Jerzy Dobrowolski (pułkownik)
| |
 pułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 czerwca 1879 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 czerwca 1941 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1929 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
10 pułk artylerii ciężkiej |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jerzy Dobrowolski (ur. 23 czerwca 1879 w Kolińcach, zm. 26 czerwca 1941 we Lwowie) – polski inżynier budownictwa lądowego, pułkownik artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 23 czerwca 1879 w Kolińcach w rodzinie Zenona[1][2] Mieczysława Wojciecha Dobrowolskiego h. Leliwa (1843–1922) i Michaliny Eugenii z Łukasiewiczów (1855–1937). Był bratem Ludwiki (s. Marii Zenony od Zbawiciela) (1879–1956), Bronisławy (s. Jadwigi od Jezusa) (1883–1967), Bolesława Pawła (1884–1944), Marii po mężu Chorośnickiej (1886–1969) i Zbigniewa (1894–1899)[3]. Absolwent Politechniki Lwowskiej i Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Uczestniczył w obronie Lwowa 1919 i wojnie polsko-bolszewickiej. W 1921 został pierwszym dowódcą nowo sformowanego 10 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu[4] i pełnił tę funkcję do 1925. Od 21 maja 1925 do 1927 był dowódcą 6 pułku artylerii ciężkiej w garnizonie Lwów. Od maja 1927 do 1929 był dowódcą 6 Grupy Artylerii. 14 lutego 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[5].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę działał we Lwowie w Polskiej Organizacji Walki o Wolność[6] (kierowali nią gen. dyw. Marian Januszajtis-Żegota, gen. bryg. Mieczysław Boruta-Spiechowicz i ppłk rez. Antoni Jakubski[7]). Kierował kontaktem „Lwów prowincja”, od października do listopada 1939 był szefem sztabu, a następnie komendantem POWoW. 8[8], 9[9] lub 12 grudnia 1939 został aresztowany przez NKWD we Lwowie. Miał ponieść śmierć w więzieniu w Kijowie. Jego tożsamość nie została wymieniona na opublikowanej w 1994 tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej (części zbrodni katyńskiej)[10]. W 1943 nadeszła informacja, że został wywieziony w głąb Rosji, zmarł w czasie transportu i został pochowany w okolicach Charkowa. Jednak współczesne źródła wskazują, że po aresztowaniu, przebywał w więzieniu nr 2 Obwodu Lwowskiego i został rozstrzelany w dniu 26 czerwca 1941 w więzieniu przy ul. Zamarstynowskiej we Lwowie[11][3].
Dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ze Stefanią z Mochnackich[12], po raz drugi z Elżbietą z Dembowskich (1888–1966)[3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[13]
Przypisy
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-07-14].
- ↑ Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-03-31].
- ↑ a b c Jerzy Dobrowolski h.Leliwa [online], geni_family_tree [dostęp 2022-07-14] (pol.).
- ↑ 10 Pułk Artylerii Ciężkiej w Przemyślu. Przemyśl: 24 kwietnia 1928, s. 16.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 14 lutego 1929.
- ↑ Marek Klecel: W sowieckim Lwowie: 1939–1941. Nasz Dziennik, 2010-06-24. [dostęp 2015-03-31].
- ↑ Waldemar Grabowski: Polska tajna administracja cywilna 1940–1945. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2003, s. 28.
- ↑ Bartłomiej Szyprowski: Sprawa karna ppłk Emila Macielińskiego przed sądem kapturowym KG ZWZ (cz. 1). s. 9. [dostęp 2015-03-31].
- ↑ II wojna światowa (1.09.1939 – 9.05.1945). muzeumwp.pl. [dostęp 2015-03-31].
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 18. [dostęp 2015-03-31].
- ↑ Wojciech Königsberg, Bartłomiej Szyprowski: Zlikwidować! Agenci Gestapo i NKWD w szeregach polskiego podziemia. Kraków: Znak Horyzont, 2022, s. 25. ISBN 978-83-240-7807-3. [dostęp 2022-07-14].
- ↑ Jerzy Dobrowolski - ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2022-07-14].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.