Karol Gandor
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 listopada 1930 |
| Data i miejsce śmierci |
11 listopada 1988 |
| profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo cywilne | |
| Doktorat |
1961 |
| Habilitacja |
1965 |
| Profesura |
1973 |
| dziekan Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego (1971–1972) | |
Karol Gandor (ur. 4 listopada 1930 w Dankowicach, zm. 11 listopada 1988 w Katowicach[1]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa cywilnego, profesor zwyczajny na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, w latach 1971–1972 dziekan tego wydziału.
Życiorys
Był synem Franciszka i Katarzyny. Jego matka zmarła w 1932, on sam przeniósł się z rodziną w tym samym roku do Czechowic, gdzie jego ojciec pracował jako górnik. W 1951 ukończył liceum w Bielsku-Białej i w tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Prawno-Administracyjnym Uniwersytetu Wrocławskiego. Jeszcze w czasie studiów rozpoczął pracę jako zastępca asystenta (1953) i asystent (1954) w Katedrze Ekonomii Politycznej. Po ukończeniu studiów w 1955 kontynuował pracę na macierzystej uczelni, od 1956 w Katedrze Prawa Cywilnego[1]. W 1961 uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy Konwersja nieważnych czynności prawnych napisanej pod kierunkiem Józefa Fiemy[2], za którą w 1962 otrzymał I nagrodę w konkursie miesięcznika Państwo i Prawo[1]. Stopień doktora habilitowanego otrzymał w 1965 na podstawie pracy Sprzedaż na raty – problemy organizacyjne i prawne[3]. Od 1966 pracował w Filii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Katowicach, gdzie został kierownikiem Katedry Prawa Gospodarczego. Należał do organizatorów powstałego w 1968 Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego[1]. W 1968 został prorektorem UŚ ds. ogólnych[4], od listopada 1971 do września 1972 był dziekanem Wydziału Prawa i Administracji UŚ[5][6][1]. Kierował także Instytutem Administracji i Zarządzania Gospodarką Narodową, a od 1981 Katedrą Prawa Gospodarczego[1]. W 1973 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1988 profesora zwyczajnego[1].
Był członkiem ZMP, ZMS, od 1954 PZPR. Wchodził w skład komitetów uczelnianych PZPR na Uniwersytecie Wrocławskim i Uniwersytecie Śląskim, był I sekretarzem POP na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego[1].
W 1974 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].
Został pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach (kwatera 7-I-9)[7].
Wybrane publikacje
- Prawa podmiotowe tymczasowe (ekspektatywy), Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1968.
- Prawo patentowe krajów kapitalistycznych, Warszawa: Wyd. Katalogów i Cenników, 1975.
- Skuteczność prawnych środków zabezpieczania kredytu na cele sprzedaży ratalnej, Katowice: UŚ, 1980.
- Sprzedaż na raty. Problemy organizacyjne i prawne, Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze, 1966[8].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Józef Koredczuk, Krzysztof Koreń, Sylwetki profesorów. Gandor Karol (1930–1988) [online], 70.wpae.uni.wroc.pl.
- ↑ Uniwersytet Wrocławski. Wydział Prawa i Administracji; Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii. Wykaz doktoratów z lat 1945–2010. uni.wroc.pl. [dostęp 2018-10-21].
- ↑ Uniwersytet Wrocławski. Wydział Prawa i Administracji; Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii. Wykaz habilitacji z lat 1945–2010. uni.wroc.pl. [dostęp 2018-10-21].
- ↑ Adam Lityński O początkach Wydziału Prawa i Administracji UŚ.
- ↑ Gandor Karol. wsa.dbc.wroc.pl. [dostęp 2015-09-20].
- ↑ Karol Gandor, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-09-20].
- ↑ GANDOR Karol Franciszek. W: Przemysław M. Żukowski: Profesorowie Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dorota Malec (red.). T. II: 1780-2012. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. ISBN 978-83-233-3663-1.
- ↑ Gandor, Karol (1930–1988).. alpha.bn.org.pl. [dostęp 2015-09-20].