Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Kłara Sołonienko

Kłara Sołonienko
Клара Алексеевна Солоненко
Klara-Lwa-Fajna
czerwonoarmista czerwonoarmista
Data urodzenia

1928

Data i miejsce śmierci

1944
pod Maniowem

Przebieg służby
Lata służby

1943–1944

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

Pułk Karaczajewski

Stanowiska

telegrafistka,
sanitariuszka

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (front wschodni)

Odznaczenia
Order Sławy II klasy Order Sławy III klasy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za zasługi bojowe”

Kłara Aleksiejewna Sołonienko, ros. Клара Алексеевна Солоненко; także jako Kłara-Lwa-Fajna (ur. 1928, zm. 1944 pod Maniowem) – radziecka żołnierka, uczestniczka II wojny światowej.

Życiorys

Pochodziła z terenu ZSRR. Była córką nauczyciela, Aleksieja Iwanowicza Sołonienki[1]. Uczyła się w szkole w Machaczkale[2]. Należała do komsomołu w Kizlarze[3]. Podczas II wojny światowej nie informując rodziców, w wieku 14 lat[4], 9 marca 1943 wyruszyła z domu na front. Zgłosiła się do Armii Czerwonej podając nieprawdziwe nazwisko (Klara-Lwa-Fajna) oraz wiek 17 lat. Odbyła kształcenie w szkole saperów-automatyków i została przydzielona do Pułku Karaczejewskiego[4]. Służyła jako telegrafistka, następnie jako sanitariuszka. Została dwa razy ranna. W lipcu 1944 przebywała w Kijowie[5]. Wraz z frontem wschodnim dotarła na tereny polskie. Zginęła trafiona pociskiem przez Niemców w pobliżu wsi Maniów – według różnych źródeł 27 października[4], 28 października[6] lub 28 grudnia[7] 1944. Została pochowana na cmentarzu w Maniowie. Po zakończeniu wojny jej szczątki zostały przeniesione na cmentarz komunalny w Sanoku i pochowane w mogile nr 70 na terenie kwatery żołnierzy Armii Czerwonej[8].

Imieniem Kłary Sołonienko nazwano ulicę w rosyjskim mieście Kizlar[9].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Жизнь в фронтовых письмах. litmir.co. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (ros.).
  2. ↑ Лицей гордится выпускниками. kizlicey2.dagschool.com. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (ros.).
  3. ↑ Т. Журова: Комсомол был первым везде. mo-kizlyar.ru, 2014-01-08. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (ros.).
  4. ↑ a b c d e Женщины Великой Отечественной. kizlyar-rayon.ru. [dostęp 2015-09-13]. (ros.).
  5. ↑ Дочери Дагестана. mreadz.com. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (ros.).
  6. ↑ Informacja OBD Memoriał.
  7. ↑ Marian Struś. Wzruszająca wizyta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 33 (162) z 20-30 listopada 1979. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  8. ↑ Информация о захоронении. повят Санок, м. Санок, ул. Рымановска, коммунальное кладбище. obd-memorial.ru. s. 37. [dostęp 2019-05-13]. (ros.).
  9. ↑ В школах Кизлярского района прошел День памяти юного героя-антифашиста. riadagestan.ru, 2014-02-10. [dostęp 2015-09-13]. (ros.).

Bibliografia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/K%C5%82ara_So%C5%82onienko