został mianowany kierownikiem szkoły powszechnej w Podrzewiu (powiat szamotulski)^[1]. W 1929 ukończył kurs dla oficerów piechoty w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7 w Śremie, uzyskując stopień podporucznika rezerwy^[2]. Ponadto w okresie międzywojennym brał udział w ćwiczeniach wojskowych rezerwy w 62 pp oraz 57 pp i został mianowany porucznikiem rezerwy^[2].

29 sierpnia 1939 zmobilizowany do 57 pułku piechoty^[1], z którym podczas kampanii wrześniowej został ewakuowany na wschód Polski. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 w nieznanych okolicznościach dostał się wraz z innymi żołnierzami do niewoli sowieckiej^[2]. 25 września trafił do obozu jenieckiego NKWD w Kozielsku^[5][2]. Między 7 a 9 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD^[6] (lista wywózkowa 017/1 z 1940^[5]). Między 9 a 11 kwietnia 1940^[6] zamordowany w Katyniu przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tego mordu grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu^[7][8]. W Lesie Katyńskim prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne^[9][10]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji nadzorowanych przez Niemców^[11] pod numerem 519^[12][5][13] – raport dzienny z 25 kwietnia 1943^[6]. Przy jego zwłokach odnaleziono: leg. Virtuti Militari, list oraz medalik^[14][15]. Figuruje na liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 0519^[15]. W Archiwum Robla w pakiecie 0490-03, wymieniony jako oficer na jednej z kartek papieru znalezionej przy szczątkach Adama Solskiego^[6].

Miał brata Ludwika^[4] (1897–1920). Był żonaty z Marią z Busslerów, z którą miał dwoje dzieci: syna Macieja i córkę Katarzynę^[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana^{[16][17][18][19]}. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[20][21][22].

13 kwietnia 2016, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w ogrodzie Pałacu Prezydenckiego został zasadzony Dąb Pamięci poświęconego wszystkim Ofiarom Zbrodni Katyńskiej, certyfikat z numerem 1^[23][24][25].

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

• Zdzisław Kościański, Bogumił Wojcieszak, "Trzeba było pójść...Powiat Nowotomyski w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919. Historia i Pamięć", Nowy Tomyśl 2010, ISBN 978-83-915081-7-6
• Ogrody Wspomnień - Kazimierz Baraniecki
• Tablica informacyjna w gimnazjum w Dusznikach Wielkopolskich imienia "Powstańców Wielkopolskich" poświęcona Kazimierzowi Baranieckiemu.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.