Jan Sroczyński (oficer artylerii)
major artylerii | |
Pełne imię i nazwisko |
Jan Prosper Marian Sroczyński |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1889 |
Data i miejsce śmierci |
21 maja 1935 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1932 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Jan Prosper Marian Sroczyński[a] herbu Nowina (ur. 29 sierpnia 1889 w Kołomyi), zm. 21 maja 1935 we Lwowie) – major artylerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys
Urodził się w Kołomyi, w ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Tadeusza Adama (1858–1942) i Zofii Olimpii ze Zborowskich (1862–1902)[1]. Był starszym bratem Mariana Stefana (1891–1965), majora artylerii rezerwy Wojska Polskiego[2].
W czasie I wojny światowej służył w 1. baterii I dywizjonu haubic polowych 1 pułku artylerii Legionów Polskich[3].
Służył w 6 pułku artylerii polowej w Krakowie. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 149. lokatą w korpusie oficerów artylerii[4]. W latach 1923–1924 pełnił obowiązki dowódcy II dywizjonu[5][6]. 3 maja 1926 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 15. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]. Później został przeniesiony do 19 pułku artylerii polowej w Nowej Wilejce na stanowisko dowódcy II dywizjonu, detaszowanego w Mołodecznie. W kwietniu 1928 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[8][9]. W marcu 1930 został przeniesiony do 22 pułku artylerii polowej w Rzeszowie na stanowisko dowódcy dywizjonu[10]. W grudniu 1931 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[11], a z dniem 31 maja 1932 przeniesiony w stan spoczynku[12].
Był członkiem Związku Strzeleckiego. Posiadał stopień funkcyjny podokręgowego[13]. Pełnił funkcję zastępcy komendanta VI Okręgu Związku Strzeleckiego we Lwowie[13]. Zmarł 21 maja 1935 we Lwowie[13]. Dwa dni później został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[13].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14][15]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[16] (po raz pierwszy i drugi „za czyny orężne w czasie bojów Legionów Polskich”[17])
Uwagi
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Jan I Sroczyński”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie majora kawalerii Jana II Sroczyńskiego (ur. 3 maja 1898).
Przypisy
- ↑ Marek Jerzy Minakowski: Jan Prosper Sroczyński h. Nowina. [w:] Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl) [on-line]. Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne. [dostęp 2024-07-27].
- ↑ Marian Stefan Sroczyński. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.13-838 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-27].
- ↑ Sroczyński Jan Marian. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-07-27].
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 194.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 725, 817.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 648, 741.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 126.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 175.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 393, 455.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 108.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931 roku, s. 416.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 361.
- ↑ a b c d Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 143, s. 6, 1935-05-25. Warszawa..
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 364.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 393.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 54 z 11 grudnia 1922, s. 904.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.