Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Juliusz Tomaszewski

Juliusz Tomaszewski
Ilustracja
1933
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1888
Tustanowice, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

5 Pułk Artylerii Lekkiej

Stanowiska

kwatermistrz

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Juliusz Władysław Tomaszewski (ur. 15 listopada 1888 w Tustanowicach, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Walentego, leśnika, i Julii z Ostrowskich[1]. W 1909 zdał maturę w Samborze, następnie od 1910 studiował w Akademii Leśnej w Wiedniu oraz w latach 1912–1914 na Politechnice Lwowskiej.

W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 1 pułku artylerii. W okresie od 23 września 1915 do 8 października 1916 walczył w bitwach nad Styrem, pod Kołodią, Kostiuchnówką, Wołczeckiem, Nową Rudą, Stobychwą, Rudką Miryńską i Sitowiczami. Po kryzysie przysięgowym wcielony 15 września 1917 do armii austriackiej[2].

Od 1 listopada 1918 uczestniczył w obronie Lwowa, a następnie w wojnie polsko-ukraińskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Służył w 1 pułku artylerii polowej Legionów. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, na froncie litewskim. Został awansowany na stopień kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3], a potem na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[4]. W latach 20. był oficerem 3 pułku artylerii polowej w Zamościu[5][6], gdzie w 1928 był dowódcą II dywizjonu[7]. W marcu 1930 został przeniesiony do 5 pułku artylerii lekkiej we Lwowie na stanowisko kwatermistrza[8][9]. 17 stycznia 1933 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 8. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10]. W kwietniu tego roku został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy 5 pal[11], a w sierpniu 1933 przesunięty ponownie na stanowisko kwatermistrza[12].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. Przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam został zamordowany przez NKWD prawdopodobnie na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-33 oznaczony numerem 2956)[13]. Ofiary z tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Żołnierze Niepodległości ↓.
  2. ↑ Tomaszewski Juliusz Władysław - Żołnierze Niepodległości [online], zolnierze-niepodleglosci.pl [dostęp 2022-10-31].
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 818.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 456.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 719.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 642, 742.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 377.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 108.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 673.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 18 stycznia 1933 roku, s. 1.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 80.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 194.
  13. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 99. [dostęp 2014-10-27].
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 9 marca 1924, s. 111.
  15. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 181.
  16. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  17. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Juliusz_Tomaszewski