Kamienica przy ulicy Warszawskiej 57 w Katowicach
 nr rej. :- A/1221/23 z 3 lipca 2023 (woj. śląskie)[1] - A/1549/94 z 14 listopada 1994 (woj. katowickie) | |
 Kamienica od strony ulicy Warszawskiej (2021) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Warszawska 57, |
| Typ budynku |
kamienica mieszkalno-handlowa |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Tadeusz Kozłowski |
| Inwestor |
Augustyn Łabuś |
| Kondygnacje |
6+1 |
| Powierzchnia użytkowa |
m² |
| Ukończenie budowy |
1937 |
Położenie na mapie Katowic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 50°15′25,7″N 19°02′01,9″E/50,257139 19,033861
| |
Kamienica przy ulicy Warszawskiej 57 w Katowicach – zabytkowa narożna kamienica mieszkalno-handlowa, położona przy ulicy Warszawskiej 57 (róg z ulicą F. Lubeckiego-Druckiego) w Katowicach, na obszarze dzielnicy Śródmieście. Została wzniesiona w 1937 w stylu funkcjonalistycznym.
Historia
Kamienicę oddano do użytku w 1937 roku[2] jako dom czynszowy Augustyna Łabusia, a jej projekt opracował w 1935 roku architekt Tadeusz Kozłowski[3]. 14 listopada 1994 roku została wpisana do rejestru zabytków nieruchomych województwa katowickiego pod numerem A/1549/94[2] (obecnie A/1221/23). W lipcu 2023 roku w systemie REGON zarejestrowanych było 5 aktywnych podmiotów gospodarczych różnych branż z siedzibą przy ulicy Warszawskiej 57[4].
Charakterystyka
Kamienica mieszkalno-handlowa położona jest przy ulicy Warszawskiej 57 (róg z ulicą F. Lubeckiego-Druckiego) w Katowicach, na obszarze dzielnicy Śródmieście[2] i usytuowana jest w narożnej działce zwartej pierzei zabudowy[5].
Jest to budynek murowany z cegły i żelbetu, powstały na planie odwróconej litery „L”, zwieńczony płaskim dachem krytym papą[5]. Powierzchna zabudowy budynku wynosi 287 m². Liczy on 6 kondygnacji nadziemnych i 1 podziemną[2].
Kamienica reprezentuje styl funkcjonalistyczny[2]. Elewacja główna (od strony ulicy Warszawskiej) jest czteroosiowa, a boczna (od strony ulicy F. Druckiego-Lubieckiego) pięcioosiowa, kryta tynkiem szlachetnym gładkim. Skrajna prawa oś elewacji frontowej jest cofnięta, a w uskoku osi skrajnej i pozostałej części fasady znajdują się balkony o balustradach pełnych tynkowanych, które także wbudowano na drugiej i trzeciej kondygnacji elewacji bocznej. Otwory okienne kamienicy mają kształt leżących prostokątów, są trójkwaterowe i nie mają ślemienia[5].
Posadzka sieni oraz schodów jest lastrykowa, ściany sieni w 1/3 wysokości są w okładzinie z płytek ceramicznych. Schody są dwubiegowe, z oryginalną żelazną balustradą[5].
Kamienica nie ma bramy przejazdowej ani oficyn[5].
Budynek prócz ochrony poprzez wpis do rejestru zabytków nieruchomych wpisana jest też do gminnej ewidencji zabytków miasta Katowice[2].
Przypisy
- ↑ Spis obiektów nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków z terenu województwa śląskiego (stan na 24 sierpnia 2023 r.) (pol.) wkz.katowice.pl [dostęp 2023-08-28]
- ↑ a b c d e f Urząd Miasta Katowice: Miejski System Zarządzania-Katowicka Infrastruktura Informacji Przestrzennej. Zabytki. emapa.katowice.eu. [dostęp 2023-07-10]. (pol.).
- ↑ Michał Bulsa, Ulice i place Katowic, wyd. trzecie, Katowice: Wydawnictwo Prasa i Książka, 2018, s. 229, ISBN 978-83-63780-28-9 (pol.).
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Baza internetowa REGON. wyszukiwarkaregon.stat.gov.pl. [dostęp 2023-07-10]. (pol.).
- ↑ a b c d e G. Dreścik, Studium historyczno-urbanistyczne Katowic w granicach administracyjnych. Katowice, ul. Warszawska 57/F. Druckiego-Lubieckiego, Opublikowano w: Miejski System Zarządzania – Katowicka Infrastruktura Informacji Przestrzennej. Zabytki, Kraków: Pracownie Konserwacji Zabytków „ARKONA” Sp. z o.o. Pracownia Dokumentacji Naukowo-Historycznej, 1993, s. 1 (pol.).
