Jerzy Święch

Data i miejsce urodzenia	1939 Hoczew
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatury polskiej
Alma Mater	Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
Profesura	1991
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
Odznaczenia

Jerzy Święch (ur. 1939 w Hoczwi^[1]) – polski literaturoznawca.

Absolwent filologii polskiej na UMCS (1961)^[2]. Profesor zwyczajny^[2], kierownik Zakładu Literatury Współczesnej w Instytucie Filologii Polskiej UMCS^[1]. W latach 1980–1986 był dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej UMCS^[1]. Członek towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych^[1]. Zajmuje się głównie literaturą okresu II wojny światowej, a także literaturą na emigracji oraz historią i teorią przekładu artystycznego^[1]. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[1]. W latach 80. wykładał także na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[1]. Należał do Komitetu Nauk o Literaturze PAN^[1]. Był członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów^[1].

Autor ponad 100 prac naukowych, ogłaszanych również za granicą; w tym książek^[1]:

• "Okupacja a stereotypy. Studium z dziejów poezji konspiracyjnej 1939–1945" (1977),
• "Pieśń niepodległa. Model poezji konspiracyjnej" 1939–1945 (1982),
• "Wiersze Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Interpretacje" (1991),
• "Literatura polska w latach II wojny światowej" 1997,
• "Poeci i wojna" (2000), "Nowoczesność. Szkice o literaturze polskiej XX wieku" (2006)

oraz prac edytorskich, m.in. wybór poezji Baczyńskiego w serii Biblioteki Narodowej (1989) i pierwszy po wojnie w kraju tom wierszy Józefa Łobodowskiego "List do kraju" (1989)^[1].

Redaktor wielu publikacji zbiorowych, m.in. "Modele świata i człowieka. Szkice o powieści współczesnej" (1985), "Literatura a wyobcowanie" (1990), "Świadectwa i powroty nieludzkiego czasu" (1990). Przewodniczący Rady Programowej Wschodniej Fundacji Kultury „Akcent”.