Jan Baptysta Chrzciciel Czempiński

Lew z Laurem
Data i miejsce urodzenia	1721 Warszawa
Data śmierci	7 lutego 1786
Ojciec	Ambroży Tomasz Czempiński
Matka	Teresa
Żona	Magdalena Miller imię nieznane Prowidencja Fontana
Dzieci	Paweł Czempiński Józef Czempiński Marianna Czempińska Ignacy Czempiński Józefa Czempińska Katarzyna Czempińska Jan Czempiński Karolina Czempińska Teresa Czempińska Justyna Czempińska

Jan Baptysta Chrzciciel Czempiński herbu Lew z Laurem (ur. 1721 w Warszawie, zm. 7 lutego 1786) – lekarz Szkoły Rycerskiej, sekretarz królewski pochodzenia mieszczańskiego, nobilitowany przez Sejm Rozbiorowy, wykonał pierwsze szczepienie na ospę prawdziwą w Polsce.

Urodził się w 1721 roku w rodzinie mieszczańskiej w Warszawie. Ukończył szkoły jezuickie w Warszawie, a następnie Uniwersytet Padewski, gdzie w 1744 roku uzyskał tytuł doktora filozofii i medycyny. Po powrocie do Polski otworzył praktykę lekarską oraz został sekretarzem królewskim. W 1767 roku został lekarzem Szkoły Rycerskiej w Warszawie. W 1769 roku w Szpitalu Dzieciątka Jezus wykonał wraz z Troszlem pierwsze w Polsce szczepienie przeciwko ospie prawdziwej. Nobilitowany na sejmie w 1775 roku, przywilej nobilitacyjny otrzymał w 1781 roku od Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zebrany z cieszącej się dużym uznaniem praktyki lekarskiej kapitał 200 000 złotych polskich stracił w wyniku inwestycji budowlanej^[1].

Syn mieszczanina i sekretarza królewskiego Ambrożego Tomasza Czempińskiego i Teresy. Żonaty trzykrotnie, pierwsze małżeństwo z Magdaleną Miller (ok. 1750), z którą miał jednego syna Pawła, z drugą żoną nieznaną z imienia nie miał dzieci, natomiast z trzecią żoną Prowidencją Fontaną herbu Fontana miał piętnaścioro dzieci, z czego przeżyło dziewięcioro^[1][2].