Kamyki sterczowe
Kamyki sterczowe, ciałka amyloidowe (łac. concretiones prostatica, corpora amylacea) – złogi zagęszczonej wydzieliny w świetle gruczołów cewkowo-pęcherzykowych gruczołu krokowego. W ich skład wchodzą glikoproteiny i siarczan keratanu, często także sole wapnia[1][2][3]. Mają kształt kulisty, ich przekrój ukazuje budowę koncentryczną[4][2]. Osiągają średnicę do 2 mm[2][3]. Liczba kamyków może zwiększać się w miarę starzenia się mężczyzny[1][2].
Przypisy
- ↑ a b Wojciech Sawicki, Jacek Malejczyk, Histologia, wyd. VI uaktualnione i rozszerzone, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2020, s. 671, ISBN 978-83-200-4349-5.
- ↑ a b c d Anthony L. Mescher, Histologia Junqueira. Podręcznik i atlas, wyd. XV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 484, ISBN 978-83-66548-20-6.
- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 605, ISBN 978-83-200-4501-7.
- ↑ Tadeusz Cichocki: Kompendium Histologii. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2002, s. 323. ISBN 83-233-1596-5.
