Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Johnny Gargano

Johnny Gargano
Ilustracja
Gargano w listopadzie 2015
Imię i nazwisko

John Anthony Nicholas Gargano

Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1987
Cleveland

Współmałżonek

Candice LeRae (2016–)

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Cedrick Von Haussen
Joey Gray
Johnny Gargano

Wzrost

1,78 m

Masa ciała

90 kg

Zapowiadany z

Cleveland, Ohio
The Land Of Cleve, Ohio

Trenerzy

Josh Prohibition
J.T. Lightning

Debiut

2005

Multimedia w Wikimedia Commons

John Anthony Nicholas „Johnny” Gargano (ur. 14 sierpnia 1987 w Cleveland w Ohio)[1] – amerykański wrestler, obecnie występujący w brandzie Raw federacji WWE. Wraz z Tommaso Ciampą tworzyli tag team #DIY; są byłymi posiadaczami NXT Tag Team Championship.

Gargano rozpoczął karierę wrestlera w 2005 w Cleveland All–Pro Wrestling (CAPW). Występował w wielu znaczących federacjach niezależnych, takich jak Chikara, Pro Wrestling Guerrilla (PWG), Evolve oraz Dragon Gate USA (DGUSA). Jest rekordzistą pod względem długości posiadania DGUSA Open the Freedom Gate Championship – mistrzostwo utracił po 873 dniach panowania. W kwietniu 2016 podpisał stały kontrakt z World Wrestling Entertainment (WWE).

Wczesne życie

Gargano urodził się 14 sierpnia 1987 w Cleveland w Ohio[1]. Pierwsze kroki w ringu stawiał pod okiem właściciela Cleveland All–Pro Wrestling (CAPW) J.T. Lightninga[2]. Treningi rozpoczął w wieku 16 lat. Jego idolami byli Shawn Michaels, Chris Jericho oraz Johnny Saint[2][3].

Kariera wrestlera

Wczesna kariera

Gargano zadebiutował dla CAPW w 2005 roku, mając zaledwie 18 lat. Swoje pierwsze mistrzostwo – CAPW Junior Heavyweight Championship zdobył 8 października 2006, pokonując Josha Prohibitiona, M-Dogga 20 oraz Zacha Gowena w starciu czteroosobowym[4]. Ostatnią walkę dla CAPW stoczył 5 sierpnia 2007; połączył siły z Joshem Prohibitionem i wraz z nim pokonał The Motor City Machine Guns (Alexa Shelley'ego oraz Chrisa Sabina)[5]. W 2008 Gargano wystąpił w dark matchu na evencie Ring of Honor – pokonał Samiego Callihana[6]. Niedługo później dowiedział się o złamaniu przewlekłym kręgu w jego kręgosłupie, mającego związek z tym, że jego lewa noga jest krótsza od prawej. Gargano powrócił do ringu sześć miesięcy później, mimo przeciwwskazań lekarskich[2]. W czerwcu 2009 dwukrotnie wystąpił w dark matchach na tapingach Total Nonstop Action Wrestling (TNA)[2].

Absolute Intense Wrestling (2006–2016)

Gargano w czerwcu 2008

Gargano zadebiutował w Absolute Intense Wrestling (AIW) 11 grudnia 2005; wziął udział w Battle Royalu o miano pretendenckie do AIW Absolute Title, lecz nie zdołał go wygrać[7]. Pierwszą wygraną odnotował w kwietniu 2006, w starciu z Tyronem Evansem[7]. 21 marca 2008 otrzymał pierwszą szansę zdobycia AIW Intense Division Championship, nie zdołał jednak pokonać Tylera Blacka[7]. 25 maja zmierzył się z nim ponownie, tym razem w 30-minutowym Iron Man matchu; pokonał Blacka, zdobywając mistrzostwo[7]. Jego panowanie trwało 187 dni – 28 listopada Gargano został zmuszony zawiesić tytuł z powodu kontuzji[8][9]. 28 lutego 2009 Gargano odzyskał tytuł, pokonując Jimmy’ego DeMarco[7]. Mistrzostwo utracił na rzecz Josha Prohibitiona, 15 maja 2009[7].

Pro Wrestling Ohio/Prime Wrestling (2007–2013)

W listopadzie 2007 Gargano pojawił się na nagraniach pierwszego odcinka programu telewizyjnego Pro Wrestling Ohio. W swoim debiucie przez własną nieuwagę przegrał z Gregorym Ironem, wrestlerem cierpiącym na mózgowe porażenie dziecięce[10][11]. Wkrótce utworzył tag team ze swoim trenerem – Joshem Prohibitionem, jednocześnie kontynuując rywalizację z Ironem. Rywal wyzwał Gargano na kolejny pojedynek mówiąc, że może pokonać go po raz kolejny; Gargano zaś nigdy nie przyznał Ironowi wygranej, natomiast drwił z jego niepełnosprawności, licznych wstrząśnień mózgu oraz trudnego dzieciństwa. Na jednym z tapingów w lutym 2008 Gargano brutalnie zaatakował rywala, wykluczając go z akcji ringowej na okres trzech miesięcy[12]. Po powrocie Iron wyzwał Gargano na Last Man Standing match. 1 sierpnia 2008, na pierwszym evencie z cyklu Wrestlelution Gargano pokonał Irona, kończąc rywalizację[13].

W marcu 2009, po powrocie z przerwy spowodowanej złamaniem przewlekłym kręgu, Gargano uzyskał miano pretendenckie do PWO Heavyweight Championship[10]. 18 kwietnia zmierzył się z mistrzem – Mattem Crossem, lecz nie zdołał odebrać mu tytułu[14]. Tuż po zakończeniu walki Josh Prohibition pokonał zmęczonego pojedynkiem Crossa, zdobywając mistrzostwo i odwracając się od Gargano[14]. 9 sierpnia 2009 na Wrestlelution 2: A Coming of Age Gargano odebrał mistrzostwo kończącemu karierę mentorowi[15]. Przez następny rok Gargano bronił mistrzostwa przeciwko różnym przeciwnikom, a także przeszedł heel turn. Podejrzewano go o zorganizowanie serii ataków na gwiazdy PWO, lecz ostatecznie winowajcą okazał się Matt Cross chcący odzyskać PWO Heavyweight Championship. 1 sierpnia 2010 na Wrestlelution 3: A Defining Moment Gargano pokonał Crossa zachowując mistrzostwo[16]. 10 października 2010 Gargano utracił tytuł na rzecz Mariona Fontaine’a[17]. We wczesnym 2012 nazwę federacji zmieniono na Prime Wrestling. 19 sierpnia Gargano odzyskał Prime Heavyweight Championship (dawne PWO Heavyweight Championship) z rąk Jimmy’ego Jacobsa[10]. Utracił je podczas walki z Krimsonem, 16 lutego 2013, lecz odzyskał je na Wrestlelution 6[10]. Tytuł zdezaktywowano w styczniu 2014[18].

Chikara (2008, 2010–2013, 2016)

Gargano na turnieju King of Trios w kwietniu 2010

Gargano zadebiutował w Chikarze 14 czerwca 2008, biorąc udział w turnieju Young Lions Cup. Został wyeliminowany już w pierwszej rundzie, po przegranej z Marshem Rockettem[19]. Do federacji powrócił dopiero dwa lata później, w kwietniu 2010 roku. Dołączył do turnieju King of Trios, łącząc siły z tag teamem Aeroform; po raz kolejny nie udało mu się przejść pierwszej rundy[19]. Następnego dnia zainterweniował w drużynowe starcie Team Osaka Pro z FIST[20]. 27 czerwca pokonał Playera Uno w walce kwalifikacyjnej do turnieju Young Lions Cup[19], a miesiąc później dołączył do grupy FIST[21]. Z turnieju został wyeliminowany po dyskwalifikacji w sześcioosobowej walce półfinałowej[19]. 29 sierpnia Gargano wygrał Countdown Showdown match o „Golden Opportunity” (tł. „Złotą Szansę”)[19]. Wykorzystał ją 23 października, aby zawalczyć o Young Lions Cup z Frightmarem; nie zdołał pokonać mistrza[19]. 15 kwietnia 2011 Gargano wraz z FIST dołączył do turnieju King of Trios. Drużyna dostała się do finału, lecz przegrała ostatnią walkę z grupą The Colony[19].

W lipcu Gargano i Chuck Taylor zdobyli miano pretendenckie do Chikara Campeonatos de Parejas. Z mistrzami – Jigsawem i Mikiem Quackenbushem zmierzyli się 18 września 2011 i pokonali ich, zdobywając mistrzostwa[19]. Podczas obron tytułów Gargano był wielokrotnie zastępowany przez Icarusa, również wtedy gdy kontuzja pleców wymusiła na nim przerwę od akcji w ringu. Taylor i Icarus utracili tytuły 24 marca 2012 na rzecz 3.0[22]. 29 kwietnia Gargano i Taylor pokonali 3.0, odbierając im Campeonatos de Parejas[19]. 2 czerwca na Chikarasaurus Rex: How to Hatch a Dinosaur FIST utraciło tytuły w walce z The Young Bucks (Mattem i Nickiem Jacksonami)[19].

2 sierpnia Wink Vavasseur ogłosił Sugara Dunkertona nowym członkiem FIST[23]. Reszta grupy jednak nie chciała go przyjąć w swoje szeregi, a sam Dunkerton stał się kozłem ofiarnym stajni[24]. We wrześniu FIST, reprezentowane przez Gargano, Icarusa i Taylora dołączyło do turnieju King of Trios. Drużyna odpadła w półfinale po przegranej z późniejszymi zwycięzcami całego turnieju – Spectal Envoy[25]. We wczesnym 2013 członkowie FIST zaczęli się kłócić; 3 maja Icarus odwrócił się od Gargano z powodu złego traktowania Sugara Dunkertona[26]. Tuż po tym Gargano odszedł z ugrupowania oraz federacji[27].

Gargano powrócił do Chikary 2 września 2016 i dołączył do turnieju King of Trios jako członek drużyny #CWC (składającej się jeszcze z Cedrica Alexandra i Drewa Gulaka). Odpadli w pierwszej rundzie[28].

Dragon Gate USA i Evolve (2009–2016)

Gargano w październiku 2010

Występując dla All American Wrestling (AAW) Gargano poznał Colta Cabanę, który zasugerował mu spróbowanie swoich sił w ringach Dragon Gate USA (DGUSA) oraz Evolve Wrestling[2]. Gargano otrzymał dwie walki tryoutowe: dark match na nagraniach gali Enter The Dragon w lipcu 2009 oraz dark match na tapingach Untouchable, 6 września 2009[29][30]. Oficjalnie zadebiutował 28 listopada, na Freedom Fight. Dołączył do turnieju mającego wyłonić pierwszego posiadacza Open the Freedom Gate Championship i odpadł już w pierwszej rundzie, po przegranej sześcioosobowej walce[31]. 16 stycznia 2010 Gargano wziął udział w pierwszym evencie federacji Evolve – pokonał Chrisa Dickinsona w starciu singlowym[32]. W maju 2010 ogłoszono, że Gargano podpisał kontrakt z Dragon Gate USA[2]. 24 lipca 2010, na Enter The Dragon przegrał walkę z Cimą – założycielem Dragon Gate[33]. 25 września Gargano przegrał 4-way match z Chuckiem Taylorem, Drakiem Youngerem oraz Richem Swannem[33]. Następnego dnia ogłosił, że chce dołączyć do ugrupowania Warriors International, którego liderem był Cima[34]. 29 października, na pierwszej gali pay-per-view DGUSA – Bushido: Code of the Warrior Gargano przegrał kolejną walkę czteroosobową. Ponownie wyraził chęć dołączenia do Warriors International; po odmowie ze strony ugrupowania połączył siły z Chuckiem Taylorem i Richem Swannem. Nowa stajnia zaatakowała członków Warriors International i nadała sobie nazwę „Ronin”[35].

29 stycznia 2011 Gargano i Taylor dołączyli do trzydniowego turnieju o nowo powstałe Open The United Gate Championship; zostali pokonani w finale[33]. 1 kwietnia przegrał walkę rewanżową z Cimą[33]. Ronin przeszło face turn i 2 kwietnia na Mercury Rising poległo w 6-Man Tag Team matchu z Blood Warriors (Cimą, Narukim Doim oraz Ricochetem)[33]. Dzień później do Blood Warriors dołączył Austin Aries. 19 kwietnia Gargano pokonał Jona Davisa na pierwszym internetowym evencie pay-per-view federacji Evolve i jeszcze tej samej nocy, po pokonaniu Chucka Taylora, objął prowadzenie w rankingu wygranych Evolve[36]. 3 czerwca na Fearless przegrał pojedynek z Austinem Ariesem, lecz dwa dni później zmusił obu Cimę i Ariesa do poddania się podczas drużynowej walki na zasadach eliminacji[33][37].

Gargano jako Open the Freedom Gate Champion w styczniu 2013

Po pokonaniu członków Blood Warriors, Akiry Tozawy i Narukiego Doi, Gargano wyraził chęć zdobycia Open the Freedom Gate Championship. Z mistrzem – Yamato – zmierzył się na Freedom Fight, 13 listopada 2011; pokonał go, zdobywając mistrzostwo[38]. 14 stycznia 2012 Gargano wygrał starcie z Ricochetem; podczas walki nabawił się kontuzji pleców, która wykluczyła go z akcji na dwa miesiące[39]. Po powrocie do Dragon Gate USA Gargno i Chuck Taylor wzięli udział w starciu drużynowym o zawieszone Open the United Gate Championship. Po przegranej walce Taylor zaatakował Gargano, kończąc działalność Ronin[40]. Następnego dnia Gargano obronił Open the Freedom Gate Championship w pojedynku z Masato Yoshino, lecz po walce ponownie stał się ofiarą ataku ze strony Taylora[41]. Po złączeniu Dragon Gate USA i Evolve w jedną federację Gargano pokonał Taylora w walce o tytuł[42]. Rywalizacja pomiędzy byłymi członkami Ronin zakończyła się wygranym przez Gargano „I Quit” matchem na Enter The Dragon 2012[43]. Wkrótce Gargano rozpoczął feud z Jonem Davisem; pokonał go 8 września, na Evolve 17[44]. Na Freedom Fight 2012 obronił tytuł w czteroosobowej walce, pomimo wcześniejszego ataku ze strony Davisa[45]. Przez następne półtora roku Gargano bronił tytułu mistrzowskiego w walkach przeciwko zawodnikom takim jak Brian Kendrick, Samuray del Sol, Akira Tozawa, Chris Hero czy Uhaa Nation[33][46]. 4 kwietnia 2014 Gargano utracił Open the Freedom Gate Championship na rzecz Ricocheta[47]. Jego panowanie trwało 873 dni[48].

Przed utratą tytułu Gargano rozpoczął feud z Richem Swannem. Punktem kulminacyjnym ich rywalizacji była wygrana przez Swanna walka na Evolution's End, 10 sierpnia 2014. Po walce Gargano obronił rywala przed atakiem ze strony grupy Premier Athlete Brand[49]. 16 listopada 2014 Gargano pokonał Ricocheta, odbierając mu Open the Freedom Gate Championship[48]. 9 stycznia 2015 pokonał Shane’a Stricklanda, a jeszcze tej samej nocy ponownie obronił Richa Swanna przed atakiem braci Bravado oraz Moose'a[50]. Następnego dnia zjednoczone Ronin (Gargano, Swann i Chuck Taylor) pokonało braci Bravado i Moose'a[46]. 28 marca Gargano został pokonany przez Evolve World Championa Drewa Gallowaya, wskutek czego utracił Open the Freedom Gate Championship. Po walce został zaatakowany przez Ethana Page’a[51]. 18 kwietnia Gargano i Rich Swann pokonali Anthony’ego Nese'a oraz Caleba Konleya w starciu o Open the United Gate Championship[46]. 30 maja, po obronie tytułów, Gargano ogłosił, że on i Swann zamierzają zdezaktywować mistrzostwa oraz domagał się utworzenia Evolve Tag Team Championship[52]. W sierpniu Gargano został zdradzony przez Swanna, który dołączył do Ethana Page’a[53]. Rywalizacja między Gargano a Pagem zakończyła się na gali Evolve 49, gdzie Gargano pokonał Page’a w „I Quit” matchu[46]. 24 stycznia 2015 na Evolve 55 Johnny Gargano i Drew Galloway zwyciężyli w finale turnieju o nowo powstałe Evolve Tag Team Championship[46]. Mistrzostwa utracili 2 kwietnia, na rzecz Drewa Gulaka oraz Tracy’ego Williamsa; po walce Galloway zaatakował swojego partnera[54]. Byli mistrzowie tag team zmierzyli się ze sobą 17 lipca, a z walki zwycięsko wyszedł Galloway[46]. 11 września na Evolve 69 Gargano i Cody Rhodes przegrali starcie drużynowe z Chrisem Hero oraz Drewem Gallowayem[46]. Była to ostatnia walka Gargano dla Evolve.

Dragon Gate (2011, 2012)

W marcu 2011 Gargano, wraz z resztą członków grupy Ronin wziął udział w kilku eventach Dragon Gate[55]. Gargano powrócił do japońskiej federacji w październiku 2012; połączył siły z Masato Yoshino i Narukim Doim aby pokonać członków stajni Kaettekita Veteran-gun, a także obronił Open the Freedom Gate Championship w starciu z Ryo Saito[55].

Pro Wrestling Guerrilla (2013–2015)

W marcu 2013 Gargano zadebiutował w Pro Wrestling Guerrilla (PWG); połączył siły z Chuckiem Taylorem, przegrywając walkę z posiadaczami PWG World Tag Team Championship – The Young Bucks[56]. Następnej nocy Gargano i Taylor pokonali RockNES Monsters w kolejnej walce drużynowej[56]. 15 czerwca Gargano i Taylor przegrali starcie z Dojo Bros[56]. W sierpniu 2013 Gargano dołączył do turnieju Battle of Los Angeles; odpadł w półfinale, po przegranej z Michaelem Elginem[56]. Niedługo później wyzwał Adama Cole’a na walkę o jego PWG World Championship. Title shota otrzymał 21 grudnia, drugiego dnia All Star Weekend X. Przegrał walkę z mistrzem[56], a w styczniu 2014 nie udało mu się zdobyć miana pretendenckiego do mistrzostwa[56]. W sierpniu przegrał trzyosobowy finał turnieju Battle of Los Angeles[56]. 11 grudnia 2015 Gargano i Tommaso Ciampa polegli w walce o PWG World Tag Team Championship z The Young Bucks[56].

WWE

Sporadyczne występy (2007, 2010–2011)

Gargano pojawił się na odcinku SmackDown z 27 marca 2007; jednorazowo przyjął gimmick „Mistrza Liechtensteinu”, Cedricka Von Haussena i przegrał walkę z Montelem Vontaviousem Porterem[2]. Po raz kolejny pojawił się 25 maja 2010, na odcinku NXT, jako jeden z ochroniarzy[2]. 20 września 2011 przegrał walkę z Brodusem Clayem podczas nagrań Superstars[57].

NXT (od 2015)

 Główny artykuł: DIY (wrestling).

W czerwcu 2015 Gargano wziął udział w tryoutach dla WWE[58]. Początkowo nie podpisał kontraktu z federacją, lecz mimo to pojawił się kilkakrotnie w następnych miesiącach. Połączył siły z Tommaso Ciampą i wraz z nim dołączył do turnieju Dusty Rhodes Tag Team Classic; odpadli w ćwierćfinałach, po przegranej z Baronem Corbinem i Rhyno[59]. W kwietniu WWE ogłosiło, że Gargano i Ciampa podpisali stałe kontrakty z federacją[60]. Obaj wzięli udział w Cruiserweight Classic i zmierzyli się ze sobą w pierwszej rundzie. Z walki zwycięsko wyszedł Gargano[61], lecz niedługo później został wyeliminowany z turnieju przez przegraną z TJ'em Perkinsem[62]. 20 sierpnia 2016 na NXT TakeOver: Brooklyn II Gargano i Ciampa przegrali starcie z posiadaczami NXT Tag Team Championship – The Revival (Dashem Wilderem i Scottem Dawsonem)[63]. Gargano i Ciampa, już pod nazwą #DIY, zmierzyli się z The Revival jeszcze raz, 19 listopada 2016 na NXT TakeOver: Toronto. Pokonali mistrzów w 2-out-of-3 falls matchu, zdobywając NXT Tag Team Championship po raz pierwszy w swoich karierach[64]. Tytuły stracili na rzecz The Authors of Pain (Akama i Rezara) na gali NXT TakeOver: San Antionio z 28 stycznia 2017[65]. Podczas NXT TakeOver Chicago doszło do walki rewanżowej w Ladder Matchu, jednak Gargano i Ciampa nie odzyskali pasów. Po walce Ciampa zaatakował Gargano, rozpoczynając tym samym ich rywalizację. Ciampa w trakcie walki doznał jednak kontuzji i nie pojawiał się przez dłuższy czas. Gargano zaczął toczyć solową karierę. Na NXT TakeOver Philadelphia walczył on o NXT Championship z Andrade. Pojedynek jednak przegrał po ingerencjach ze strony Zeliny Vegi. Po walce wrócił Ciampa atakując Gargano. Na jednym z odcinków NXT Gargano wyzywał mistrza NXT do walki z nim stawiając równocześnie swoją karierę na szali. Ponownie zaingerował Ciampa, dzięki czemu Gargano musiał opuścić NXT. Po tych wydarzeniach Johnny pojawił się podczas jednego z segmentu Ciampy atakując go. Ostateczne na NXT TakeOver New Orleans doszło do walki Ciampa vs Gargano w Unsanctioned Matchu oraz stypulacji, że jeśli Gargano wygra, zostaje przywrócony do NXT. Gargano wygrał i jego celem było ponownie mistrzostwo NXT, jednak znowu we wszystkim przeszkodził mu Ciampa, dlatego też na TakeOver Chicago II doszło do Street Fightu wygranego przez Ciampę. Na jednym z lipcowych odcinków NXT Gargano niechcący przyczynił się do wygranej walki Ciampy z Aleisterem Blackiem o NXT Championship atakując mistrza pasem NXT. Na TakeOver Brooklyn IV miało dojść do Triple Threat matchu, jednak przez kontuzję Blacka, Ciampa i Gargano zmierzyli się w Last Man Standing Matchu. Wygrał Ciampa zachowując tytuł. Wkrótce okazało się, że Gargano zaatakowal Blacka na parkingu i przeszedł tym samym heel turn. Na TakeOver War Games Gargano uległ byłemu mistrzowi NXT. Gargano jednak pokonał Blacka na jednym z grudniowych odcinków NXT w Steel Cage Matchu, dzięki pomocy Tommaso Ciampy. W styczniu na kolejnym TakeOver pokonał Ricocheta w starciu o NXT North American Championship i został nowym mistrzem, jednak tytuł utracił zaledwie kilka dni potem na rzecz Velveteen Dreama. Po utracie pasa, jego dawny przyjaciel i tag team partner oraz mistrz NXT Tommaso Ciampa zaproponował mu udział w Dusty Rhodes Tag Team Classic, jednak odpadali z turnieju. Po przegranej walce, Ciampa znowu chciał zaatakować Gargano, jednak ten uniemożliwił mu to i zażądał walki o NXT Championship na najbliższym TakeOver. Do walki nie doszło z powodu kontuzji Ciampy. Pas został zawieszony, a byłego już mistrza zastąpił Adam Cole. Gargano pokonał go w two out of three falls matchu i po raz pierwszy w karierze został mistrzem NXT. 1 czerwca na TakeOver XXV w rewanżu przegrał jednak z Cole'm. Na kolejnym PPV doszło do trzeciego starcia, ponownie w two out of three falls matchu, tym razem Gargano przegrał. Kolejną rywalizacją był jego konflikt z Finnem Balorem, jednak przegrany przez Gargano. Podczas NXT Takeover Portland powracający Tommaso Ciampa mierzył się z mistrzem NXT Adamem Cole'm. Gargano zaingerował w pojedynek przyczyniając się do porażki Ciampy. Panowie znowu prowadzili rywalizację zakończoną zwycięstwem Gargano na jednym z odcinków NXT, dzięki pomocy jego żony Candice LeRae, która przeszła heel turn.

Życie prywatne

W styczniu 2016 Gargano oświadczył się wrestlerce Candice LaRae[66]. Para pobrała się 16 września 2016[67].

Mistrzostwa i osiągnięcia

  • Absolute Intense Wrestling
    • AIW Absolute Championship (1 raz)[68]
    • AIW Intense Division Championship (2 razy)[68]
    • Gauntlet for the Gold (2012)[69]
    • Jack of All Trios (2010) –z Flipem Kendrickiem i Louisem Lyndonem[70]
  • Championship Wrestling Experience
    • CWE Undisputed Championship (1 raz)[68]
  • Cleveland All–Pro Wrestling
    • CAPW Junior Heavyweight Championship (1 raz)[68]
  • DDT Pro-Wrestling
    • Ironman Heavymetalweight Championship (1 raz)[72]
  • International Wrestling Cartel
    • IWC Super Indy Championship (1 raz)[68]
    • IWC Tag Team Championship (1 time) – z Michaelem Facadem[68]
  • Legacy Wrestling
    • Legacy Championship (1 raz)[68]
  • Pro Wrestling Illustrated
  • Pro Wrestling Ohio/Prime Wrestling
    • PWO/Prime Heavyweight Championship (3 razy)[68]
  • Smash Wrestling
    • Smash Wrestling Championship (1 razy)[68]
  • Wrestling Cares Association
    • Race for the Ring Tournament (2014)[75]

Przypisy

  1. ↑ a b Johnny Gargano: Profile & Match Listing – Internet Wrestling Database (IWD) [online], www.profightdb.com [dostęp 2016-12-28].
  2. ↑ a b c d e f g h DGUSA’s Johnny Gargano takes the road less travelled, „canoe.com” [dostęp 2016-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-29].
  3. ↑ EVOLVE [online], 13 grudnia 2009 [dostęp 2016-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2009-12-13].
  4. ↑ Philip Kreikenbohm, CAPW « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  5. ↑ Philip Kreikenbohm, CAPW A Night Of Legends « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  6. ↑ Philip Kreikenbohm, ROH Age Of Insanity « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  7. ↑ a b c d e f Philip Kreikenbohm, Matches « Johnny Gargano « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  8. ↑ Philip Kreikenbohm, AIW Intense Championship « Titles Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  9. ↑ Title History – Absolute Intense Wrestling [online], 13 grudnia 2010 [dostęp 2016-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-13], Cytat: "TITLE VACATED – 2008-11-28 – Johnny Gargano Vacated Title Due To Injury".
  10. ↑ a b c d Philip Kreikenbohm, Matches « Johnny Gargano « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  11. ↑ Gregory Iron wrestles despite cerebral palsy, gets CM Punk's endorsement – Page 2 – ESPN [online], ESPN.com [dostęp 2016-12-28].
  12. ↑ PRIME Archive: Johnny Gargano Nearly Kills Gregory Iron. PWO/PRIME Wrestling 2009-06-04. [dostęp 2016-12-28].
  13. ↑ Philip Kreikenbohm, PWO Wrestlelution « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  14. ↑ a b Philip Kreikenbohm, PWO TV #41 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  15. ↑ PWO Wrestlelution 2: A Coming of Age, „Online World of Wrestling” [dostęp 2016-12-28].
  16. ↑ Philip Kreikenbohm, PWO Wrestlelution 3: A Defining Moment « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  17. ↑ Philip Kreikenbohm, PWO Three Year Anniversary « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  18. ↑ Philip Kreikenbohm, PRIME Championship « Titles Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  19. ↑ a b c d e f g h i j Philip Kreikenbohm, Matches « Johnny Gargano « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  20. ↑ The CHIKARA Special 6.20.10: Needs More Vuvuzela, „41MANIA” [dostęp 2016-12-28].
  21. ↑ Chikarasaurus Rex Results [online], 411mania.com [dostęp 2016-12-28].
  22. ↑ Philip Kreikenbohm, CHIKARA Green Ice « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  23. ↑ CHIKARA Event Center (8.2.12). CHIKARAoffice 2012-08-02. [dostęp 2016-12-28].
  24. ↑ December 27th, 2012 – Johnny Gargano – Blog – ChikaraPro.com [online], 30 października 2013 [dostęp 2016-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-30].
  25. ↑ Philip Kreikenbohm, CHIKARA King Of Trios 2012 – Tag 3 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  26. ↑ PWTorch.com – SHOW RESULTS – 4/6 Chikara at WrestleCon: Record crowd sees Jushin Liger & Quackenbush, Chikara Title match, Jannetty dances [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  27. ↑ Jason Namako, 5/3 CHIKARA Results: Gibsonville, North Carolina (Kingston vs. Green Ant) [online], 5 maja 2013 [dostęp 2016-12-28] (ang.).
  28. ↑ Philip Kreikenbohm, CHIKARA King Of Trios 2016 – Tag 1 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  29. ↑ PWTorch.com – RADICAN'S DGUSA „Open The Historic Gate” DVD review – Shingo-Doi, Young Bucks vs. CIMA & Yokosuka, CHIKARA tag [online], www.pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  30. ↑ PWTorch.com – 9/6 Ongoing DGUSA „Open The Untouchable Gate” PPV Taping Results (Jimmy Jacobs debuts) [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  31. ↑ PWTorch.com – 11/28 DGUSA „Open The Freedom Gate” results – Yamato vs. Richards, first champion crowned [online], www.pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  32. ↑ Philip Kreikenbohm, EVOLVE 1: Richards vs. Ibushi « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  33. ↑ a b c d e f g Philip Kreikenbohm, Matches « Johnny Gargano « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  34. ↑ PWTorch.com – 9/26 DGUSA results in Milwaukee: Second detailed report on Bryan Danielson's final indep. match & post-match promo, Ricochet continues 2010 rise, traditional Dragon Gate six-man tag [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  35. ↑ PWTorch.com – DRAGON GATE USA INTERNET PPV RESULTS 10/29: RADICAN & CALDWELL's complete „virtual-time” coverage of live Internet PPV debut [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  36. ↑ PWTorch.com – RADICAN'S 4/19 EVOLVE 7 iPPV review – Jacobs-Xion, Moxley-Aries, Taylor-Tozawa [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  37. ↑ PWTorch.com – 6/5 DGUSA in New York City: Live perspective on Internet PPV event with technical issues – DGUSA Title match, six-man tag, Fray! [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  38. ↑ PWTorch.com – RADICAN'S DGUSA „Freedom Fight” iPPV coverage 11/13 -YAMATO vs. Gargano, PAC vs. Ricochet [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  39. ↑ PWTorch.com – DGUSA champ injured, leaves ECW Arena in ambulance [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  40. ↑ PWTorch.com – RADICAN'S DGUSA „Open the Ultimate Gate 2012” iPPV Report 3/30 – Yoshino & Ricochet vs. Gargano & Taylor, PAC vs. Low Ki [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  41. ↑ PWTorch.com – RADICAN'S DGUSA „Mercury Rising 2012” iPPV Report 3/31 – Gargano vs. Yoshino DGUSA Title match, return of traditional Six-Man Tag [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  42. ↑ PWTorch.com – RADICAN'S EVOLVE 15 iPPV REVIEW 6/29 – live coverage of event from St. Petersburg [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  43. ↑ Philip Kreikenbohm, DGUSA Enter The Dragon 2012: Third Anniversary Celebration « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  44. ↑ Philip Kreikenbohm, EVOLVE 17: Generico vs. del Sol III « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  45. ↑ PWTorch.com – RADICAN'S DGUSA „FREEDOM FIGHT 2012” iPPV REPORT: Virtual-time coverage of Gargano's near-five-star title defense [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  46. ↑ a b c d e f g h Philip Kreikenbohm, Matches « Johnny Gargano « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  47. ↑ Philip Kreikenbohm, DGUSA Open The Ultimate Gate 2014 « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  48. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Open The Freedom Gate Championship « Titles Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  49. ↑ PWTorch.com – RADICAN'S IPPV REPORT – EVOLVE 33 in Jacksonville, Fla.: Gargano vs. Swann go to war, big-time Ricochet vs. Galloway/McIntyre match, Style Battle Finals, more [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  50. ↑ EVOLVE 36 REPORT: STRONG VERSUS GALLOWAY; GARGANO FACES A SWERVE; RONIN RETURNS TOMORROW NIGHT; AND MORE [online], pwinsider.com [dostęp 2016-12-28].
  51. ↑ COMPLETE WWNLIVE MERCURY RISING SUPERSHOW 2015 COVERAGE [online], pwinsider.com [dostęp 2016-12-28].
  52. ↑ 5/30 Evolve 43 iPPV results: Drew Galloway vs. Biff Busick for the DGUSA Open The Freedom Gate Championship, titles retired, Davey Richards vs. Caleb Konley, Chris Hero vs. Trevor Lee [online], prowrestling.net [dostęp 2016-12-28].
  53. ↑ PWTorch.com – SHOW RESULTS – EVOLVE 47 iPPV in Queens, N.Y.: Thatcher vs. Zack Sabre Jr. for EVOLVE Title, big turn, more [online], pwtorch.com [dostęp 2016-12-28].
  54. ↑ 4/2 EVOLVE 59 iPPV Results – Ricochet vs. Ospreay main event, big title change & angle, USA vs. Europe, Kota Ibushi, more leading into WWN Supershow - [online], 2 kwietnia 2016 [dostęp 2016-12-28] (ang.).
  55. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Matches « Johnny Gargano « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  56. ↑ a b c d e f g h Philip Kreikenbohm, Matches « Johnny Gargano « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  57. ↑ WED. UPDATE: Flair in Boston, ratings, Anniversary, White on HHH, DGUSA star on Smackdown, Orton [online], 24 września 2011 [dostęp 2016-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-24].
  58. ↑ ADDITIONAL NAMES AT WWE PERFORMANCE CENTER TRYOUT THIS WEEK [online], www.pwinsider.com [dostęp 2016-12-28].
  59. ↑ NXT: Bayley and Banks iron out rematch, „canoe.com” [dostęp 2016-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-29].
  60. ↑ NEW WWE NXT SIGNINGS [online], pwinsider.com [dostęp 2016-12-28].
  61. ↑ CWC results, Aug. 3, 2016: Gargano & Ciampa's friendship put to test in emotional battle, „www.wwe.com” [dostęp 2016-12-28].
  62. ↑ CWC results, Aug. 24, 2016: Perkins pulls off shocking victory over Gargano to close out Second Round, „www.wwe.com” [dostęp 2016-12-28].
  63. ↑ WWE NXT results, Aug. 20, 2016: Nakamura defeats Samoa Joe to become the new NXT Champion!, „www.wwe.com” [dostęp 2016-12-28].
  64. ↑ #DIY def. The Revival in a 2-out-of-3 Falls Match to win the NXT Tag Team Championship, „www.wwe.com” [dostęp 2016-12-04].
  65. ↑ Justin James: NXT TAKEOVER: SAN ANTONIO REVIEW 01/28: Nakamura vs. Roode and more. [dostęp 2017-01-28].
  66. ↑ SLAM! Wrestling News/Rumours, „SLAM! Wrestling”, www.webcitation.org [dostęp 2016-12-28], Cytat: "Congratulations to Johnny Gargano who recently proposed to Candice LeRae".
  67. ↑ CONGRATULATIONS TO GARGANO & LARAE, NEW WWE STUDIOS FILM TRAILER RELEASED, OUTSIDERS ON WWE NETWORK THIS MONDAY AND MORE [online], www.pwinsider.com [dostęp 2016-12-28].
  68. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Philip Kreikenbohm, Titles « Johnny Gargano « Wrestlers Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], www.cagematch.net [dostęp 2016-12-28].
  69. ↑ Johnny Gargano Returns To The Ring, „411MANIA” [dostęp 2016-12-28].
  70. ↑ 100 Percent Fordified: AIW Jack Of All Trios Tournament [online], 411mania.com [dostęp 2016-12-28].
  71. ↑ Wrestling Observer/Figure Four Online -- WWE, TNA, UFC and International Wrestling and MMA Headlines – CHIKARA Young Lions day three report [online], 21 września 2010 [dostęp 2016-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-21].
  72. ↑ Ironman Heavymetalweight Title (Japan) [online], Wrestling-Titles.com [dostęp 2016-12-28].
  73. ↑ WWNLIVE DRAWS HUGE CROWD TO CLOSE CHINA TOUR, COMPLETE 11/16 RESULTS [online], pwinsider.com [dostęp 2016-12-28].
  74. ↑ Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2013 – The Internet Wrestling Database [online], www.profightdb.com [dostęp 2016-12-28].
  75. ↑ THE WINNER OF THE RING IS..... – FULL WRESTLING CARES COVERAGE FROM GARDENA, CA [online], www.pwinsider.com [dostęp 2016-12-28].

Linki zewnętrzne

Personel WWE
Raw
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
SmackDown
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
Niewyłączni
Zawodnicy
Zawodniczki
NXT
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
  • Adrian Butler
  • Chip Danning
  • Dallas Irvin
  • Derek Sanders
  • Felix Fernandez
  • Jeremy Marcus
  • Joey Gonzalez
  • Victoria D'Errico
Performance Center
Zawodnicy
  • Anthony Luke
  • BJ Ray
  • Cam Gagnon
  • Chase Kline
  • Coy Wanner
  • Cutler James
  • Drake Morreaux
  • Drake Stewart
  • Elijah Holyfield
  • Harlem Lewis
  • Hayden Pittman
  • Hunter Smallback
  • Jasper Troy
  • Josh Black
  • Kale Dixon
  • Keanu Carver
  • Kyle Klink
  • Niko Vance
  • Saquon Shugars
  • Shiloh Hill
  • Trill Williams
  • Troy Yearwood
  • Uriah Connors
Zawodniczki
  • Ajiea Lee Hargrave
  • Bayley Humphrey
  • Dani Raye
  • Darci Khan
  • Derrian Gobourne
  • Hayley Montoya
  • Kali Armstrong
  • Karyn Best
  • Lainey Reid
  • Layla Diggs
  • Leigh Laurel
  • Penina Tuilaepa
  • Sirena Linton
  • Tatyanna Dumas
  • Tyra Mae Steele
  • Zena Sterling
Zespół
Osobistości telewizyjne
Ambasadorzy
Scenarzyści
  • Alex Williams
  • Andrea Concepcion
  • Brian Parise
  • Christian Scovell
  • Christine Lubrano
  • Drake Maverick
  • Ed Koskey
  • Eric Watts
  • Gabe Sapolsky
  • George Carroll
  • Jeremy Borash
  • Jim Smallman
  • John Swikata
  • Johnny Russo
  • Jonathan Baeckstrom
  • Patrick Scott
  • Ryan Ward
Producenci
Personel wykonawczy
Posiadacze NXT Tag Team Championship
2013–2019
2020–2029
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Johnny_Gargano