Jezioro Raduńskie Górne
 Widok z okolic Stężycy w kierunku północnym | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Region | |
| Wysokość lustra |
161 m n.p.m. |
| Wyspy |
2 |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
3,88 km² |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Długość linii brzegowej |
17 km |
| Objętość |
60158,7 dam³ |
| Hydrologia | |
| Rzeki zasilające | |
| Rzeki wypływające | |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie gminy Stężyca  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kartuskiego  | |
 54°14′20,6″N 17°58′36,6″E/54,239056 17,976833
| |
Jezioro Raduńskie Górne (kszb. Jezoro Reduńsczé Górné) – jezioro rynnowe na Pojezierzu Kaszubskim w powiecie kartuskim (województwo pomorskie). Jezioro znajduje się w najatrakcyjniejszej krajobrazowo części Kaszubskiego Parku Krajobrazowego zwanej Szwajcarią Kaszubską. Do momentu powstania sztucznej zapory w Borucinie stanowiło jedną całość wespół z jeziorem Raduńskim Dolnym pod nazwą "Jezioro Raduńskie (niem. Radaunen-See)". Na całej długości rynny jeziora przepływa rzeka Radunia stanowiąc element szlaku wodnego Kółko Raduńskie. Południowy kraniec jeziora rozwidla się na dwie wąskie zatoki z których to wschodnia ma bezpośrednie połączenie z jeziorem Stężyckim. Nad wysokimi brzegami jeziora (dochodzącymi do wysokości 40 metrów) znajdują się ośrodki wypoczynkowe i domki letniskowe. W pobliżu sztucznego przesmyku Bramy Kaszubskiej, dzielącego oba jeziora Raduńskie znajduje się oddział Centrum Monitoringu i Ochrony Wód Uniwersytetu Gdańskiego, zaś koroną zapory przebiega trasa drogi wojewódzkiej nr 228.
Przed 1920 jezioro nosiło nazwę niemiecką Oberer Radaunen-See.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Dariusz Borowiak (red.): Atlas jezior Kaszubskiego Parku Krajobrazowego Fundacja Rozwoju Uniwersytetu Gdańskiego, 2007, ISBN 978-83-910381-5-4, s. 248
