Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Kamień Koszyrski

Kamień Koszyrski
Камінь-Каширський
Ilustracja
Kaplica dominikańska i kościół Archanioła Michała
Herb Flaga
Herb flaga Kamienia Koszyrskiego↗
Państwo

 Ukraina

Obwód

 wołyński

Rejon

kamieński

Data założenia

1196

Prawa miejskie

1430

Burmistrz

Wiktor Paś

Powierzchnia

14,73 km²

Populacja (2023)
• liczba ludności


11 713[1]

Kod pocztowy

44500

Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
Mapa konturowa obwodu wołyńskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kamień Koszyrski”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kamień Koszyrski”
Ziemia51°37′N 24°58′E/51,616667 24,966667
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Kamień Koszyrski (ukr. Камінь-Каширський) – miasto na Ukrainie i stolica rejonu w obwodzie wołyńskim.

Pierwotnie było prywatnym miastem szlacheckim w XVI wieku[2]. W okresie I Rzeczypospolitej miejscowość administracyjnie należała do województwa wołyńskiego, a w okresie II Rzeczypospolitej do województwa poleskiego.

Historia

Król Polski Kazimierz III Wielki wzniósł tu zamek obronny. W 1430 r. Kamień Koszyrski otrzymał prawa miejskie. Miasto należało do rodu Sanguszków. Adam Aleksander Sanguszko ufundował w 1628 r. klasztor dominikański. W 1649 r. zamek został doszczętnie zniszczony. Po 1653 r. własność Krasickich.

W 1916 doprowadzono do miasta linię kolejową i powstała stacja Kamień Koszyrski[3].

W latach 1921–1939 stolica powiatu koszyrskiego i gminy Kamień Koszyrski w województwie poleskim II RP. Kamień Koszyrski był wówczas zamieszkany w większości przez ludność żydowską.

Po agresji ZSRR na Polskę w Kamieniu Koszyrskim był więziony przez Sowietów Jan Kobyrski – kapitan piechoty Wojska Polskiego, zamordowany w czasie zbrodni katyńskiej.

Po ataku Niemiec na ZSRR siły sowieckie opuściły miasto 26 czerwca, podczas gdy Niemcy zajęli je 28 czerwca 1941. Okres przejściowy chłopi z okolicznych wsi wykorzystali do grabienia żydowskicego mienia; doszło do pogromu, w którym zginęło 2 Żydów. 1 sierpnia 1941 żołnierze 2. pułku kawalerii SS zastrzelili tutaj 8 Żydów. 22 sierpnia 1941 oddział policji podległy Eisatzgruppe C rozstrzelał około 80 żydowskich mężczyzn z Kamienia Koszyrskiego w lesie odległym około 5 km od miasta. Podczas okupacji hitlerowskiej, w czerwcu 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 4000 osób. 2 listopada 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali[4]. Mieszkający tutaj Polacy - Larysa Barancewicz[5], Michał i Karolina Banachowie[6] oraz Ludwika Piasecka[7][8][9] - udzielali pomocy Żydom, za co po wojnie Instytut Jad Waszem uhonorował ich tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.

19 sierpnia 1943 r. ukraińscy nacjonaliści (batalion „Nazara-Krygi”, sotnia „Łysego” i sotnia „Kubika”) zaatakowali Kamień Koszyrski, gdzie zamordowali 120 Polaków[10][brak potwierdzenia w źródle]. W wyniku potyczki z żołnierzami niemieckiego garnizonu rannych zostało dwóch partyzantów UPA[11]. Kilka dni później, 24 sierpnia został przez Niemców rozstrzelany proboszcz miejscowej parafii rzymskokatolickiej ks. Leopold Aulich oraz wikariusz ks. Kazimierz Rybałtowski, w odwecie za współpracę z polskim podziemiem lub pomoc okazywaną prześladowanym Żydom[12]. Niektóre źródła podają jako datę śmierci dzień 26 lipca 1943 roku[12]. Obaj zostali pochowani niedaleko kościoła w Kamieniu Koszyrskim[13].

Zabytki

Demografia

Struktury wyznaniowe

W 2014 r. Kamień Koszyrski był centrum jednego z dekanatów eparchii wołyńskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. Czynne były dwie cerkwie: św. Eliasza (spłonęła w 2015 r.) oraz Narodzenia Matki Bożej[15].

W 2019 r. rozpoczęto odbudowę cerkwi św. Eliasza[16].

Urodzeni w Kamieniu Koszyrskim

Galeria

  • Kaplica klasztoru dominikanów
    Kaplica klasztoru dominikanów
  • Kościół dominikanów z XVII w., przebudowany
    Kościół dominikanów z XVII w., przebudowany
  • Cerkiew Narodzenia Matki Bożej
    Cerkiew Narodzenia Matki Bożej
  • Kościół pw. Archanioła Michała
    Kościół pw. Archanioła Michała
  • Siedziba władz lokalnych
    Siedziba władz lokalnych
  • Pomnik "Witamy w Kamieniu Koszyrskim"
    Pomnik "Witamy w Kamieniu Koszyrskim"

Miasta partnerskie

Przypisy

  1. ↑ Чисельність наявного населення на 2023 рік. Волинь, 2023.
  2. ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 162.
  3. ↑ З історії залізниці на Камінь-Каширщині. Polissia. [dostęp 2020-07-10]. (ukr.).
  4. ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1376-1377.
  5. ↑ Barańcewicz Larisa. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-06-27]. (ang.).
  6. ↑ Banach Michał & Karolina. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-06-27]. (ang.).
  7. ↑ Marchuk Yevtikhiy & Anna. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-10-13]. (ang.).
  8. ↑ Piasecka Ludwika. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2024-10-13]. (pol.).
  9. ↑ Ігор Щупак, Зоряна Бондар, Єгор Врадій, Антон Дробович, Раїса Євтушенко, Ірина Піскарьова, ПАМ’ЯТІ УКРАЇНЦІВ, ЯКІ РЯТУВАЛИ ЄВРЕЇВ ПІД ЧАС ДРУГОЇ СВІТОВОЇ ВІЙНИ, Київ – Дніпро 2021, s. 158
  10. ↑ Instytut Pamięci Narodowej, UPA - atak na miasto Kamień Koszyrski, rajd na Naddnieprowszczyznę. Odpisy [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 2019-08-13] (pol.).
  11. ↑ Mark Sołonin: Nic dobrego na wojnie. Poznań: Rebis, 2015, s. 219-220.
  12. ↑ a b „BIAŁA KSIĘGA” Martyrologium duchowieństwa — Polska. [dostęp 2019-08-26].
  13. ↑ Cmentarz rzymskokatolicki w Kamieniu. [dostęp 2019-08-26].
  14. ↑ Kamień Koszyrski. [dostęp 2013-08-16].
  15. ↑ Храми благочиння
  16. ↑ В Камені-Каширському молитовно вшанували пам’ять святого пророка Іллі. kam-blag.church.ua, 2 sierpnia 2019. [dostęp 2021-12-19]. (ukr.).

Linki zewnętrzne

Miasta obwodu wołyńskiego

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kamie%C5%84_Koszyrski