Julian Obirek
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
drukarz |
| Miejsce zamieszkania | |
| Narodowość |
polska |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
| |
Julian Obirek (ur. 1862, zm. 1939) – polski drukarz, radny Rady Miasta Lwowa, wiceprezydent Lwowa.
Życiorys
Był drukarzem. Autor publikacji pt. Polska i Litwa z 1912.
Należał do PPS. Był radnym Rady Miasta Lwowa. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 był przewodniczącym wydziału opieki społecznej w Tymczasowym Komitecie Rządzącym, powołanym 23 listopada 1918[1]. W funkcji wiceprezydenta miasta Lwowa podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 był współorganizatorem obrony miasta Lwowa (wraz z nim prezydent miasta Józef Neumannm, Leonard Stahl, Filip Schleicher)[2]. Był żonaty z Eleonorą Obirek z domu Teodorczuk (1870-1917).
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].
Przypisy
- ↑ Rozporządzenie Tymczasowego Komitetu Rządzącego. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 262 z 6 grudnia 1918.
- ↑ Artur Leinwand: Obrona Lwowa w 1920 roku. [dostęp 2015-05-01].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
Bibliografia
- Julian Obirek. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2015-05-01].