James Hunt
 James Hunt podczas konferencji przed Grand Prix Szwecji w 1977 roku | |
| Imię i nazwisko |
James Simon Wallis Hunt |
|---|---|
| Państwo | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1947 |
| Data i miejsce śmierci |
15 czerwca 1993 |
| Sukcesy | |
James Simon Wallis Hunt[1] (ur. 29 sierpnia 1947 w Belmont, zm. 15 czerwca 1993 w Londynie) – brytyjski kierowca wyścigowy i komentator telewizyjny. W 1976 został mistrzem świata Formuły 1[2].
W trakcie swojej kariery brał udział w 92 wyścigach, odniósł 10 zwycięstw, a 14 razy startował z pole position[3].
Życiorys
Hunt zaczynał karierę w niższych kategoriach wyścigowych, gdzie zaliczył kilka poważnych wypadków. Gdy debiutował w Formule 1 w 1973 roku nikt nie oczekiwał, że odniesie jakiekolwiek sukcesy. W 1975 roku Hunt odniósł zwycięstwo na torze Zandvoort dla prywatnego zespołu Hesketh, a w kolejnym sezonie został kierowcą zespołu McLaren. Wykorzystując fakt absencji Niki Laudy po jego poważnym wypadku na torze Nürburgring, Hunt wywalczył tytuł mistrza świata, wyprzedzając Austriaka o jeden punkt. Następne dwa sezony były jednak słabsze i w 1979 roku Hunt odszedł do zespołu Walter Wolf Racing. Po siedmiu wyścigach Brytyjczyk zakończył karierę, nie widząc możliwości powrotu na szczyt.
Po zakończeniu kariery Hunt rozpoczął pracę dla stacji BBC i przez następne 14 lat tworzył duet z komentatorem Murrayem Walkerem.
Hunt prowadził niezwykle rozrywkowy tryb życia[4]. Oprócz zamiłowania do kobiet nie stronił od alkoholu. W latach 80. podupadł na zdrowiu, przeszedł kurację odwykową, leczył się także z depresji[5][6].
18 października 1974 poślubił Susan Miller[7], lecz w 1976 doszło do rozwodu. 17 grudnia 1983 ożenił się z Sarah Lomax, z którą miał dwóch synów: Freddiego i Toma[8]. W 1989 roku rozwiódł się.
Zmarł nagle na atak serca w wieku 45 lat[9]. W swoim testamencie napisał, aby jego przyjaciele uczcili jego zgon „huczną imprezą”. Wola Hunta została spełniona.
We wrześniu 2013 odbyła się premiera Wyścigu, filmu opowiadającego historię rywalizacji pomiędzy nim a Nikim Laudą, w reżyserii Rona Howarda. W rolę Nikiego Laudy wcielił się Daniel Brühl, natomiast Jamesa Hunta zagrał Chris Hemsworth[10].
Przypisy
- ↑ Joest Jonathan Ouaknine (2010-12-03): James Hunt: sex and drugs and Rock n'roll. Leblogauto.com. [dostęp 2018-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-17)]. (ang.).
- ↑ James Hunt. f1ultra.pl. [dostęp 2012-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-17)]. (pol.).
- ↑ Lee Price (2013-08-28): James was crazy… when we partied I’d go home early while he stayed out to enjoy ‘opportunities’. The Sun. [dostęp 2018-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-27)]. (ang.).
- ↑ Paul Weaver (2016-10-05): Niki Lauda: ‘James Hunt would not push you off the road. We trusted each other’. The Guardian. [dostęp 2017-12-03]. (ang.).
- ↑ Jonathan Liew (2010-11-22): James Hunt and Barry Sheene prove playboys did not always rule the world. The Daily Telegraph. [dostęp 2017-12-03]. (ang.).
- ↑ Richard Williams (1993-06-19): Motor Racing: Foot down with a blind corner ahead: James Hunt's personality didn't need embellishing by any marketing man. Richard Williams reports. The Independent. [dostęp 2017-12-03]. (ang.).
- ↑ Tom Rubython (2010-10-14): Turbo charged by lust: How Formula One womaniser James Hunt slept with 33 BA stewardesses before race that made him world champ. Daily Mail. [dostęp 2017-12-03]. (ang.).
- ↑ Jonathan Mcevoy (2016-10-22): If Lewis Hamilton is trying to be the new James Hunt, he is failing miserably, says son of F1 legend. Daily Mail. [dostęp 2017-12-03]. (ang.).
- ↑ Bella Battle (2014-04-29): Excess all areas! Eight playboys who could rival Dan Bilzerian. The Sun. [dostęp 2018-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-27)]. (ang.).
- ↑ Już wkrótce film pt. Ruch wjedzie na ekrany kin. autocentrum.pl. [dostęp 2013-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-14)]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- James Hunt w bazie IMDb (ang.)
|
