Janusz Dolny

Data i miejsce urodzenia	3 grudnia 1927 Kuryłówka
Data i miejsce śmierci	16 kwietnia 2008 Kraków
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianista, pedagog
Odznaczenia

Janusz Dolny (ur. 3 grudnia 1927 w Kuryłówce, zm. 16 kwietnia 2008 w Krakowie) – polski pianista i pedagog.

W 1946 roku ukończył gimnazjum i liceum w Leżajsku^[1], a potem studia pianistyczne odbył w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w klasie Jana Hoffmana (1947–1955). Od 1974 prowadził działalność pedagogiczną w macierzystej uczelni. W latach 1981–1987 pełnił funkcję dziekana Wydziału Instrumentalnego, w latach 1987–1990 kierował I Katedrą Fortepianu Akademii Muzycznej w Krakowie.

Od 1955 występował w duecie fortepianowym z Janiną Baster. W 1956 został laureatem I nagrody na Międzynarodowym Konkursie im. Viottiego w Vercelli w kategorii duetów fortepianowych i nagrody specjalnej szwajcarskiej Fundacji Maxa Eggera. Ponadto brał udział w: Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym w Wiedniu (1959), Berliner Festtage (1958), Warszawskiej Jesieni (1959) „Wariacje na temat Paganiniego”, Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku (1968), Wrocławskim Festiwalu Muzyki Współczesnej (1969), Bydgoskim Festiwalu Muzycznym (1971), Nałęczowskim Divertimencie (1980), Festiwalu Muzyki Odnalezionej w Tarnowie (1995)^[2]. Pierwsze światowe wykonanie Wariacji D-dur na cztery ręce Chopina^[3].

• Janina Baster i Janusz Dolny. Koncert telewizyjny^[4]

Źródło: ^[2]

• Złoty Krzyż Zasługi
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
• Medal 40-lecia PRL
• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki

• Stanisław Dybowski, Słownik pianistów polskich. Selene 2003.

• Przew. kwal. II Janusz Dolny, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-10-24] .