Katedra w Wakefield

Cathedral Church of All Saints

nr rej. 1258237
katedra
widok ogólny
Państwo	Wielka Brytania
Kraj	Anglia
Miejscowość	Wakefield
Wyznanie	anglikanizm
Kościół	Kościół Anglii
Historia Data zakończenia budowy początek XV wieku
Dane świątyni Styl gotyk Świątynia • materiał bud. • cegła Liczba naw 3
Położenie na mapie West Yorkshire Katedra w Wakefield
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii Katedra w Wakefield
Położenie na mapie Anglii Katedra w Wakefield
53°40′59″N 1°29′49″W/53,683056 -1,496944
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Katedra w Wakefield (ang. Wakefield Cathedral, lub Kościół katedralny Wszystkich Świętych, ang. Cathedral Church of All Saints) – świątynia znajduje się w mieście Wakefield, w hrabstwie West Yorkshire, w Anglii. Jest to jedna z trzech współkatedr anglikańskiej diecezji Leeds i siedziba biskupa Leeds. Pierwotnie był to kościół parafialny, ma anglosaskie początki i po rozszerzeniu i przebudowie ma najwyższą wieżę w Yorkshire. Jej 247-stopowa (75-metrowa), iglica jest najwyższą budowlą w mieście Wakefield.

Kościół parafialny aż do 1888 roku. Duży wertykalny (Perpendicular Style) kościół z południową kruchtą (mającą dobrze wykutą bramę) i dużą zachodnią wieżą o 4 przęsłach z narożnymi przyporami i bardzo wysoką żabkowaną iglicą za gzymsem z żabkowanymi narożnymi szczytami; wczesny XV wiek, przebudowana podczas restauracji w latach 1858-1874 przez Sir George'a Gilberta Scotta, który odrestaurował całą zewnętrzną stronę kościoła do jego późnośredniowiecznego wyglądu: mur ciosowy ze schodkowymi przyporami poniżej żabkowanych szczytów arkadowego gzymsu; duże okna z kilkoma pulpitowymi maswerkami panelu, prezbiterium (obecnie chór muzyczny) z późnego XV wieku, kilka starszych prac wewnątrz obejmuje: filary nawy głównej z XII i XIII wieku oraz arkady i łuki w prezbiterium z początku XIV wieku. Drewniany dach zastępuje zawalone kamienne sklepienie. Rozszerzenia od strony wschodniej transeptu, prezbiterium i kaplicy w stylu retro w 1904 roku przez F.L. Pearsona prawdopodobnie na podstawie projektu J.L. Pearsona. Kamienny dach sklepieniowy i dobre drewniane lektorium. Lektorium z XVII wieku z nowoczesnym krucyfiksem zaprojektowane przez Sir Niniana Campera. Chrzcielnica z połowy XVII wieku; ambona z 1708 roku. Stalle datowane na XV wiek, niektóre z mizerykordiami. Piękna kolekcja tabliczek kościelnych na wystawie. Szafa organowa z 1743 roku. Pomnik Sir Lyona Pilkingtona z około 1700 roku, półleżąca postać w barokowym ułożeniu. Inne tablice pamiątkowe z XVIII i początku XIX wieku^[1].