Julija Riabczynska
Pełne imię i nazwisko |
Julija Petriwna Riabczynska | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 stycznia 1947 | |||||||||||||||
Data i miejsce śmierci |
13 stycznia 1973 | |||||||||||||||
Wzrost |
164 cm | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||
Julija Petriwna Riabczynska z domu Babak (ukr. Юлія Петрівна Рябчинська (Бабак), ur. 26 stycznia 1947 w Piszczance, zm. 13 stycznia 1973 w Poti[1]) – ukraińska kajakarka, złota medalistka olimpijska z Monachium i mistrzyni świata. Startowała w barwach Związku Radzieckiego.
Życiorys
Zdobyła złoty medal w wyścigu kajaków czwórek (K-4) na 500 metrów na mistrzostwach świata w 1971 w Belgradzie (oócz niej w osadzie radzieckiej płynęły Kateryna Kuryszko, Natalja Bojko i Ludmiła Pinajewa)[2].
Zwyciężyła w wyścigu jedynek (K-1) na 500 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium, wyprzedzając Mieke Jaapies z Holandii i Annę Pfeffer z Węgier[3].
Była mistrzynią ZSRR w sztafecie K-1 4 × 500 metrów i w czwórkach K-4 na 500 metrów w 1971[4].
Zmarła tragicznie kilka miesięcy po zdobyciu mistrzostwa olimpijskiego. Podczas obozu treningowego w Poti kajak Riabczyskiej wywrócił się z nią w lodowatej wodzie rzeki Karpacza. Riabczyńska zmarła wskutek raptownego wychłodzenia[5].
W 1972 została odznaczona Orderem „Znak Honoru” i otrzymałs tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR[6].
Przypisy
- ↑ Yuliya Ryabchinskaya [online], olympedia.org [dostęp 2022-04-12] (ang.).
- ↑ 1971 WCh Belgrad, YUG [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-04-12] (ang.).
- ↑ 1972 Summer Olympics. Canoe Sprint. Kayak Singles, 500 metres, Women [online], olympedia.org [dostęp 2022-04-12] (ang.).
- ↑ Чемпионы Советского Союза [online], Яндекс словари [dostęp 2022-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-27] (ros.).
- ↑ Возрождение гребного спорта [online], odessapassage.com [dostęp 2022-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ros.).
- ↑ Історія веслувального спорту [online], ФЕДЕРАЦІЯ КАНОЕ УКРАЇНИ [dostęp 2022-04-12] (ukr.).