Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Jan II Kastriota

Jan II Kastriota
Ilustracja
Wizerunek Jana II Kastrioty autorstwa Pietra Cavotiego (wykonano dnia 6 III 1851)
Dane biograficzne
Dynastia

Kastrioci

Data i miejsce urodzenia

między styczniem a czerwcem 1456
Księstwo Kastrioti

Data i miejsce śmierci

1505 lub 2 sierpnia 1514
Canosa di Puglia, Królestwo Neapolu

Ojciec

Skanderbeg

Matka

Donika Kastrioti

Małżeństwo

Jelena Branković

Dzieci

Giorgio, Constantino, Federico, Alfonso, Ferrante, Maria

Jan II Kastriota lub Jan Kastriota (alb. Gjon Kastrioti, wł. Ioanne Castriota[1] lub Giovanni Castriota[2], ur. między styczniem a czerwcem 1456, zm. 1505 lub 2 sierpnia 1514[3] w Canosa di Puglia) – albański książę i hrabia, syn Skanderbega i Doniki Kastrioti.

Życiorys

Po śmierci Skanderbega w 1468 roku, dwunastoletni wówczas Jan Kastriota zwrócił się z prośbą do króla Neapolu Ferdynanda I o możliwość schronienia się wraz ze swoją matką na terenie jego królestwa[4]. Jan Kastriota odziedziczył hrabstwa Monte Sant’Angelo i San Giovanni Rotondo, nadane w 1464 roku Skanderbegowi przez króla Neapolu za udzielenie pomocy w walce przeciwko Janowi II Andegaweńskiemu[4].

W 1474 roku sprzedał Republice Weneckiej zamek w Krui[4][5][6].

W 1481 roku wziął udział w odzyskaniu miasta Otranto, okupowanego przez Imperium Osmańskie, za co został zwolniony z płacenia podatku od lenn[4]. W lipcu tego roku osiedlił się w Himarze, następnie dowodził wojskami buntującymi się przeciwko Imperium Osmańskiemu w celu wyzwolenia terenu Albanii[7][6][4]. Wspierał również siły Iwanowi I Crnojević, których celem było wyzwolenie Księstwa Zety[8]; udzielił również wsparcia greckiemu powstańcowi Krokodeilosowi Kladasowi[6]. Antyosmańskie powstanie zakończyło się klęską, a Jan Kastriota wrócił na teren Apulii[7].

W 1483 roku otrzymał zadanie ufortyfikowania miasta Vieste[4].

2 sierpnia 1485 roku Jan Kastriota przekazał Ferdynandowi I władzę nad miastami Monte Sant’Angelo i San Giovanni Rotondo w zamian za Soleto i Galatinę[3]; uzyskał również wypłatę w postaci 1800 dukatów rocznie[4].

Dnia 2 października 1495 roku uzyskał również władzę nad miastami Gagliano del Capo oraz Oria[3].

Życie prywatne

Był żonaty z Jeriną Branković[1][2], córką Łazarza II Brankovicia i Heleny Paleolog[9][3][4]. Z Jeriną miał sześcioro dzieci: Giorgia, Constantina, Federica, Alfonso, Ferrantego i Marię[4].

Przypisy

Bibliografia