Jerzy Tyszkiewicz (zm. 1735)
 Leliwa | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
przed 1701 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Kazimierz Tyszkiewicz |
| Matka |
Anna Ogińska |
| Żona |
Benedykta Sapieha |
| Dzieci | |
Jerzy Tadeusz Tyszkiewicz herbu Leliwa (ur. przed 1701, zm. 1 lutego 1735 w Tylży) – pisarz wielki litewski, kasztelan witebski od 1730[1].
Pochodził z zasłużonej rodziny Tyszkiewiczów herbu Leliwa. Ojciec Jerzego, Kazimierz (zm. 1701), był dworzaninem pokojów królewskich i starostą starodubowskim. Matka Anna Ogińska (1646–1752), córka hetmana polnego litewskiego Jana Ogińskiego, dożyła 106 lat życia. Starszy brat Józef (1694–1754) był pisarzem wielkim litewskim i kasztelanem żmudzkim.
Podobnie jak dziadek Jerzego, Jerzy Tyszkiewicz (ciwun wileński) pełnił obowiązki ciwuna wileńskiego. Był posłem z powiatu wołkowyskiego na sejm 1722 roku. Był posłem na sejm 1724 roku z powiatu wiłkomierskiego[2]. Od roku 1728 był pisarzem wielkim litewskim. W latach 1730–1735 kasztelan witebski.
Dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną Jerzego została Benedykta Sapieha (zm. 1724), córka Jerzego Stanisława (1668–1732), wojewody trockiego i mścisławskiego. Z małżeństwa urodził się syn Józef Skumin Tyszkiewicz (1716–1790), ciwun wileński, kasztelan mścisławski i wojewoda smoleński. Druga żona Hanna Lettaw (zm. 1733), córka Krzysztofa, pułkownika i strażnika polnego.
Pochowany został w kościele Księży Misjonarzy na Górze Zbawiciela w Wilnie.
Przypisy
- ↑ Kasztelanowie witebscy; Wielka Genealogia Minakowskiej - M.J. Minakowska [online], wielcy.pl [dostęp 2025-03-15].
- ↑ Wiktor Bagniewski, Diariusz sejmu walnego sześcioniedzielnego warszawskiego anni 1724, rkps Ossolineum 291/III, k. 4.
Bibliografia
- Teodor Żychliński, "Złota Księga Szlachty Polskiej" - Tyszkiewiczowie herbu Leliwa (wyd. Poznań 1883. rocznik V, str. 333-357)
- Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t. II, Poznań 1855, s. 206.
- Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, spisy, t. I: Województwo wileńskie XIV-XVIII wiek, opr. H. Lulewicz, A. Rachuba, P. P. Romaniuk, pod red. A. Rachuby, Warszawa 2004, s. 743.
