Karol Fischer
| Biskup tytularny Mallus | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 marca 1847 |
| Data i miejsce śmierci |
21 września 1931 |
| Biskup pomocniczy przemyski | |
| Okres sprawowania |
1901–1931 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
18 lipca 1869 |
| Nominacja biskupia |
15 kwietnia 1901 |
| Sakra biskupia |
19 maja 1901 |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Data konsekracji |
19 maja 1901 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Przemyśl | ||||||||||
| Miejsce | |||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
Karol Józef Fischer[1] (ur. 13 marca 1847 w Jaśle, zm. 21 września 1931 w Przemyślu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy przemyski w latach 1901–1931.
Życiorys
Urodził się 13 marca 1847 w Jaśle[1]. Kształcił się w Gimnazjum Franciszka Józefa we Lwowie, Gimnazjum św. Anny w Krakowie[2] i Gimnazjum w Rzeszowie, gdzie w 1865 złożył świadectwo dojrzałości[3]. W latach 1865–1869 odbył studia teologiczne[3] w przemyskim seminarium duchownym[1]. Święcenia prezbiteratu otrzymał 18 lipca 1869 w Przemyślu[1]. W 1871[3] został skierowany na dalsze studia do seminarium św. Augustyna w Wiedniu, które po kilku miesiącach przerwał ze względów zdrowotnych[2].
Pracował jako wikariusz w Sanoku (1869–1870)[4], Drohobyczu (1870–1871) i Jaśle (1872–1874)[3]. W latach 1874–1888 był proboszczem w Tarnowcu[3]. W tym czasie rozszerzył kult Matki Bożej tarnowieckiej, odnowił wnętrze kościoła parafialnego[2], a od 1886 pełnił funkcję wicedziekana jasielskiego[3]. W latach 1888–1899 zarządzał parafią w Dobrzechowie[5], gdzie kierował budową kościoła, a także prowadził działalność społeczną i wspierał rozwój spółdzielczości[2]. Przyczynił się do utworzenia na terenie parafii jednostek straży ogniowej, kółek rolniczych, szkół, czytelni ludowych, sklepów oraz kas Stefczyka[2]. W 1896 został kanonikiem honorowym, a w 1899 kanonikiem gremialnym kapituły przemyskiej[3].
Był uznanym kaznodzieją i rekolekcjonistą[1]. Publikował kazania, które ze względu na zrozumiały przekaz i znajomość środowiska wiejskiego były wykorzystywane przez polskich kapłanów[3]. Pisał także prace z zakresu liturgii[6]. W 1899 otrzymał propozycję objęcia katedry teologii pastoralnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, której nie przyjął[3].
W latach 1894–1900[3] reprezentował okręg rzeszowsko-kolbuszowski w Radzie Państwa w Wiedniu, będąc członkiem Koła Polskiego[2]. W działalności parlamentarnej zajmował się głównie sprawami wsi i jej mieszkańców[2]. Od 1897 należał do Rady Powiatowej w Rzeszowie[3].
15 kwietnia 1901 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji przemyskiej ze stolicą tytularną Mallus[1]. Święcenia biskupie otrzymał 19 maja 1901 w katedrze przemyskiej[2]. Konsekrował go biskup diecezjalny przemyski Józef Sebastian Pelczar, któremu asystowali Kostiantyn Czechowycz, biskup diecezjalny przemyski obrządku greckokatolickiego, i Anatol Nowak, biskup pomocniczy krakowski[7]. Sprawował urzędy wikariusza generalnego, oficjała oraz prepozyta kapituły przemyskiej[3], a po śmierci biskupa Józefa Sebastiana Pelczara[3], od 3 kwietnia do 23 listopada 1924 zarządzał diecezją jako wikariusz kapitulny[1]. Utrzymywał dobre stosunki z ludnością ukraińską. Podczas dwukrotnego oblężenia Przemyśla w latach 1914–1915 pozostał w mieście, występując u władz wojskowych w obronie interesów cywilów. Publicznie potępił pogrom Ukraińców oskarżonych o nielojalność wobec Austrii. Należał do Towarzystwa Szkoły Ludowej oraz Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu[3].
Był współkonsekratorem podczas sakry biskupów pomocniczych lwowskich: Władysława Bandurskiego (1906) i Bolesława Twardowskiego (1919), biskupa pomocniczego sandomierskiego Pawła Kubickiego (1918) i biskupa diecezjalnego mukaczewskiego obrządku greckokatolickiego Petra Gebeya (1924)[7].
Zmarł 21 września 1931 w Przemyślu. Został pochowany w krypcie miejscowego kościoła Najświętszego Serca Jezusowego[2].
Odznaczenia
Przed 1914 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Franciszka Józefa[8].
W 1909 otrzymał w Jerozolimie Krzyż Pielgrzyma[9].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g K. Krasowski: Biskupi katoliccy II Rzeczypospolitej. Słownik biograficzny. Poznań: Bene Nati, 1996, s. 62–63. ISBN 83-86675-03-9.
- ↑ a b c d e f g h i W. Hap: Poczet wybitnych jaślan i ludzi związanych z regionem. Jasło: Stowarzyszenie Miłośników Jasła i Regionu Jasielskiego, 2005, s. 75–79. ISBN 83-917660-5-5. [dostęp 2015-07-09].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n G. Delmanowicz: Nota biograficzna Karola Fischera na stronie archidiecezji przemyskiej. przemyska.pl (arch.). [dostęp 2021-06-19].
- ↑ Wizytacye kanoniczne. Sanok. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 11, rok 12, s. 370, listopad 1912. [dostęp 2016-05-03].
- ↑ Korespondencye „Głosu Rzeszowskiego”. „Głos Rzeszowski”. Nr 21, rok 3, s. 2, 21 maja 1899. [dostęp 2015-07-09].
- ↑ P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 100. ISBN 83-211-1311-7.
- ↑ a b Karol Fischer. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2015-07-09]. (ang.).
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 551. [dostęp 2019-05-14].
- ↑ J. Gallus: Wspomnienie z pielgrzymki mojej do Ziemi Świętej. Opole: 1909, s. 6, 121–122. [dostęp 2024-05-15].
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Karola Fischera na stronie archidiecezji przemyskiej (arch.). [dostęp 2021-06-19].
- Karol Fischer [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-12-27] (ang.).
- Publikacje Karola Fischera w bibliotece Polona. [dostęp 2021-12-27].