Jerzy Doerffer
Data i miejsce urodzenia |
21 kwietnia 1918 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 sierpnia 2006 |
Profesor nauk technicznych | |
Specjalność: technologia budowy okrętów | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1960 |
Profesura |
1964 |
Doktor honoris causa Uniwersytet w Glasgow – 1983 Politechnika Gdańska – 1988 Politechnika Szczecińska – 2003 | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Politechnika Gdańska |
Dziekan | |
Wydział |
Budowy Okrętów PG |
Okres spraw. |
1953–1964 |
Rektor | |
Uczelnia |
Politechnika Gdańska |
Okres spraw. |
1981–1984 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
|
Jerzy Wojciech Doerffer (ur. 21 kwietnia 1918 w Łęce Wielkiej, zm. 9 sierpnia 2006 w Sopocie) – polski inżynier, animator polskiego okrętownictwa, profesor zwyczajny i doctor honoris causa kilku uczelni, pracownik naukowy Wydziału Oceanotechniki i Okrętownictwa Politechniki Gdańskiej, rektor tej Uczelni, autor książek z dziedziny okrętownictwa, członek Prezydium Tymczasowej Rady Krajowej PRON w 1982 roku[1], członek Rady Krajowej PRON w 1983 roku[2].
Życiorys
Urodził się w rodzinie Stefana (1877–1939) i Haliny z Panieńskich (1888–1950)[3]. Po ukończeniu szkoły powszechnej od 1927 roku uczęszczał do Gimnazjum im. Komeńskiego w Lesznie. W 1932 roku przeniósł się do Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, które ukończył w roku 1935, uzyskując świadectwo dojrzałości. W kwietniu 1936 roku rozpoczął studia wyższe w Wolnym Mieście Gdańsku na Danziger Technische Hochschule (obecnie Politechnika Gdańska), na Wydziale Okrętowo-Lotniczym (Fakultät für Schiffs und Flugtechnik). Podczas studiów został przyjęty do polskiej korporacji akademickiej Rosevia. W sierpniu 1939 roku wyjechał na praktykę do stoczni w Anglii[4]. Zastał go tam wybuch II wojny światowej. W 1942 roku ukończył studia na Uniwersytecie w Glasgow. Po wojnie uzyskał drugi dyplom na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej w 1950 roku, a w 1960 roku stopień doktora nauk technicznych na podstawie pracy Wpływ wielkości budowanych statków na podstawowe urządzenia techniczne stoczni (promotor - prof. Aleksander Potyrała)[5].
Uczestniczył m.in. w:
- odbudowie, modernizacji i rozbudowie stoczni produkcyjnych i remontowych;
- opracowywaniu nowych procesów technologicznych budowy dużych statków pełnomorskich i doków pływających, które miały na celu łączenie metodą połówkową statków w Stoczni Gdynia oraz metodą segmentową doków na wodzie w Gdańskiej Stoczni Remontowej;
- projektowaniu i budowie konstrukcji i technologii jednostek pływających z tworzyw sztucznych wzmacnianych włóknem szklanym, przeznaczonych dla ratownictwa okrętowego oraz jednostki rybactwa i Marynarki Wojennej;
- opracowywaniu nowych procesów technologicznych remontów statków, polegających na całkowitej wymianie poszycia dna zewnętrznego, przebudowie statku typu OBO na zbiornikowiec kwasu fosforowego oraz przedłużaniu kadłubów statków.
Od 1948 roku był związany z Politechniką Gdańską. Zorganizował i kierował Katedrą i Zakładem Technologii Okrętów i Organizacji Przemysłu Okrętowego. Utworzył specjalność technologia okrętów, wypromował pierwszych w Polsce doktorów w tej dziedzinie. W latach 1981–1984 pełnił funkcję rektora Politechniki Gdańskiej, na której pracował do przejścia na emeryturę w 1988 roku.
W 1993 roku zorganizował Forum Okrętowe (Związek Pracodawców Przemysłu Okrętowego) i czterokrotnie (w latach 1993-2003) wybierany był jego przewodniczącym. Od 2003 roku pełnił funkcję honorowego przewodniczącego Forum. Forum Okrętowe jako pierwsza organizacja z krajów byłego bloku socjalistycznego zostało przyjęte w 1995 roku do Association of European Shipbuilders & Shiprepairers.
W 2000 roku wystąpił w dokumentalnym filmie Krzysztofa Magowskiego pt. Świat moich wujków.
Od 11 listopada 1947 roku był żonaty z Marią Teresą Meissner (ur. 1929), miał czworo dzieci i ośmioro wnucząt[3].
Zmarł w Sopocie, pochowany na cmentarzu katolickim w Sopocie (kwatera C1-3-1)[6].
Najważniejsze prace
- Trasowanie okrętowe,
- Technologia budowy kadłubów okrętowych,
- Technologia remontu kadłubów okrętowych,
- Organizacja produkcji w stoczniach (współautor),
- Technologia wyposażania statków,
- Oil Spill Response in Maritime Environment,
- Życie i pasje. Wspomnienia, tom I, II,III.
Nagrody i odznaczenia
Był doktorem honoris causa następujących uczelni:
- Leningradzkiego Instytutu Budowy Okrętów w Leningradzie (1970)
- Uniwersytetu w Glasgow (1983)
- Uniwersytetu w Rostocku (1987)
- Politechniki Gdańskiej (1988)[7]
- Akademii Marynarki Wojennej (2002)[8]
- Politechniki Szczecińskiej (2003)[9]
Za wszechstronną działalność otrzymał szereg wyróżnień i medali krajowych i zagranicznych, a także: Nagrodę Państwową I stopnia (1970)[3], Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1998)[10], Order Sztandaru Pracy I klasy, Medal „Za zasługi dla obronności kraju”[11], złoty medal Froude’a za wybitne osiągnięcia w technologii okrętowej, członek honorowy SIMP[12], Medal św. Wojciecha (2005) mu za zasługi dla rozwoju nauki i techniki[13].
Profesor Jerzy Doerffer został również członkiem honorowym Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich [12], co świadczy o jego znaczącym wkładzie w rozwój okrętownictwa oraz promocję inżynierii mechanicznej w Polsce.[14]
Przypisy
- ↑ Dziennik Polski, r. XXXVIII, nr 223 (11807), Kraków 20 grudnia 1982 roku, s.2.
- ↑ Trybuna Robotnicza, nr 109 (12961), 10 maja 1983 roku, s. 6.
- ↑ a b c Jerzy Wojciech Doerffer [online], www.sejm-wielki.pl [dostęp 2024-11-05] .
- ↑ ŚWIAT MOICH WUJKÓW. filmpolski.pl.
- ↑ Obrona pracy doktorskiej. „Dziennik Bałtycki”. Nr 224, s. 2, 17 września 1960.
- ↑ Prof. Jerzy Doerffer nie żyje. pg.gda.pl. [dostęp 2018-11-19].
- ↑ Osoby uhonorowane tytułem doktora honoris causa PG. pg.gda.pl. [dostęp 2011-02-23].
- ↑ Doktorzy honoris causa AMW. amw.gdynia.pl. [dostęp 2011-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 marca 2011)].
- ↑ Doktorzy honoris causa Politechniki Szczecińskiej. ps.pl. [dostęp 2011-02-23].
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 25, poz. 369
- ↑ Całe życie i pasje w okrętownictwie. oficynamorska.pl. [dostęp 2014-01-02].
- ↑ a b Księga Inżynierów i Techników Mechaników Polskich, SIMP, Warszawa 2016, s. 234, ISBN 978-83-87982-87-4
- ↑ Laureaci medalu św. Wojciecha [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-11-05] (pol.).
- ↑ Wiadomości SIMP, „{{{czasopismo}}}” (566-567), Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich, 1 grudnia 2006, ISSN 1231-6075 (pol.).
Linki zewnętrzne
- Prof. zw. dr inż. Jerzy Wojciech Doerffer, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2008-11-11] .
- Ludzie i ich historie - Profesor Doerffer - film, reportaż, cyfrowa.tvp.pl