Jan Rosen
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 października 1854 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 listopada 1936 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| |
| Odznaczenia | |
  
| |
Jan Bogumił Rosen (ur. 16 października 1854 w Warszawie, zm. 8 listopada 1936 tamże) – polski malarz.
Życiorys
Już w dzieciństwie pobierał lekcje rysunku – w Dreźnie u Henryka Redlicha i w Warszawie u Franciszka Kostrzewskiego. Później studiował w Monachium – w Akademii Sztuk Pięknych (na początku listopada 1872 zgłosił się do Antikenklasse)[1] i w prywatnej pracowni Józefa Brandta – a także w Paryżu w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych u Isidora Pilsa i Jean-Léon Gérôme’a. Długo przebywał poza krajem; podróżował po Europie, mieszkał w Monachium, Paryżu i w Lozannie. W 1891 został nadwornym malarzem dworu petersburskiego. Powrócił do Polski w 1921.
Malował przede wszystkim obrazy o tematyce wojskowej, sceny batalistyczne z czasów napoleońskich i powstania listopadowego oraz obrazy rodzajowe z ulubionym motywem jeźdźców i koni.
Pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 18, grób 11)[2].
Był mężem Wandy Hantke (1865–1936), córki Bernarda Ludwika Hantke, z którą miał troje dzieci:
- Jana Henryka (1891–1982) – malarza i autora fresków w katedrze ormiańskiej we Lwowie.
- Marię (1894-1987), od 1931 żonę dyplomaty Jana Wszelakiego (1894–1965).
- Zofię (1897–1979), artystkę rzeźbiarkę.
Niektóre prace
- Bitwa pod Stoczkiem, 1890.
- Rewia na Placu Saskim przed wielkim księciem Konstantym w 1824 roku.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1924)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1932)[4]
- Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja)[5]
Przypisy
- ↑ I. Królewska Akademia Sztuk Pięknych..., [w:] H. Stępień, M. Liczbińska, Artyści polscy w środowisku monachijskim w latach 1828-1914 (materiały źródłowe), wyd. II, Kraków: Agencja Wydawniczo-Reklamowa Chors, 1994, s. 11, ISBN 83-903086-1-4.
- ↑ Jan Rosen
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 29.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu artystycznem”.
- ↑ Jan Rosen. Nekrologi. „Kurier Warszawski”. Nr 310, s. 14, 11 listopada 1936.
Bibliografia
- Polski Słownik Biograficzny, tom XXXII. Warszawa: Polska Akademia Nauk, 1989.
- Kazimierz Reychman: Szkice genealogiczne, Serja I. Warszawa: Hoesick F., 1936, s. 91–93.