Jacek Szczot
Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1965 |
---|---|
Prezes Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego | |
Okres |
od 3 czerwca 2006 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Poseł III kadencji Sejmu | |
Okres |
od 20 października 1997 |
Przynależność polityczna |
Jacek Andrzej Szczot (ur. 31 stycznia 1965 w Poznaniu) – polski prawnik, polityk, samorządowiec i nauczyciel akademicki, doktor nauk prawnych, poseł na Sejm III kadencji, w latach 2000–2001 sekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego i Budownictwa, w 2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego, dyrektor Instytutu Elektrotechniki.
Życiorys
Ukończył w 1990 studia na Wydziale Prawa Kanonicznego i Świeckiego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 2005 uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie pracy pt. Równość w dostępie do zatrudnienia w urzędach administracji publicznej[1]. Pracował w urzędzie miejskim w Lublinie, w 1992 został zatrudniony jako pracownik naukowy w Katedrze Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych KUL. W 2003 objął stanowisko adiunkta w Katedrze Nauki Administracji, został też wykładowcą w Wyższej Szkole Kadr Menedżerskich w Koninie[1]. Opublikował monografię Urlopy. Komentarz (2006) oraz kilka artykułów naukowych.
W latach 1994–1998 zasiadał w lubelskiej radzie miejskiej. W latach 1997–2001 sprawował mandat posła III kadencji uzyskany z listy Akcji Wyborczej Solidarność. W rządzie Jerzego Buzka od 2000 do 2001 pełnił funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego i Budownictwa. W 2001 nie uzyskał reelekcji z ramienia AWSP[2]. Od 2005 do 2007 kierował radą nadzorczą MPK Lublin. Od sierpnia do listopada 2007 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego.
Przez kilkanaście lat należał do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, był m.in. prezesem tej partii. Został także wiceprzewodniczącym rady naczelnej Chrześcijańskiego Ruchu Samorządowego. W kwietniu 2007 wszedł w skład rady politycznej Ligi Polskich Rodzin[3]. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w tym samym roku bez powodzenia kandydował do Sejmu jako bezpartyjny z listy Prawa i Sprawiedliwości[4]. Po ponownej rejestracji ZChN objął w tym ugrupowaniu w marcu 2009 funkcję przewodniczącego rady naczelnej. W styczniu 2010 ZChN zostało ostatecznie wyrejestrowane. W listopadzie 2017 Jacek Szczot wraz z ChRS współtworzył partię Porozumienie, zasiadając w jej zarządzie krajowym[5]. W wyborach samorządowych w 2018 bez powodzenia startował do sejmiku lubelskiego jako kandydat tej partii z listy PiS[6]. Był też dyrektorem Instytutu Elektrotechniki[1]. W 2021 zrezygnował z członkostwa w Porozumieniu. W październiku 2023 objął zwolniony mandat w sejmiku VI kadencji, zostając radnym niezrzeszonym[7].
W 2008 przedstawiono mu zarzuty popełnienia oszustw w związku z pobieraniem bonów paliwowych[8]. W lutym 2012 został za to nieprawomocnie skazany na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na dwuletni okres próby oraz na 10 tys. zł grzywny[9]. Wyrok ten na skutek apelacji został uchylony, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania. W 2016 Jacek Szczot został prawomocnie uniewinniony od popełnienia zarzucanych mu czynów[10].
Przypisy
- ↑ a b c Dr Jacek Szczot, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-10-31] .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2023-10-31].
- ↑ Byli liderzy ZChN weszli do LPR. wprost.pl, 18 kwietnia 2007. [dostęp 2010-08-08].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2010-08-08].
- ↑ Tomasz Maciuszczak: Senatorowie z Lubelskiego we władzach nowej partii Jarosława Gowina. dziennikwschodni.pl, 7 listopada 2017. [dostęp 2017-11-07].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2019-04-05].
- ↑ Powyborcze zmiany w sejmiku. Nowi radni i nowy szef klubu PO. dziennikwschodni.pl, 31 października 2023. [dostęp 2023-10-31].
- ↑ B. minister J. Kaczyńskiego się broni: To kampania oszczerstw. gazeta.pl, 29 grudnia 2008. [dostęp 2010-08-08].
- ↑ Wiceminister z czasów PiS skazany za wyłudzenie. wprost.pl, 7 lutego 2012. [dostęp 2012-02-07].
- ↑ Jacek Szczot uniewinniony. radio.lublin.pl, 11 sierpnia 2016. [dostęp 2016-08-11].
Bibliografia
- Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2010-08-08].
- Nota biograficzna na stronie Ministerstwa Rozwoju Regionalnego. [dostęp 2014-12-23].