Jaseniwka
 Dwór w Skazincach | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Powierzchnia |
2,87 km² | ||||
| Wysokość |
314 m n.p.m. | ||||
| Populacja • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3853 | ||||
| Kod pocztowy |
32150 | ||||
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 49°08′27″N 26°45′19″E/49,140833 26,755278
| |||||
Jaseniwka, (ukr. Ясенівка, dawniej Сказинці, hist. pol. Skazińce[1][2]) – wieś w rejonie jarmolińskim obwodu chmielnickiego.
Jej właścicielem był Adam Mikołaj Sieniawski (zm. 1726), który w testamencie zapisał ją w dożywocie stolnikowi wiskiemu Rostwoskiemu[3].
- parterowy dwór kryty dachem dwuspadowym wybudowany w 1760 r. przez Franciszka Markowskiego (1727-1806) był jednym z najstarszych na Podolu. Zbiory zgromadzone w dworze uległy zniszczeniu w 1917 r.[4] Od frontu portyk z czterema kolumnami podtrzymującymi trójkątny fronton. Na końcu skrzydeł budynki z dachami skierowanymi szczytami do frontu[5].
Spalono prześliczną Korytnę[6] Kosseckich, drogą mi jak dom rodzinny, a pełną pamiątek i skarbów, jak stara szkatułka zapachu. Zniszczono - rywalizujące z nią co do bogactwa i cenności zbiorów - Skazińce, niebywale piękne Malinicze, Bujwołowce, Knyszyńce[7].
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Skazińce 2.), wś, powiat proskurowski, wł. Markowskich, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 664.
- ↑ Skazińce na mapie z 1910 r.
- ↑ Agnieszka Słaby: „Ponieważ z nieuchronnego wyroku Boskiego, idę w drogę wieczności” – edycja i analiza treści testamentu hetmana wielkiego koronnego Adama Mikołaja Sieniawskiego. "Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym" 35/4, 2015.
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 352-355, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1929, s. 38.
- ↑ Korytna 1.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 427.
- ↑ Zofia Kossak, Pożoga. Wspomnienie z Wołynia 1917-1919, str. 42.