Jerzy Kowarski
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Jerzy Feliks Kowarski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 sierpnia 1917 |
| Data i miejsce śmierci |
3 lipca 2004 |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Praca | |
| Styl | |
| Odznaczenia | |
| |
Jerzy Feliks Kowarski, ps. „Murarz” (ur. 21 sierpnia 1917 w Petersburgu, zm. 3 lipca 2004 w Zakopanem)[1] – polski architekt.
Życiorys
Od początku okupacji niemieckiej Polski uczestniczył w ruchu oporu. Należał do Armii Krajowej. Przybrał pseudonim „Murarz”. Uczestniczył w powstaniu warszawskim, podczas którego brał udział w akcji ratowania dzieł sztuki[1].
W 1948 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W tym samym roku wstąpił do Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenie Architektów Polskich (SARP), które po wojnie współorganizował. Był aktywnym członkiem stowarzyszenia, pełniąc w nim funkcje: sekretarza Oddziału Warszawskiego (1951–1953), sekretarza generalnego (1954–1957), członka Zarządu Głównego (1957–1959) i Głównego Sądu Koleżeńskiego (1961–1963), oraz wiceprezesa (1957–1958 i 1959–1969)[1]. Od 1969 do 1972 sprawował stanowisko prezesa SARP. Ponadto w 1972 został członkiem honorowym Stowarzyszenia Architektów Meksykańskich. Otrzymał także szereg odznaczeń i nagród.
Henryk Buszko: Jurek był człowiekiem wrażliwym, powściągliwym w ocenach, potrzebującym ludzkiej życzliwości. Był człowiekiem prawym, rzetelnym, pracowitym. Był patriotą, traktującym swoje obywatelskie obowiązki z całą konsekwencją. Jako architekt swój obowiązek starał się realizować w twórczości architektonicznej i służeniu celom wytyczanym przez SARP. W czasie największej swej aktywności zawodowej, w tych trudnych czasach socrealizmu i destrukcji architektury przez odgórne sterowanie, bronił godności zawodu z nieczęsto wtedy spotykaną odwagą cywilną.[1]
Ostatnie lata życia spędził w Zakopanem, gdzie zmarł. Został pochowany w Warszawie. Spoczął w grobie rodzinnym w alei zasłużonych na cmentarzu Stare Powązki (kwatera AZ-1-33)[2].
Małżeństwo
Był mężem architektki Barbary z d. Stołągiewicz (1918–2007)[3].
Dokonania
- Siedziba Ministerstwa Hutnictwa w Warszawie (1954) – współautor: Mieczysław Piprek
- Zespół budynków ambasady PRL w Pekinie (1956–1960) – współautor: Zbigniew Karpiński (nagroda I stopnia Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury – KBUA)[4]
- Biurowiec Universalu w Warszawie w al. Jerozolimskich 44 – współautorzy: Zbigniew Karpiński i Jerzy Jakubowicz[5]
- Budynek mieszkalny z salonem Mody Polskiej w Warszawie przy ul. Rutkowskiego (obecnie Chmielna) 34[6]
- Budynek Mody Polskiej w Warszawie przy ul. Rutkowskiego 36 – współautor: Zbigniew Karpiński[7]
Konkursy
- SARP nr 192 – Projekty szkicowe wnętrza stacji metra „Targowa” w Warszawie (1953) – współautorzy: Jan Sokołowski, Jerzy Staniszkis i Zofia Czarnecka-Kowalska (II nagroda równorzędna)
- SARP nr 213 – Projekt ambasady PRL w Pekinie (1955) – współautor: Zbigiew Karpiński (III nagroda)
- Projekt gmachu ambasady PRL w Moskwie (1969) – wyróżnienie równorzędne
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1969)[1]
- Medal "20-lecia Światowej Rady Pokoju" (1969)[8]
- Złota Odznaka SARP (1955)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e Jerzy Feliks Kowarski. SARP. [dostęp 2024-05-27]. (pol.).
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Felicjan Szczęsny Kowarski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-05-27].
- ↑ Barbara Hanna Kowarska. SARP. [dostęp 2024-05-27]. (pol.).
- ↑ „Architektura”, nr 1, 1961. mbc.cyfrowemazowsze.pl. [dostęp 2024-05-27]. (pol.).
- ↑ „Universal”. fotopolska.eu. [dostęp 2024-05-27]. (pol.).
- ↑ Chmielna 34. fotopolska.eu. [dostęp 2024-05-27]. (pol.).
- ↑ Chmielna 36. fotopolska.eu. [dostęp 2024-05-27]. (pol.).
- ↑ Medale 20-lecia ŚRP dla działaczy polskiego ruchu pokoju /w/ "Trybuna Ludu", nr 268, 27 września 1969, s. 1-4.
Bibliografia
- Jerzy Feliks Kowarski, SARP