Jacek Natanson

Jacek Natanson (ur. 21 listopada 1948 w Krakowie, zm. 10 listopada 2015^[1]) – polski prozaik.

Ukończył studia na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki oraz w Instytucie Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskał stopień doktora za rozprawę Tygodnik „Odrodzenie” 1944-1949. Debiutował jako prozaik w 1968 roku na łamach tygodnika „Kultura”. Był redaktorem dziennika „Życie Warszawy” w latach 1972-1975.

Twórczość

Tygodnik „Odrodzenie” 1944-1949.
Mały bilard z grzybkiem 1976 (powieść nagrodzona w konkursie na debiut prozatorski)
Ostatnie cztery minuty, 1977 (zbiór opowiadań; kilka nagrodzono w konkursach literackich)
Wspaniali, 1983 (zbiór opowiadań sportowych; kilka nagrodzono w konkursach literackich)
Złote Brighton, 1986 (powieść nominowana do nagrody Śląskiego Klubu Fantastyki w 1987)
Smutny był żart, 1989 (powieść)
Ucieczka z białego więzienia, 1994 (powieść)
MiB, 1995 (powieść)
Centrum, 2001 (powieść)
Archea, 2006 (powieść),
Enkidu, 2007 (powieść)
Wściekłość, 2008 (powieść)
Żabienica Ozyrysa, 2009 (powieść),
Powiśle, 2011 (powieść).
„Dwaj przyjaciele (od kolebki aż poza grób)” - w druku

Lesław Marian Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11593-9.