Jakub Stalica
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce zamieszkania |
Sanok |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
     
| |
Jakub Stalica (ur. 15 maja 1931 w Hucisku, zm. 7 grudnia 1978 w Sanoku) – polski działacz komunistyczny.
Życiorys
Urodził się 15 maja 1931 w Hucisku jako syn Józefa i Marii w rodzinie chłopskiej[1][2][3]. Działał w komunistycznym ruchu młodzieżowym: od 1947 w Związku Walki Młodych, od 1948 w Związku Młodzieży Polskiej[1][2][3]. Od 1950 do 1951 był słuchaczem Szkoły Organizacyjnej ZMP w Krakowie, od 1954 do 1955 był przewodniczącym Zarządu Powiatowego ZMP w Nisku, a od 1955 do 1956 przewodniczącym ZP ZMP w Sanoku[1][2][4][3]. Od 1957 do 1960 należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej[1][2][3]. Był przewodniczącym Zarządu i Komitetu Powiatowego ZMS w Sanoku[5][1][2][6].
Od sierpnia 1953 był kandydatem, a w 1954 został członkiem i aktywistą PZPR[3]. Był słuchaczem 6-tygodniowego kursu przy Komitecie Centralnym PZPR w Warszawie oraz został absolwentem kształcenia w Międzywojewódzkiej Szkole Partyjnej[3]. Od czerwca 1958 do listopada 1965 był członkiem i członkiem Egzekutywy Komitetu Powiatowego PZPR w Sanoku[3], od 27 lutego 1960 członkiem Komitetu Młodzieżowego KP PZPR w Sanoku[3], od 11 maja 1960 do 1972 był sekretarzem ds. propagandy KP PZPR w Sanoku[7][8][3], a do listopada 1965 był też sekretarzem ds. organizacyjnych KP PZPR w Sanoku[3]. Od 1 listopada 1965 do listopada 1972 był sekretarzem ds. organizacyjnych Komitetu Powiatowego PZPR w Tarnobrzegu[2][3]. Od 24 listopada 1972 do 7 sierpnia 1974 był członkiem, członkiem Egzekutywy oraz I sekretarzem Komitetu Powiatowego PZPR w Brzozowie[1][2][3]. W 1974 został zastępcą dyrektora Bieszczadzkich Zakładów Przemysłu Drzewnego w Rzepedzi[2].
Zmarł 7 grudnia 1978 w szpitalu w Sanoku[2][9]. W dniach 9 i 10 grudnia 1978 trumna z jego zwłokami była wystawiona w sali narad BZPD w Rzepedzi[2]. Został pochowany w alei zasłużonych na nowym cmentarzu przy ul. Matejki w Sanoku 10 grudnia 1978[9][2].
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1][2].
- Złoty Krzyż Zasługi[1][2].
- Srebrny Krzyż Zasługi[1][2].
- Brązowy Krzyż Zasługi (1955)[10][1].
- Srebrne Odznaczenie im. Janka Krasickiego[1][2].
- Brązowe Odznaczenie im. Janka Krasickiego[1].
- Odznaka „Zasłużony dla województwa rzeszowskiego”[1].
- Odznaczenia regionalne[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Zmarł tow. Jakub Stalica / Nekrologi. „Nowiny”. Nr 280, s. 2, 9-10 grudnia 1974.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Zmarł tow. Jakub Stalica. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 35 (128), s. 2, 10-20 grudnia 1974.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Jakub Stalica. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-03-13].
- ↑ Andrzej Brygidyn, W latach powojennych. W dobie stalinowskiego terroru w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 781.
- ↑ W Krośnie odbyła się narada młodych naftowców. „Nowiny”. Nr 127, s. 2, 30 maja 1958.
- ↑ Andrzej Brygidyn, W latach powojennych. Po przełomie październikowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 791-792.
- ↑ Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 197, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ W naszej pracy urlopu nie ma. „Nowiny”. Nr 164, s. 4, 12 lipca 1962.
- ↑ a b Księga cmentarna nr 2. Matejki Nowy I od 1971 do 2001, Sanok, (poz. 761).
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 86, poz. 1033.