Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Kalle Laanet

Kalle Laanet
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 września 1965
Orissaare

Zawód, zajęcie

polityk, policjant

Stanowisko

minister spraw wewnętrznych (2005–2007), minister obrony (2021–2022), minister sprawiedliwości (2023–2024)

Partia

Estońska Partia Centrum, Estońska Partia Reform

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP

Kalle Laanet (ur. 25 września 1965 w Orissaare) – estoński polityk i policjant, poseł do Riigikogu, w latach 2005–2007 minister spraw wewnętrznych, od 2021 do 2022 minister obrony, w latach 2023–2024 minister sprawiedliwości.

Życiorys

W 1988 ukończył szkołę milicyjną w Tallinnie, a w 2001 studia prawnicze na prywatnym uniwersytecie Concordia Rahvusvaheline Ülikool Eestis.

Od końca lat 80. związany z milicją Estońskiej SRR, a następnie z estońską policją, pracował w wydziałach śledczych, stopniowo awansując. Od 1995 zajmował stanowiska prefekta policji w prowincji Sarema (do 2002), Tallinnie (do 2004) i prowincji Lääne (do 2005).

W latach 2005–2007 był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Andrusa Ansipa z rekomendacji Estońskiej Partii Centrum. W wyborach w 2007 z listy tego ugrupowania uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Państwowego XI kadencji. W tym samym roku został prezesem departamentu europejskiego FBI National Academy. W wyborach w 2011 wybrany do parlamentu krajowego na XII kadencję[1]. W marcu 2012 opuścił frakcję Partii Centrum[2].

Dołączył do Estońskiej Partii Reform. Z jej ramienia w 2015, 2019 i 2023 utrzymywał mandat poselski na kolejne kadencje[3][4][5]. W styczniu 2021 objął stanowisko ministra obrony w powołanym wówczas gabinecie Kai Kallas[6]. Urząd ten sprawował do lipca 2022. Powrócił do władzy wykonawczej w kwietniu 2023 – w trzecim rządzie liderki swojej partii został wówczas ministrem sprawiedliwości[7]. W marcu 2024 złożył rezygnację z tej funkcji[8], kończąc urzędowanie na początku następnego miesiąca.

Odznaczenia

W 2005 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[9].

Przypisy

  1. Vaata, kes pääsesid parlamenti Avalda arvamust. ep.ee, 7 marca 2011. [dostęp 2015-03-02]. (est.).
  2. Центристская фракция в парламенте по численности теперь лишь третья. delfi.ee, 9 kwietnia 2012. [dostęp 2015-03-02]. (ros.).
  3. Riigikogu liikmed hetkeseisuga. rk2015.vvk.ee, 2 marca 2015. [dostęp 2015-03-02]. (est.).
  4. Elected members of the Riigikogu. rk2019.valimised.ee, 4 marca 2019. [dostęp 2019-03-04]. (ang.).
  5. Elected members of the Riigikogu. rk2023.valimised.ee, 6 marca 2023. [dostęp 2023-03-06]. (ang.).
  6. Gallery: Kaja Kallas’ government takes oath of office. err.ee, 26 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-26]. (ang.).
  7. The 53rd Government of the Republic of Estonia took office. valitsus.ee, 17 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-17]. (ang.).
  8. Kalle Laanet resigns as justice minister. err.ee, 16 marca 2024. [dostęp 2024-04-28]. (ang.).
  9. M.P. z 2005 r. nr 73, poz. 984

Bibliografia