Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Jan Witalis Bączkiewicz

Jan Witalis Bączkiewicz
Ilustracja
dr Jan Witalis Bączkiewicz (1926)
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1862
Olszowiec

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1932
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski

Zawód, zajęcie

lekarz

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Jana Witalisa Bączkiewicza na cmentarzu Powązkowskim

Jan Witalis Bączkiewicz (ur. 28 kwietnia 1862 w Olszowcu, zm. 9 kwietnia 1932 w Warszawie) – polski lekarz otolaryngolog.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Wojciecha (zm. 1921) i Eleonory z Piórczyńskich (zm. 1911)[1][2]. Studiował nauki medyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu nauki w 1886 pracował w Szpitalu św. Stanisława i Szpitalu św. Ducha, pod kierunkiem prof. Alfreda Sokołowskiego i Leona Nenckiego. Następnie uzupełniał naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie u prof. Macieja Jakubowskiego i zagranicą, gdzie wyspecjalizował się w pediatrii.

Po powrocie do Warszawy zorganizował i kierował ambulatorium dziecięce przy ul. Leszno, od 1892 był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Od 1896 do 1913 przy ul. Ogrodowej 17 prowadził niewielki szpital dziecięcy zw. Zakładem Leczniczym dla Dzieci, w którym konspiracyjnie nauczał otolaryngologii. W 1919 został powołany na członka Najwyższej Rady Zdrowia przy Ministerstwie Zdrowia. Pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Lekarzy Polskich, prezesa Zarządu Głównego Związku Lekarzy RP, prezesa Naczelnej Izby Lekarskiej. Autor licznych prac z dziedziny pediatrii i otolaryngologii m.in. o uciskowym zwężeniem tchawicy. Nosił nadany przez papieża tytuł Szambelana Jego Świątobliwości.

Był mężem Marii z Zengtellerów I v. Zakrzewskiej (zm. 1928)[1][2].

Zmarł w Warszawie. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 183-4-15,16)[2].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b Jan Witalis Bączkiewicz M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2023-03-23].
  2. a b c Cmentarz Stare Powązki: BĄCZKIEWICZOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-03-06].
  3. M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 434 „za zasługi na polu pracy zawodowej i społecznej”.

Bibliografia