Jingci si 凈慈寺

Huiri Yongming si

Państwo	Chiny
Miejscowość	Hangzhou
Rodzaj klasztoru	klasztor buddyjski
Właściciel	fayan
Prowincja	Zhejiang
Typ zakonu	męski
Założyciel klasztoru	Qian Hongshu
Fundator	książę Zhongyi
Materiał budowlany	drewno, cegła, kamień
Data budowy	954
Położenie na mapie Chin Jingci si 凈慈寺
30°13′46″N 120°08′55″E/30,229533 120,148714
Multimedia w Wikimedia Commons

Jingci si (Klasztor Czystego Współczucia; chiń. 凈慈寺 Jìngcí sì) – jeden z ważniejszych klasztorów chińskich prowincji Zhejiang, szkoły chan fayan, znajdujący się w pobliżu Jeziora Zachodniego.

Klasztor ten został wybudowany przez księcia państwa Wuyue Qiana Hongshu (錢弘俶, pan. 947–978). Klasztor ten był dla księcia symbolem odrodzenia buddyjskiego w państwie Wuyue i podkreślał buddyjską tożsamość księstwa^[1]. Znajduje się szczycie Huiri góry Nanping (chiń. 南屏山), nieco na południe od Jeziora Zachodniego w pobliżu miasta Hangzhou (chiń. 杭州) w prowincji Zhejiang (chiń. 浙江). Pierwotna nazwa klasztoru to Huiri Yongming yuan (chiń. 慧日永明院) – Klasztor Wiecznie Oświecającego (yongming) Słońca Mądrości (huiri)^[2].

Klasztor ten był jedną z głównych świątyń księstwa i należał do systemu „wushan si” (chiń. 五山寺) (Pięciu Górskich Klasztorów) państwa Wuyue, obok Tiantong si (chiń. 天童寺) w Ningbo (chiń. 寧波), Ayuwang si (chiń. 阿育王寺) w Ningbo, Lingyin si (chiń. 靈隱寺) w Hangzhou i Jingshan si (chiń. 徑山寺) na Tianmushan (chiń. 天目山).

W okresie Południowej Dynastii Song klasztor zmienił nazwę na Jingci i stał się znany jako jedna ze Czterech Świątyń Jeziora Zachodniego razem z klasztorami Lingyin, Zhaoqing i Duiyin. Wtedy także wybudowano pawilon 500 Luohan (500 arhatów).

Jego pierwszym opatem był mistrz chan Yongming Daoqian (zm. 961, znany także jako Chuzhou Daogian), uczeń mistrza Fayana Wenyi. Drugim i najsłynniejszym opatem został mistrz chan Yongming Yanshou, który spędził w nim 15 ostatnich lat swojego życia. Klasztor ten stał się głównym klasztorem państwa Wuyue i musiał być zatem powiązany zarówno z potrzebami państwowymi, jak i religijnymi. Dlatego też opaci, w tym Yanshou, musieli prowadzić bardzo szeroką rangę usług religijnych zabezpieczających potrzeby państwa i w dodatku całkowicie wolnych od sekciarskich naleciałości^[3].

Z klasztorem tym związana jest także postać „szalonego mnicha” Jigonga, który zasadniczo będąc mnichem z klasztoru Lingyin, po wyrzuceniu z niego, zatrzymywał się później w Jingci, w przerwach między jego wędrówkami po Chinach.

W ciągu swojej historii klasztor był kilkakrotnie niszczony i odbudowywany. W okresie zmiany dynastii z Song na Qing został w ogóle opuszczony i uległ zniszczeniu. Obecnie klasztor jest częściowo odbudowany, do czego przyczyniły się głównie prace remontowe z lat 80. XX wieku. Odnowiono wtedy bramę klasztorną wraz z dwoma generałami bramy Hengiem i Ha, pawilon Buddy Siakjamuniego i inne budynki.

W 1983 roku klasztor został uznany za jeden ze 142 głównych klasztorów Chin.

Cały region Jeziora Zachodniego został w 2011 r. wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako krajobraz kulturowy „10 Scen Jeziora Zachodniego” w Hangzhou. Jednym z jego elementów jest „Wieczorne Dzwonienie na Wzgórzu Nanping” (chiń. 南屏晚钟).

Klasztor ten razem z klasztorem Lingyin jest nazywany klejnotem południowych i północnych wzgórz.

• Źródło Unoszące Drewno – jedna z atrakcji klasztoru; spory kawał drewna unosi się na wodzie źródła. Związany jest z legendą o mistrzu Ji, który użył swoich czarodziejskich mocy do przenoszenia kłód drewna w czasie budowy klasztoru.
• Dzwon Nanping o Świcie – związany jest z dzwonnicą klasztoru, która została wybudowana podczas jego wznoszenia. W 11 roku okresu „hongwu” dynastii Ming odlano potężny dzwon o wadze 10 ton, gdyż poprzedni był uważany za zbyt mały. Podczas porannego bicia dzwonu rezonował on w licznych grotach z tyłu klasztoru, tak że dźwięk był słyszany aż w Hangzhou. Na przełomie okresu Song i Qing dzwon został uszkodzony i zaginął. W grudniu 1986 roku odlano nowy dzwon Dafan o wadze 10 ton i wysoki na 3 metry. Na jego powierzchni wyryto Sutrę Lotosu składającą się z 68000 znaków. Co roku do klasztoru w wigilię Nowego Roku przybywają przedstawiciele japońskiej szkoły zen sōtō, którzy uderzają w dzwon aby pożegnać Stary Rok i rozpocząć nowy.
• Pawilon bodhisattwy Guanyin (chiń. 观音殿, Guānyīn Diàn) zawierający posąg 1000-rękiej bodhisattwy Guanyin.
• Posąg buddy Wairoczany
• W pobliżu klasztoru znajduje się pagoda Leifeng.

• Albert Welter: Monks, Rulers, and Literati. The Political Ascendancy of Chan Buddhism. Oxford: Oxford University Press, 2006, s. 322. ISBN 0-19-517521-2.
• Albert Welter: Yongming Yanshou’s Conception of Chan in the Zongjing lu. A Special Transmission within the Scriptures. Oxford: Oxford University Press, 2011, s. 381. ISBN 978-0-19-976031-2.

• strona internetowa z historią klasztoru
• strona internetowa – krótko o klasztorze
• strona internetowa. chinaskeytemples.edu-spirit.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-23)].

• posąg Wairoczany i kilka budynków
• seria zdjęć pagody Leifeng i klasztoru Jingci

Jingci si, Hangzhou, Nanshan Lu, China