Katedra Świętego Tryfona w Kotorze
| katedra | |||||||||||
| |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Diecezja | |||||||||||
| bazylika mniejsza • nadający tytuł |
|||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||
| Relikwie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Czarnogóry  | |||||||||||
 42°25′26,89″N 18°46′17,27″E/42,424136 18,771464
| |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Katedra Świętego Tryfona[1] (serb. Katedrala Svetog Tripuna/Катедрала Светог Трипуна) – katedra w Kotorze, jedna z dwóch katedr Kościoła rzymskokatolickiego w Czarnogórze. Znajduje się na placu św. Tryfona w otoczonym murami Starym Mieście w Kotorze. Główna świątynia i siedziba biskupa diecezji kotorskiej, obejmującej całość Zatoki Kotorskiej i dużą część wybrzeża adriatyckiego. Świątynię poświęcono świętemu Tryfonowi – patronowi miasta.
Historia
Świątynia wybudowana została na miejscu pochodzącego z 809 roku małego przedromańskiego kościoła pod tym samym wezwaniem. Fundamenty pierwotnego kościoła miały kształt krzyża z trzema apsydami i kopułą powyżej centralnej części[2]. Budowę obecnej – wybudowanej w stylu romańskim – trójnawowej bazyliki zakończono w 1166 roku. Była to wówczas pierwsza świątynia wybudowana w tym stylu we wschodniej części Adriatyku[3]. Wnętrze udekorowano freskami w 1331 roku. W trakcie trzęsienia ziemi, które nawiedziło Kotor w XV wieku, katedra została poważnie uszkodzona. Z tego powodu przebudowano ją na przełomie XVI i XVII wieku nadając jej renesansowo-barokowy wygląd. Usunięto wówczas kopułę, zamalowano freski, a potrójne okna galerii zostały zamurowane. Podczas kolejnego trzęsienia ziemi w 1667 roku zniszczeniu uległa zachodnia część świątyni z bogato zdobionym portalem romańskim i atrium oraz z dwiema dzwonnicami. Wówczas wybudowano na ich miejsce dwie nowe, renesansowe dzwonnice połączone tarasem, które wzmocniły konstrukcję z fasadą ze sklepioną loggią nad wejściem. Ze względów na brak funduszy, lewa dzwonnica nie została w pełni odbudowana. Ma 33 metry wysokości, w porównaniu do 35 metrów, jakie ma prawa dzwonnica[4]. Na początku XVIII wieku relikwiarz katedry został przekształcony w stylu późnego baroku. Prace te były prowadzone przez rzeźbiarza Francesco Cabianca z Wenecji. W połowie XIX wieku, ze względu na nachylenie południowej ściany i zniszczenia konstrukcji dachu, katedra wymagała większych prac konserwatorskich. Przygotowania do odbudowy trwały rok, zaś same prace konserwatorskie przeprowadzono w latach 1892−1908. Prace, które obejmowały budowę nowych sklepień w nawach bocznych, rekonstrukcję południowej ściany i budowę dwóch tarasów nad wschodnią częścią galerii bocznych, a także układanie nowej podłogi, prowadziła Centralna Komisja z Wiednia. Podczas trzęsienia ziemi z 1979 r. katedra również uległa zniszczeniom. Wówczas, w czasie odbudowy, przywrócono jej pierwotny romański wygląd.
Wnętrze
W apsydzie umieszczone jest romańsko-gotyckie cyborium z 2 poł. XIV w. stworzone przez miejscowego mistrza Wita Kotoranina. Składa się z czterech ośmiokątnych kolumn z czerwonego marmuru podtrzymujących trójpiętrowy baldachim zwieńczony figurką anioła. Dekorację rzeźbiarską stanowią sceny z życia świętego Tryfona, a obok srebrna płaskorzeźba, wykonana w połowie XV w. przez miejscowych złotników.
Po lewej stronie od apsydy, nad wejściem do zakrystii, wisi obraz „Matka Boska i św. Dominiki” autorstwa Tryfona (Tripo) Kokolji (1661–1713) z Perastu. Dalej widać gotycką pietę i XVI-wieczny obraz „Św. Bartłomiej apostoł, św. Jerzy i św. Antoni”. Następnie, w ołtarzu św. Mikołaja, obraz tego świętego z XVIII w., a za nim znajduje się ołtarz Błogosławionej Dziewicy Maryi z obrazem z początku XVIII w.
W nawie południowej znajduje się renesansowy nagrobek biskupa Tryfona Bizantija. Tuż obok niego, po prawej stronie od wejścia do świątyni – kamienny sarkofag z IX wieku, a nad nim obraz „Ukrzyżowanie” Jacopa de Ponte Bassano (1510–1592). Z kolei po lewej stronie od wejścia, biegną schody prowadzące do skarbca. Obok schodów stoi chrzcielnica z IX w., a nad nią znajduje się kamienna luneta z XIII w. z dawnego kościoła Świętego Krzyża.
Do skarbca wchodzi się przez kute żelazne drzwi, ozdobione romańsko-gotycką figurą ukrzyżowanego Chrystusa. Przechowuje się tu wiele artystycznych przedmiotów m.in.:
- srebrny relikwiarz z głową św. Tryfona, zawierający szczątki patrona miasta,
- obrazy o tematyce religijnej, autorstwa pochodzącego z Zatoki Kotorskiej malarza Lovra Dobričevicia,
- obrazy artystów XVI-wiecznej szkoły weneckiej,
- miejscowe i weneckie wyroby ze złota z XIV-XX w.,
- krucyfiks, którym legat papieski bł. Marek z Aviano błogosławił wojska Jana III Sobieskiego podczas szturmu pod Wiedniem (eksponat oznaczony numerem 53).
Pozostałości bizantyńskich fresków
Obraz „Św. Bartłomiej apostoł, św. Jerzy i św. Antoni”
Sarkofag, który przed translacją mieścił relikwie św. Tryfona
Ołtarz
Przypisy
- ↑ Polski egzonim wprowadzony na 108. posiedzeniu KSNG.
- ↑ St. Triphon’s Cathedral. [w:] Tradition and National Treasures - Cathedrals [on-line]. www.montenegro.travel/en. [dostęp 2014-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (ang.).
- ↑ Saint Tryphon’s Cathedral, Kotor. [w:] Natural and Cultural-Historical Region of Kotor [on-line]. S.U.A. UNESCO Sites of the Adriatic Sea. [dostęp 2014-01-25]. (ang.).
- ↑ Saint Tryphon’s Cathedral in Kotor. www.viabalkans.com, 2010-06-27. [dostęp 2014-01-25]. (ang.).
Bibliografia
- Czarnogórskie wybrzeże Adriatyku. W: Agnieszka Szymańska: Czarnogóra - przewodnik. Wyd. 3. Pruszków: Rewasz, 2009, s. 135-136. ISBN 978-83-8918889-2.
- Zwiedzanie Czarnogóry. W: Draginja Nadaždin, Maciej Niedźwiecki: Czarnogóra - Fiord na Adriatyku. Wyd. 5. Kraków: Bezdroża, 2011-07-05, s. 138-140, seria: Przewodniki Bezdroży. ISBN 978-83-7661-152-5.
- Saint Tryphon’s Cathedral, Kotor. [w:] Natural and Cultural-Historical Region of Kotor [on-line]. S.U.A. UNESCO Sites of the Adriatic Sea. [dostęp 2014-01-25]. (ang.).
- Informacje o katedrze