Kartografia (gr. χάρτης chartēs, „papirus, arkusz, mapa”, γράφειν graphein, „pisać”) – dziedzina nauki o mapach (w tym o atlasach, globusach, modelach plastycznych – mapach plastycznych itp.), teorii map, metodach ich sporządzania i użytkowania; jak również dziedzina działalności organizacyjnej i usługowej, związanej z opracowywaniem, reprodukcją i rozpowszechnianiem map^[1].

Pod pojęciem kartografii rozumie się także dziedzinę, zajmującą się przekazywaniem informacji, które są odniesione do przestrzeni (głównie geograficznej) a zakodowanych w formie graficznej lub cyfrowej^[1].

W Polsce – wraz z geodezją – stanowi jedną z dyscyplin nauk technicznych.

Kształtowała się w trzech okresach historycznych:

• od czasów starożytnych do renesansu,
• od połowy XVI do połowy XX wieku,
• od połowy XX wieku.

Do najczęściej wyróżnianych działów kartografii można zaliczyć^[2]:

• kartoznawstwo – wiedzę o mapach, ich właściwościach i formułach,
• kartografię matematyczną – zajmującą się teorią odwzorowań kartograficznych powierzchni Ziemi na mapach oraz podstawami matematycznymi wykonywania pomiarów na mapach,
• redakcję i opracowanie map,
• reprodukcję kartograficzną,
• topografię,
• kartometrię – zajmującą się zasadami i metodami pomiarów na mapach,
• historię kartografii,
• kartologię – uważaną za nadbudowę teoretyczną kartografii praktycznej. Kartologia korzysta z ustaleń logiki, semiotyki, prakseologii, psychologii, teorii informacji.

• kartografia geologiczna
• kartografia jako technika wizualizacji