Janusz Woronicz-Werner

Pawęża
Rodzina	Woroniczowie herbu Pawęża
Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1805 Prawutyn Wielki
Data i miejsce śmierci	4 lipca 1874 Paryż
Ojciec	Wojciech Woronicz
Matka	Franciszka Kraszewska
Dzieci	Jean Albert comte de Pawenza Woroniez

Janusz Woronicz-Werner (ur. 27 czerwca 1805 w Prawutynie Wielkim – obecnie rejon sławucki na Wołyniu, zm. 4 lipca 1874 w Paryżu) – działacz Wielkiej Emigracji, publicysta, teoretyk polskiego monarchizmu.

Janusz Woronicz był synem Wojciecha i Franciszki z Kraszewskich, był bratankiem prymasa Jana Pawła Woronicza. W 1830 był sekretarzem Sejmu Królestwa Kongresowego. Uczestnik powstania listopadowego w randze kapitana – pierwszy wdarł się do Arsenału. Po upadku powstania udał się na emigrację do Francji. Był sekretarzem i agentem dyplomatycznym księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. Jako emisariusz Hotelu Lambert odbył misje do Bukaresztu, Serbii i Turcji. Współzałożyciel tajnego Związku Insurekcyjno-Monarchicznego Wyjarzmicieli, redaktor pisma Trzeci Maj organu prasowego Towarzystwa Monarchicznego Trzeciego Maja. W czasie wojny krymskiej jako agent Hôtelu Lambert przybył do Turcji, gdzie w stopniu majora służył w Pułku Kozaków Sułtańskich Michała Czajkowskiego. W latach 1856–1874 był francuskim konsulem w Tulczy.

Jest autorem wydanej w 1839 pracy Rzecz o monarchii i dynastii w Polsce^[1], gdzie nakreślił główne założenia programowe polskiego ruchu monarchicznego.

Synem naturalnym Janusza był Jean Albert comte de Pawenza Woroniez, oficer francuski.

• NarcyzN. Bartoszewski-Wnukowski NarcyzN., Polityka Hotelu Lambert wobec Słowian Południowych w latach 1848 - 1849, Żagań: Dekorgraf, 2007, ISBN 978-83-60119-16-7, OCLC 177168126 . Brak numerów stron w książce
• Wiesława Albrecht-Szymanowska, Janusz Woronicz, Roman Loth: Dawni pisarze polscy od początków piśmiennictwa do Młodej Polski. Przewodnik biograficzny i bibliograficzny. T. 5: U–Ż, uzupełnienia, indeksy. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN, 2004, s. 108. ISBN 83-02-07524-8. (pol.).