Jonasz Hohoł
| Biskup turowsko-piński | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1505 |
| Data śmierci |
1603 |
| Prawosławny biskup pińsko-turowski | |
| Okres sprawowania |
1594–1596 |
| Greckokatolicki biskup pińsko-turowski | |
| Okres sprawowania |
1596–1603 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Nominacja biskupia |
1594 |
| Sakra biskupia |
1595 |
| Data konsekracji |
1595 |
|---|---|
| Konsekrator |
Jonasz Hohoł (także Hohol, Gogol, właśc. Jonasz Hohoł-Boguszewicz; zm. 1603) – prawosławny, a następnie unicki biskup pińsko-turowski.
Przed 1594 był przełożonym monasteru Przemienienia Pańskiego w Kobryniu z godnością archimandryty oraz nominatem na biskupstwo pińsko-turowskie z prawem sukcesji po urzędującym biskupie Leoncjuszu. Urząd biskupa pińsko-turowskiego objął z nominacji Zygmunta III Wazy w roku następnym, gdy Leoncjusz zginął w wypadku[1].
Zdecydowany zwolennik zawarcia unii kościelnej od momentu otrzymania nominacji na biskupstwo. Był sygnatariuszem aktu unii brzeskiej w 1596 roku[2], stając się ordynariuszem greckokatolickim. Chociaż został z tego powodu ekskomunikowany przez sobór przeciwników unii, obradujący w Brześciu równolegle z synodem unijnym, de facto administrował eparchią do śmierci[1]. Akt unijny podpisał mimo zdecydowanej opozycji wobec niego ze strony podległego mu duchowieństwa. W rezultacie biskupowi wypowiedziała posłuszeństwo nie tylko większość białego duchowieństwa eparchii, ale i największe klasztory z Monasterem Leszczyńskim k. Pińska na czele[3].
Pochodził z wywodzącego się z Rusi Koronnej uszlachconego rodu Hohoł (Chochoł) herbu Jastrzębiec, do którego należeli później również hetman kozacki Ostap Hohol (zm. 1679) oraz poeta rosyjski Nikołaj Gogol[4].
Przypisy
- ↑ a b Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI-XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 219. ISBN 978-83-61209-55-3.
- ↑ В.А. Теплова, З.И.Зуева,Уния в документах, Mińsk 1997, s. 139.
- ↑ Mironowicz A.: Biskupstwo turowsko-pińskie w XI-XVI wieku. Trans Humana, 2011, s. 277-278. ISBN 978-83-61209-55-3.
- ↑ „Hohol, starodawny ród ruski, osiedlony na Ukrainie, w XVII w. uszlachcony. Do rodu tego należeli: Hohol (Jonasz), władyka piński i turowski, † 1602; gorliwy stronnik powrócenia do unji florenckiej; w tym celu znajdował się na synodzie w Brześciu 1595 r. Wkrótce potem mianowany przez Zygmunta III biskupem pińskim. Hohol (Ostap), starszyna wojsk zaporoskich, odznaczył się wielokrotnie w wojnie Jana III z Turkami na Podolu i Ukrainie a w nagrodę tych zasług otrzymał od niego naczelne dowództwo nad wszystkimi Kozakami, którzy w r. 1675 stali jeszcze przy Polsce, czyli mianowany został hetmanem nakaźnym Rusi przeddnieprskiej. † 1679 i pochowany w Kijowie w monastenie Międzygórskim. Z tegoż rodu pochodzi podobno i znakomity pisarz rosyjski Gogol”. (Encyklopedja Powszechna S. Orgelbranda. T. V, str. 296, Warszawa 1873)
Bibliografia
- E. Likowski, Unia brzeska (r. 1596), Warszawa 1907, s.80.
- Ks. Kazimierz Dola, „Katalog arcybiskupów i biskupów rezydencjalnych eparchii polskich obrządku grecko-unickiego od Unii Brzeskiej (1596) do roku 1945”, [w:] „Historia Kościoła w Polsce” t. II 1764-1945, cz. 2 1918-1945, Poznań-Warszawa 1979, s. 308.
- W. Walczak, Powstanie i funkcjonowanie prawosławnej eparchii turowsko-pińskiej, s.305.