Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Karolina Koszewska

Karolina Koszewska
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1982
Warszawa

Kategoria wagowa

junior średnia

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

13

Zwycięstwa

12

Przez nokauty

3

Porażki

1

Remisy

0

Nieodbyte

0

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Boks
Igrzyska europejskie
złoto Mińsk 2019 boks (69 kg)
Mistrzostwa Europy
złoto Tønsberg 2005 70 kg
srebro Pecz 2003 70 kg
brąz Riccione 2004 70 kg
Mistrzostwa Polski
złoto Zawiercie 2002 67 kg
złoto Grudziądz 2003 70 kg
złoto Grudziądz 2004 70 kg
złoto Grudziądz 2005 70 kg
złoto Grudziądz 2018 69 kg
srebro Grudziądz 2019 69 kg
  1. ↑ Bilans walk aktualny na 8 września 2019.

Karolina Koszewska, z d. Łukasik (ur. 7 stycznia 1982 w Warszawie) – polska pięściarka i kick-bokserka, mistrzyni świata i Europy w kickboxingu, mistrzyni Europy w boksie amatorskim (2005), zawodowa mistrzyni świata (2007-2008), złota medalistka igrzysk europejskich (2019).

Kariera sportowa

W dzieciństwie uprawiała pływanie i gimnastykę artystyczną. Od 1999 roku startowała w zawodach w kick-boxingu, początkowo w barwach Skry Warszawa[1]. W tej konkurencji zdobyła pięć medali mistrzostw świata seniorek, w tym dwa złote: w 2003 (formuła full contact, waga do 70 kg) i 2005 (formuła full contact, waga do 70 kg), srebrny w 1999 (formuła light contact, waga + 65 kg) i dwa brązowe w 2001 (formuła full contact, waga do 65 kg oraz formuła light contact, waga do 65 kg), cztery medale mistrzostw Europy seniorek, w tym złoty (2002 – formuła light contact, waga do 65 kg), jeden srebrny (2004 – formuła full contact, waga do 70 kg) i dwa brązowe (2000 – formuła full contact, waga do 65 kg i 2004 – formuła light contact, waga do 70 kg). Ponadto w 1999 roku została również brązową medalistką mistrzostw świata juniorek (formuła light contact, waga do 65 kg)[2].

Od 2001 roku uprawiała również boks, była zawodniczką Legii Warszawa, gdzie trenował ją Krzysztof Kosedowski[1]. W tej dyscyplinie startowała w kategorii 70 kg. W 2003 roku została wicemistrzynią Europy[3], a rok później brązową medalistką mistrzostw Europy[4]. W 2005 roku została mistrzynią Europy[5]. W tym samym roku wystartowała także na mistrzostwach świata, ale przegrała pierwszą walkę (w ćwierćfinale)[6]. Na mistrzostwach Polski wywalczyła kolejno cztery złote medale: w 2002 (kat. 67 kg), 2003 (kat. 70 kg), 2004 (kat. 70 kg), 2005 (kat. 70 kg)[7].

W lutym 2006 roku przeszła na zawodowstwo, podpisując kontrakt z grupą Universum Box Promotion z Hamburga[1]. Na zawodowym ringu debiutowała 25 marca 2006 roku, wygrywając ze Słowaczką Miroslavą Ďurinovą. Wygrała także następne cztery walki, a 13 stycznia 2007 roku została mistrzynią świata federacji WIBF w kategorii junior średniej, pokonując Amerykankę Jill Emery. Tytuł ten obroniła 19 maja 2007 roku, zwyciężając Niemkę Heidi Hartmann. 7 września 2007 roku pokonała Argentynkę Gabrielę Zapatę, broniąc tytułu mistrzyni świata federacji WIBF i uzyskując dodatkowo tytuły mistrzyni świata federacji GBU i tzw. tymczasowy tytuł mistrzyni świata federacji WBA. 13 listopada 2007 roku obroniła wszystkie te tytuły, pokonując Yahairę Hernandez z Dominikany[1][8]. Swoje tytuły straciła w przegranej 29 marca 2008 roku walce z Jizelle Salandy z Trynidadu i Tobago[8]. Następnie 14 września tego samego roku stoczyła jeszcze jedną wygraną walkę na zawodowym ringu[8] i zakończyła karierę, z bilansem 10 wygranych walk i jednej przegranej.

W kolejnych latach współpracowała jako trener z zawodową grupą Rafako Hussars Poland[9]. W 2015 roku powróciła do wyczynowego sportu i stoczyła dwie zwycięskie walki na zawodowym ringu, poprawiając swój bilans na dwanaście wygranych walk i jedną przegraną[8]. Ostatecznie zdecydowała się kontynuować karierę w boksie amatorskim, w kategorii 69 kg[10]. Od 20 grudnia 2017 roku do 20 lutego 2018 roku była zawieszona za stosowanie niedozwolonej substancji – higenaminy. Niska kara związana była z brakiem wpływu stosowania tego środka na wyniki zawodniczki[11].

Na mistrzostwach Europy w 2018 roku przegrała drugą walkę (w 1/8 finału)[12], a na mistrzostwach świata w tym samym roku przegrała pierwszą walkę (w 1/8 finału)[13].

W 2019 roku zwyciężyła na igrzyskach europejskich[14], na mistrzostwach Europy w tym samym roku odpadła w pierwszej rundzie[15], na mistrzostwach świata odpadła natomiast w ćwierćfinale[16]

Po powrocie do boksu amatorskiego zdobyła na mistrzostwach Polski pięć medali: srebrny w 2017 (kat. 75 kg)[17], złoty w 2018 (kat. 69 kg)[18], srebrny w 2019 (kat. 69 kg)[19], złoty w 2020 (kat. 69 kg)[20] i złoty w 2021 (kat. 70 kg)[21].

W 2021 wystąpiła podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 2020 w Tokio w kategorii do 69 kg (waga półśrednia) – swoją pierwszą walkę (runda 1/32) wygrała z reprezentantką Uzbekistanu Shakhnozą Yunusovą, w następnej rundzie (1/16) uległa Turczynce Busenaz Sürmeneli odpadając z turnieju[22]. Była pierwszą Polką, która wygrała walkę podczas igrzysk olimpijskich[23].

Zakończyła karierę sportową po mistrzostwach Polski w 2021[21].

Wyniki w boksie

Wyniki igrzysk olimpijskich, mistrzostw świata, igrzysk europejskich i mistrzostw Europy.

Rok Zawody Miejscowość Kategoria Runda Przeciwnik Wynik
2003 Mistrzostwa Europy Węgry Pecz 70 kg 1. runda Bye
Ćwierćfinał Ukraina Lilja Kasjanowa W 19:17
Półfinał Francja Émilie Cuénin W 22:6
Finał Turcja Nurcan Çarkçı P 14:19
2004 Mistrzostwa Europy Włochy Riccione 70 kg 1. runda Bye
Ćwierćfinał Ukraina Tatjana Grigorewa W 21:7
Półfinał Turcja Nurcan Çarkçı P 10:11
2005 Mistrzostwa Europy Norwegia Tønsberg 70 kg 1. runda Bye
Ćwierćfinał Rosja Olga Sławinska W 20:13
Półfinał Turcja Nurcan Çarkçı W 19:3
Finał Norwegia Siren Siraas W 29:5
Mistrzostwa świata Rosja Podolsk 70 kg 1. runda Rosja Olga Sławinska P 10:27
2018 Mistrzostwa Europy Bułgaria Sofia 69 kg 1. runda Szwecja Marianne Ahlborg W 5:0
2. runda Finlandia Elina Gustafsson P 0:5
Mistrzostwa świata Indie Nowe Delhi 69 kg 1. runda Bye
2. runda Rosja Jarosława Jakuszyna P 1:4
2019 Igrzyska europejskie Białoruś Mińsk 69 kg 1. runda Białoruś Antanina Aksienawa W 5:0
Ćwierćfinał Rosja Jarosława Jakuszyna W 4:1
Półfinał Irlandia Gráinne Walsh W 3:2
Finał Włochy Assunta Canfora W 4:1
Mistrzostwa Europy Hiszpania Alcobendas 69 kg 1. runda Bye
2. runda Anglia Sandy Ryan P 2:3
Mistrzostwa świata Rosja Ułan Ude 69 kg 1. runda Bye
2. runda Uzbekistan Shakhnoza Yunusova W 5:0
Ćwierćfinał Indie Lovlina Borgohain P 1:4

Przypisy

  1. ↑ a b c d Women Boxing Archive Network: Karolina Łukasik.
  2. ↑ Wyniki na stronie Polskiego Związku Kick-boxingu.
  3. ↑ 2.European Women’s Championships – Pecs, Hungary – May 11-17 2003.
  4. ↑ 3.European Women Championships. Riccione, Italy. October 4-9, 2004.
  5. ↑ 4.European Women’s Championships – Tonsberg, Norway – May 8-15th 2005.
  6. ↑ 3.World Womens Championships – Podolsk, Russia – September 26th – October 2nd 2005.
  7. ↑ Wiktor Bołba, Adam Dawidziuk, Grzegorz Karpiński, Robert Piątek Legia Warszawa 1916-2016, s. 1106, 1203, wyd. Legia Warszawa SA i PWN, Warszawa 2017.
  8. ↑ a b c d Boxing’s Official Record Keeper: Karolina Koszewska.
  9. ↑ Niespodziewany powrót po latach! Polska mistrzyni świata wraca na ring.
  10. ↑ Karolina Łukasik-Koszewska wraca na olimpijskie ringi. Celem Igrzyska w Tokio.
  11. ↑ Boks. Karolina Koszewska wpadła na dopingu. Krótka dyskwalifikacja.
  12. ↑ 11.European Women Championships. Asics Hall, Sofia, Bulgaria. June 5-12, 2018.
  13. ↑ 10.AIBA World Women Championships. Indira Gandhi Sport Complex, New Delhi, India. November 15-24, 2018.
  14. ↑ Boks. Igrzyska Europejskie. Karolina Koszewska ze złotym medalem.
  15. ↑ 2019 EUBC Women’s European Championships.
  16. ↑ 11. MŚ: Karolina Koszewska nie wykorzystała swoje szansy. Polski od 7 lat bez medalu
  17. ↑ Poznaliśmy mistrzynie Polski seniorek AD 2017. Turniej życia Kingi Szlachcic.
  18. ↑ W Grudziądzu poznaliśmy 10 mistrzyń Polski seniorek i 7 juniorek A.D. 2018.
  19. ↑ 19. MP Seniorek: Tylko trzy mistrzynie Polski obroniły swoje tytuły.
  20. ↑ 20. MP Kobiet: Poznaliśmy mistrzynie Polski. Kiepska frekwencja turnieju
  21. ↑ a b 21. MP seniorek. Poznaliśmy mistrzynie Polski A.D. 2021. Koniec kariery Koszewskiej
  22. ↑ Nie będzie ćwierćfinału. Karolina Koszewska pokonana, sport.onet.pl, [dostęp 2021-07-28].
  23. ↑ IO w Tokio" Historyczne zwycięstwo Karoliny Koszewskiej
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Karolina_Koszewska