Juliusz Vetter
 Płaskorzeźba znajdująca się na grobie Juliusza Vettera | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Rodzice | |
Juliusz Rudolf Vetter (ur. 29 marca 1853 w Lublinie, zm. 2 marca 1917 tamże) – polski piwowar i filantrop[1].
Życiorys
Był synem Karola Vettera i Charlotty z d. Mende. Miał brata i dwie siostry. Wychowywał się w rodzinie kalwińskiej, ponieważ jednak parafia reformowana nie istniała w Lublinie angażował się w życie parafii ewangelicko-augsburskiej w Lublinie i życie Kościoła Ewangelicko-Reformowanego[2].
Jego ojciec założył w 1846 bardzo dochodowy Browar Nr 2 w Lublinie, później także destylarnię wódek. Po śmierci ojca w roku 1883 Juliusz razem ze starszym bratem Augustem Vetterem stał się dziedzicem fortuny i zakładów ojca. W 1892 bracia uruchomili słodownię, wprowadzili do browaru maszyny parowe, a wkrótce rozbudowali go o przejęty browar Fricków. Po śmierci Augusta Juliusz stał się jedynym właścicielem tych przedsiębiorstw. W 1912 nabył od Baczewskich dobra Jabłonna. Posiadał również majątek i gospodarstwo rybne w Krępcu i młyn wodny w Czerniejowie.
Prowadził także działalność filantropijną, skupiającą się zwłaszcza na edukacji młodzieży. Czynił starania zmierzające do zorganizowania w Lublinie szkoły rzemieślniczej. W sporządzonym w 1914 roku testamencie przeznaczył na wybudowanie gmachu tej szkoły 80 000 rubli oraz 40 000 rubli jako kapitał wieczysty na koszty związane z jej działalnością. Po śmierci brata objął obowiązki prezesa Rady Opiekuńczej Szkoły Handlowej, przewodził powstałemu w 1908 roku Towarzystwu uczącej się młodzieży. Ufundował gmach szpitala dla dzieci przy ulicy Poczętkowskiej (obecnie Szpital Kliniczny przy ulicy Stanisława Staszica) w Lublinie, w którym jednocześnie pełnił funkcję prezesa zarządu. Wspierał także szpital św. Wincentego w Lublinie. Działał także w Towarzystwie im. Hieronima Łopacińskiego, które ufundowało bibliotekę jego imienia. Ogółem w testamencie zapisał na cele społeczne 250 000 rubli, osobom prywatnym 90 000 rubli, a na darowizny imienia zmarłego 18 000 rubli.
Zmarł bezdzietnie i został pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ulicy Lipowej w Lublinie (kwatera 3-2-13)[3]. Spadkobierczynią Juliusza została jego żona Bronisława z Karszo-Siedlewskich (1860-1938), która część majątku sprzedała, a część przekazała usynowionemu Brunonowi Vetterowi i kuzynowi, senatorowi Tadeuszowi Karszo-Siedlewskiemu.
Razem z bratem jest patronem funkcjonującego do dziś Zespołu Szkół Ekonomicznych w Lublinie.
Przypisy
- ↑ Bronisław Mikulec, Vetter Juliusz Rudolf, [w:] Tadeusz Radzik, Jan Skarbek, Adam A. Witusik (red.), Słownik biograficzny miasta Lublina. T. 1, Lublin: Polskie Towarzystwo Historyczne – Oddział w Lublinie, 1993, s. 278–279 [dostęp 2022-01-11].
- ↑ Kazimierz Bem, Słownik biograficzny duchownych ewangelicko-reformowanych. Pastorzy i diakonisy Jednoty Małopolskiej i Jednoty Warszawskiej 1815-1939, Warszawa 2015, s. 66, ISBN 978-83-7507-187-0, OCLC 933503655.
- ↑ https://lublinewangelicki.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=978&inni=0&cinki=3 [dostęp 2020-08-21]
Bibliografia
- Arkadiusz Król: Juliusz Rudolf Vetter (1853–1917). Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”. [dostęp 2017-06-30].
- NASI PATRONI: August i Juliusz Vetterowie. Zespół Szkół Ekonomicznych w Lublinie im. A. i J. Vetterów w Lublinie. [dostęp 2017-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-10)].