Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Jacek i Agatka (program dla dzieci)

Jacek i Agatka
Ilustracja
Lalki Jacek i Agatka podczas emisji (1968)
Gatunek

dobranocka

Kraj produkcji

Polska

Oryginalny język

polski

Twórcy

Wanda Chotomska, Adam Kilian

Główne role

Zofia Raciborska, Teresa Olenderczyk, Barbara Skokowska

Liczba odcinków

1200

Produkcja
Produkcja

TVP

Scenariusz

Wanda Chotomska

Narracja

Zofia Raciborska

Scenografia

Adam Kilian

Czas trwania odcinka

5–7 minut

Pierwsza emisja
Kraj oryginalnej emisji

Polska

Data premiery

2 października 1962

Stacja telewizyjna

TVP

Status

zakończony

Format obrazu

4:3

Format dźwięku

mono

Jacek i Agatka – jedna z najwcześniej powstałych polskich telewizyjnych dobranocek, produkowana i emitowana przez Telewizję Polską w latach 1962–1972.[1] Seria przedstawiała przygody rodzeństwa – chłopca (Jacek) i dziewczynki (Agatka) – przedstawianych w formie prostych pacynek: na palcu wskazującym aktora-animatora umieszczona była kulista głowa postaci, a palec środkowy i kciuk dłoni aktora osłoniętej czarną rękawiczką przedstawiały ręce postaci.

Powstanie serii

Studio telewizyjne podczas emisji dobranocki „Jacek i Agatka”. Z lewej strony (przy planszach z napisami końcowymi) stoi Zofia Raciborska, a po prawej stronie widoczna jest Wanda Chotomska
Narratorka „Pani Zosia” (Zofia Raciborska) podczas emisji dobranocki „Jacek i Agatka”

Serial Jacek i Agatka został poprzedzony polską dobranocką produkowaną inną techniką – z nieruchomych rysunków – Gąską Balbinką[2]. Dobranocka powstawała w studiu w Warszawie przy placu Powstańców Warszawy[3]. Początkowe odcinki nadawano na żywo i nie były rejestrowane[4].

Autorką scenariuszy serii była pisarka i poetka Wanda Chotomska. Jacek i Agatka to imiona dwóch pacynek, w postaci główek, wytoczonych z drewna[3], nakładanych na palec. Ich kształty zaprojektował artysta plastyk Adam Kilian. Głosu obydwojgu bohaterom, rodzeństwu[3]: bratu i starszej od niego siostrze – uczennicy[5], użyczyła Zofia Raciborska, która odtwarzała również postać Pani Zosi – sąsiadki Jacka i Agatki, narratorki dobranocek, komentatorki zabaw rodzeństwa mieszkającego po sąsiedzku, za ścianą jej mieszkania[5][3]. Animatorkami lalek były Teresa Olenderczyk[5][3] (Jacek) i Barbara Skokowska (Agatka)[6]. Od imienia syna animatorki – Teresy Olenderczyk – Jacka, Wanda Chotomska nadała imię bohaterowi – chłopcu[3].

Cenzura w PRL kontrolowała wypowiadane na antenie teksty i wprowadzała modyfikacje treści[7][8].

Emisje

Dobranocka Jacek i Agatka była emitowana w jedynym wówczas programie Telewizji Polskiej. Emisja rozpoczynała się o godzinie 19:20, trzy razy w tygodniu (we wtorki, czwartki i soboty[9]). Nadawano sygnał czarno-biały, w odcieniach szarości[3][10].

Materiały archiwalne

Pacynki oraz zachowane oryginały scenariuszy odcinków zostały w 2011 przekazane przez Wandę Chotomską do Muzeum Dobranocek w Rzeszowie[11].

Oddziaływanie społeczne

Autorzy serialu ustami młodych bohaterów nie tylko bawili, ale również uczyli widownię, tworząc swoisty program rozrywkowo-edukacyjny oparty na pozornie błahych problemach[5][12]. Telewizyjna dobranocka zapoczątkowała Kluby Piegowatych[5][3]. W programie, który nadawano na żywo, występowały niekiedy zwierzęta, na przykład lew, kurczaki, prosiak, wypożyczane z ogrodu zoologicznego[3][2]. Dzięki dobranocce do kalendarza wprowadzono Dzień Dziadka[2].

O programach pisała prasa, m.in. tygodnik Przyjaciółka[13], tygodnik Świerszczyk[14], dwutygodnik Płomyczek[15].

Tytułowy bohater Jacek zainspirował jednego z pacjentów szpitala dziecięcego w Konstancinie do pomysłu nagradzania dorosłych odznaczeniem od dzieci, po czym redakcja „Kuriera Polskiego” ogłosiła ogólnopolski konkurs, dzięki któremu powstał Order Uśmiechu[7][16][17].

Z okazji 60. rocznicy emisji pierwszego odcinka programu, Muzeum Dobranocek w Rzeszowie przygotowało w czerwcu 2022 wystawę planszową „Jacek i Agatka – Tak to się zaczęło”[18].

Funkcjonują przedszkola z Jackiem i Agatką w nazwie, m.in.: w Gdańsku – Przedszkole nr 51[19], w Warszawie – Niepubliczne Przedszkole nr 278[20], w Zielonej Górze[21][22].

W Białymstoku w 1979 dwóm nowo utworzonym ulicom nadano nazwy odpowiednio: Jacka i Agatki[23].

Wykorzystywanie popularności serii

Na podstawie imienia bohaterki serialu potocznie nazywano „Agatką”[3] znak drogowy T-27 „dziewczynka z lizakiem”, informujący o nieletnich uczniach przekraczających jezdnię. Tabliczka ta została wprowadzona w tym czasie do użytku[7].

Przedsiębiorstwo państwowe ze zjednoczenia Pollena – Pollena-Uroda, produkowało serię kosmetyków dla dzieci o nazwie Jacek i Agatka[5]. Wytwarzano mydło toaletowe (przetłuszczone, zawierające lanolinę, w cenie 3,20 zł), płyn do kąpieli (11 zł), olejek (27 zł), mleczko kosmetyczne (9 zł), krem dla dzieci[24]. Kosmetyki z tej serii wytwarzała również Pollena-Racibórz[25].

Firmy produkujące zabawki wprowadziły do handlu wiele wzorów podobizn bohaterów serialu[7][26]. Produkty takie prezentuje Muzeum Dobranocek w Rzeszowie. Wytwarzano słodycze: Dolnośląskie Zakłady Przemysłu Cukierniczego „Śnieżka” produkowały tabliczki czekolady mlecznej z rysunkiem Jacka i Agatki na opakowaniu[27], ciastka Jacek i Agatka sprzedawała w Warszawie cukiernia Bliklego[3]. We Wrocławiu bar mleczny otrzymał nazwę Jacka i Agatki[28].

Wytłoczono płyty winylowe z nagranymi audycjami[27]. Wydrukowano znaczki pocztowe[29], kartki pocztowe, stosowano stemple pocztowe z postaciami pacynek[27].

Dobranocka przyczyniła się do częstszego nadawania dzieciom imion Agata i Jacek[3].

Do bohaterów serialu nawiązuje książka Jacek i Agatka[12] oparta na tekstach autorów serialu[30][10], wydana przez Wydawnictwo Wilga w 2018, po ich śmierci.

Przypisy

  1. „Dziennik Zachodni”. Nr 306 (8942), s. 1, 27.12.1972. Katowice: RSW "Prasa". 
  2. a b c Gdzie są bajki z tamtych lat [online], uwazamrze.pl [dostęp 2022-10-02].
  3. a b c d e f g h i j k l Jacek i Agatka. Kulisy kultowej dobranocki PRLu [online], Rzeczpospolita [dostęp 2022-10-02] (pol.).
  4. „Jacek i Agatka” czy „Bolek i Lolek”? Ukochane dobranocki [online], trojka.polskieradio.pl [dostęp 2022-10-03] (pol.).
  5. a b c d e f Jama i Pasterz 2006 ↓, s. 12.
  6. Barbara Skokowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2022-10-02].
  7. a b c d Jama i Pasterz 2006 ↓, s. 13.
  8. Gdzie są bajki z tamtych lat [online], Rzeczpospolita [dostęp 2022-10-03] (pol.).
  9. Tomasz Szymczyk, Jacek i Agatka kończą 58 lat. Pierwsza polska dobranocka pojawiła się w telewizji w październiku 1962 roku [online], Dziennik Zachodni, 2 października 2020 [dostęp 2022-10-08] (pol.).
  10. a b „Jacek i Agatka” – recenzja książki [online], www.empik.com [dostęp 2022-10-02] (pol.).
  11. Muzeum Dobranocek ze zbiorów Wojciecha Jamy w Rzeszowie, Sprawozdanie z działalności Muzeum Dobranocek w Rzeszowie za rok 2011, Muzeum Dobranocek ze zbiorów Wojciecha Jamy w Rzeszowie, 2012 (pol.).
  12. a b Radio Pogoda, "Jacek i Agatka" Wandy Chotomskiej powracają! [online], Radio Pogoda - wiadomości, porady, informacje, 17 maja 2018 [dostęp 2022-10-02] (pol.).
  13. Jama i Pasterz 2006 ↓, s. 14.
  14. Jama i Pasterz 2006 ↓, s. 20.
  15. Jama i Pasterz 2006 ↓, s. 21.
  16. Historia – OrderUśmiechu.pl [online] [dostęp 2022-10-02] (pol.).
  17. Jacek i Agatka - kulisy powstawania dobranocki - Seria z niezapominajką na CzasDzieci.pl [online], czasdzieci.pl [dostęp 2022-10-02].
  18. Wystawa planszowa „Jacek i Agatka – Tak to się zaczęło”, Europejski Stadion Kultury – Muzeum Dobranocek w Rzeszowie [online], www.muzeumdobranocek.pl [dostęp 2022-10-06].
  19. PRZEDSZKOLE NR 51 JACEK I AGATKA W GDAŃSKU – Polskie Stowarzyszenie Dalton [online] [dostęp 2022-10-08] (pol.).
  20. Jacek i Agatka [online], www.jacek-agatka.pl [dostęp 2022-10-08].
  21. Przedszkole Jacek i Agatka - artykuły w serwisie Gazeta Lubuska [online], Gazeta Lubuska [dostęp 2022-10-08] (pol.).
  22. Przedszkole Jacek i Agatka – Zielona Góra, ul. Zachodnia 91 [online] [dostęp 2022-10-08] (pol.).
  23. Tomasz Fiedorowicz, Marek Kietliński, Jarosław Maciejczuk: Białostockie ulice i ich patroni. Białystok: 2012, s. 14 i 120.
  24. Jama i Pasterz 2006 ↓, s. 18-19.
  25. Jama i Pasterz 2006 ↓, s. 19.
  26. Jama i Pasterz 2006 ↓, s. 17.
  27. a b c Jama i Pasterz 2006 ↓, s. 15.
  28. Pierogi i naleśniki z legendarnego baru Jacek i Agatka. To wkrótce może być tylko wspomnienie. [online], Radio Gra Wrocław [dostęp 2022-10-08] (pol.).
  29. Jama i Pasterz 2006 ↓, s. 16.
  30. Jacek i Agatka [online], empik.com [dostęp 2022-10-02] (pol.).

Bibliografia

  • Barbara Gawryluk: Wanda Chotomska. Nie mam nic do ukrycia. 2016. ISBN 978-83-65586-34-6.
  • Wojciech Jama, Paweł Pasterz: Pora na dobranoc : Unikalny zbiór pamiątek z popularnych „dobranocek” : Wspomnienia nie tylko dla dzieci. 2006. ISBN 978-83-927163-0-3.

Linki zewnętrzne