Jerzy Zagórski
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 grudnia 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 sierpnia 1984 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
poeta, eseista, tłumacz |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Małżeństwo | |
| Odznaczenia | |
| |
Jerzy Zagórski (ur. 30 listopada?/13 grudnia 1907 w Kijowie, zm. 5 sierpnia 1984 w Warszawie) – polski poeta, eseista i tłumacz, współtworzył grupę „Żagary”[1].
Życiorys
Urodził się 13 grudnia 1907 w Kijowie, w rodzinie Tadeusza[2].
Do Warszawy przyjechał po Bożym Narodzeniu w 1918[1]. Był absolwentem stołecznego Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego (1927)[3]. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie[4]. Współtworzył redakcję czasopism „Żagary” i „Pion”. W 1937 roku przeprowadził się z żoną na stałe do Warszawy[4]. W czasie II wojny światowej współredagował konspiracyjny miesięcznik „Kultura Jutra”. Po wojnie był attaché kulturalnym ambasady polskiej w Paryżu. W 1953 podpisał rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego[2]. 31 stycznia 1976 podpisał tzw. Memoriał 101[2].
W jego poezji przedwojennej, bliskiej awangardzie, dominuje katastrofizm, natomiast w późniejszej – klasycyzm[1].
Przetłumaczył m.in. Maskaradę Lermontowa i gruziński poemat Rycerz w tygrysiej skórze.
Mąż Maryny Zagórskiej (1906–1996), tłumaczki literatury pięknej. Wraz z nią odznaczony w 1979 medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”[4]. Ojciec Włodzimierza Zagórskiego.
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 169-2-19)[5].
Zbiory wierszy i inne
- 1933 – Ostrze mostu
- 1934 – Przyjście wroga (poemat)
- 1937 – Wyprawy
- 1947 – Wieczór w Wieliszewie
- 1947 – Indie w środku Europy
- 1954 – Męska pieśń
- 1956 – Czas Lota
- 1957 – Olimp i ziemia
- 1959 – Krawędź
- 1961 – Bajka pienińska
- 1963 – Oto nurt
- 1963 – Biały bez. Wiersze dla żony
- 1964 – Pancerni (poemat)
- 1967 – Królestwo ryb
- 1969 – Rykoszetem
- 1970 – Tam, gdzie diabeł pisze listy
- 1975 – Komputerie i dylematy
Zagórski w piosenkach
- 1995 – Grzegorz Turnau: To tu, to tam
Galeria
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c "Katastrofiści mieli sporo racji". Jerzy Zagórski i wizje jak z koszmarów. polskieradio.pl, 2023-12-13. [dostęp 2024-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-04-02)].
- ↑ a b c Dane osoby z katalogu osób "rozpracowywanych". Instytutu Pamięci Narodowej. [dostęp 2022-12-13]..
- ↑ Smolna 30. Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego Warszawa: PIW, 1989, s. 348, poz. 49 oraz fot. nr 45 po s. 224. Tam też jego wspomnienie: "Wywołani do tablicy" na s. 162–166.
- ↑ a b c Ukrywanie Żydów przez współtwórcę grupy poetyckiej „Żagary”. Historia Jerzego Zagórskiego i jego żony Marii. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2024-02-04].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: TADEUSZ ZAGÓRSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].